Πέθανε ο «Φιλίστωρ» της «Καθημερινής, Μιχάλης Κατσίγερας

Πέθανε ο «Φιλίστωρ» της «Καθημερινής, Μιχάλης Κατσίγερας

Ο Μιχάλης Κατσίγερας o δημοσιογράφος της «Καθημερινής» που υπέγραφε επί χρόνια τη γνωστή στήλη «Φιλίστωρ», έφυγε σήμερα τα ξημερώματα από την ζωή στα 72 του χρόνια

Ο διευθυντής της Καθημερινής, Αλέξης Παπαχελάς αποχαιρετώντας τον έγραψε :

«Για μας όλους εμάς στην “Κ”, η απώλεια είναι μεγάλη γιατί ο Μιχάλης ήταν η ψυχή, η παράδοση, οι ιδιοτροπίες, η κουλτούρα της εφημερίδας».

Ο Μιχάλης Κατσίγερας γεννήθηκε το 1946 στην Αθήνα και σπούδασε θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο Paris III. Εργάστηκε στον ΣΚΑΪ και στην «Καθημερινή», στην οποία ήταν υπεύθυνος για την πρώτη σελίδα από το 1989.

Συμμετείχε με εισηγήσεις σε συνέδρια για θέματα ιστορίας του Τύπου και πολιτικής ιστορίας. Εργασίες: «La formation des travalleurs culturels du spectacle (en Grece)» [σε συνεργ.]. «Κεφαλονιά 1943. Η αναφορά του Ιταλού πολιτικού διοικητή Vittorio Seganti». «Ιωάννου Μεταξά “24 ώρες αργοπορία” ανέκδοτο κείμενο σε θεατρική μορφή”. Βιβλία: «Ελλάδα, 20ος αιώνας. Οι πρώτες σελίδες» (εκδ. Ποταμός, 1999). «Ελλάδα, 20ος αιώνας. Οι φωτογραφίες» (εκδ. Ποταμός, Α έκδοση δίτομο, Β έκδοση επίτομο). «Η Καθημερινή, πρώτες σελίδες, 1919-2000» (Β' έκδοση, «1919-2009»). «Οι εκλογές του 1946» (συλλογικό έργο, εκδ. Πατάκης, 2008). «Από τον ανένδοτο στη δικτατορία» (συλλογικό έργο, εκδ. Παπαζήσης, 2009). «Ο Μαλαπάρτε και οι Έλληνες» (επίμετρο στο Κούρτσιο Μαλαπάρτε: «Η τεχνική του πραξικοπήματος», εκδ. Ιωλκός, 2009).

Από την iefimerida.gr

Αποχαιρετώντας τον Μιχάλη Κατσίγερα

Γράφει η Ξένια Κουναλάκη

«Κύριε Κατσιγερα. Θα έρθω στην κηδεία σας. Και δεν φτάνει αυτό. Θα εκφωνήσω και τον επικήδειο», έλεγε ο Αντώνης Καρκαγιάννης στον Μιχάλη και έσκαγαν μαζί στα γέλια.

Οι συσκέψεις της Καθημερινής δεν θα είναι ποτέ τόσο ενδιαφέρουσες, αστείες, κάτι ανάμεσα σε μαθήματα ιστορίας και μονόπρακτα, γιατί ο Μιχάλης εκτός από ιστοριοδίφης ήταν και εξαιρετικός θεατρολόγος. Έτσι στις κουβέντες τους με τον Καρκατζον μπλέκονταν ανέκδοτα για τη Μακρόνησο (εδώ έμπαινε κι ο Νίκος Νικολάου), τα κείμενα του Χουρμούζιου, αλλά κι οι γλαφυρές διηγήσεις του Μιχάλη για την καθημερινότητα στη γειτονιά του (ο ραβίνος, το κάρι, οι προσευχές). Ήταν τότε που οι συσκέψεις κρατούσαν ατέλειωτες ώρες, τους αφήναμε να τα λένε μεταξύ τους και τους χαζεύαμε. Έχω μετανιώσει που δεν τους ηχογραφούσα τότε για να μην περάσει όλος αυτός ο προφορικός θησαυρός στη λήθη.

Λιχούδης, μια φορά μας είχε περιγράψει με σχεδόν τρισδιάστατο τρόπο μια συνταγή και συνειδητοποιήσαμε όλοι πόσο αληθινά μερακλής ήταν, ενώ δεν παρέλειπε να μας ενημερώνει τι έφαγε το μεσημέρι.

Νευρικός, κοκκίνιζε ολόκληρος και πνιγόταν η φωνή του από τον εκνευρισμό αλλά όλο αυτό κρατούσε ελάχιστα και μετά γινόταν πάλι γλυκός και πλακατζής.

Όποιος έψαχνε κάποιο ιστορικό γεγονός ανέτρεχε στο Μιχάλη, ήταν η αγαπημένη μας ζωντανή Εγκυκλοπαίδεια γιατί ποτέ δεν του αρκούσε μια ξερή απάντηση. Έψαχνε τα αρχεία του σαν να ήταν το σημαντικότερο καθήκον του κι ερχόταν μετά από λίγο κι έκανε διάλεξη για κανένα εικοσάλεπτο.

Τον είδα πρόσφατα· ήταν κουρασμένος. Η ξαφνική επιδείνωση της υγείας του ήταν για όλους μας σοκ. Πάνω από όλα για τη Νανσυ, που έδωσε διπλή μάχη, στα νοσοκομεία, στο πλευρό του Μικελε όπως τον έλεγε και στο σπίτι, να δίνει κουράγιο στις δυο κορούλες τους.

Αν υπάρχει κάτι μετά, Μιχάλη μου, είσαι ήδη με τον Καρκαγιαννη και λέτε χοντράδες ο ένας στον άλλον, περιγελώντας εμάς, που πενθούμε.

ΥΓ η τελευταία του στήλη έχει ημερομηνία 16.2. Μ’ αρέσει που χαμογελάει διάπλατα στη φωτογραφία του στην Καθημερινή. Ο Μιχάλης Κατσίγερας πέθανε σήμερα το πρωί

Facebook/ Ritsa Masoura