Σαν
ποταμός το δάκρυ
Γράφει ο Μιχάλης Χουρδάκης
Νίσπιτας
Την κατοχή επέρασα σαν
ήμουνε κοπέλι
σκιας την κουλούρα ήτρωγα
με γάλα στο σκουτέλι
Όμως όσα σιμώνουνε στσοι
μέρες που περνούμε
δεν το πιστεύαμε ποτέ
ομπρός μας να τα δούμε
Έρχουνται τα χειρότερα
αυτή ‘ναι η αλήθεια
θωρώ οι μέρες που
‘ρχουνται να γίνουν παραμύθια
να τα δηγάται η γιαγιά
αύριο στα ογγόνια
σα γίνουνε παλαιϊνά τα
σημερνά τα χρόνια
Θα λέει η γιαγιά στα
ογγόνια τζη πως ειν’ αυτά αλήθεια
και τα ογγόνια θα τση πουν
πως λέει παραμύθια
Βροντοφωνάζ’ ο ποιητής πως
η πλουτοκρατία
την όμορφη τη Χώρα μας τη
θέλει αποικία
Οι Οβραίοι εκειά
σκοπεύουνε μα δεν το μαρτυράνε
σα θέλετε πιστεύετε γή
πείτε ψώματά ‘ναι
Τη Χώρα μας οικόπεδο τη
θέλουνε καμπόσοι
το μουστερή γυρεύανε να
τήνε παραδώσει
Θέλουν Ελληνικά νησά την
γη των προπατόρω
τη θάλασσα τη γαλανή ίσαμε
Κάβο ντ Όρο
να ρέμπουντ’ όλα τα καλά
γυρού απ’ άκρη σ’άκρη
και τρέχει από τα μάθια
μου σαν ποταμός το δάκρυ
Ας κακοθανατίσουν
Όξω απ’ τα δόδια θα τα πω
ετσά που λέει ο λόγος
δεν είμαι επιστήμονας γή
οικονομολόγος
Και θα τα πω απλά-απλά για
να με καταλάβεις
σαν έχεις νου στην κεφαλή
απόφαση να λάβεις
Εφτάξαμε μιαν εποχή που
δεν υπάρχει άλλη
και θα ποθαίνουν οι μικιοί
να ζούνε οι μεγάλοι
Ας όψουνται οι αίτιοι που
χρόνια κυβερνούνε
τη σάρκα μας εφάγανε και
λένε πως πεινούνε
Τα έχη μας επήρανε που να
‘χουνε γαζέπι
του διακονιάρη εμοιάσαμε
με αδειανή την τσέπη
Τα μίση τα κομματικά ο
νους μου δεν τα βάνει
λογιάσετε πως βράζουμε στο
ίδιο το καζάνι
Ρέγουντο όλοι οι βολευτές
στα λόγια τα μεγάλα
κι απ’τση κατσίκας το βυζί
αρμέγουνε το γάλα
Την αίγα αφήνου νηστική
χωρίς να την ταϊζουν
κι αρμέγουνε βράδυ-πρωί
διχώς να τη βοσκίζουν
Μα ως θωρώ τα πράματα η γι
αίγα θα ψοφήσει
για δε μπορεί το ζωντανό
χωρίς φαϊ να ζήσει
Τσοι οπαδούς εβάνανε
μπόσικα να βαστούνε
για θέλανε κάθα χρονιά κι
αμπέλι να τρυγούνε
μα φύγανε οι στρατιές το
λένε δεν το κρύβουν
και λίγοι που ‘πομείνανε
κι αυτοί θα τώσε φύγουν
Έχομε την απομονή οι
αγαναχτισμένοι
να ‘ρθουν κι αυτοί μαζί με
μας κι είναι συμπαθισμένοι
Είδανε πως οι βολευτές
ειν’ όλοι μασκαράδες
κι εφύγανε απ’ το μαντρί
οι χειροκροτητάδες
που κουρταλάκια παίζανε
κάτω απ’ το μπαλκόνι
μα εδά που εσκορπίσανε
ποιος τσοι ξαναμαζώνει
Ας πάρουνε απόφαση πως δεν
τσοι σκώνει ο τόπος
τα κουρταλάκια τέλεψαν και
θα τσοι πάρει ο νότος
ΝΙΣΠΙΤΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου