«Αν θα ξανάρθουμε; Μα, φυσικά!!!» Οι πρώτοι Αθηναίοι που άρπαξαν την ευκαιρία της Προεδρίας της Δημοκρατίας να επιτρέψει την είσοδο πολιτών κάθε Κυριακή από τις 10 το πρωί έως τις 2 το μεσημέρι έδειχναν ενθουσιασμένοι. Και ευγνώμονες. Σε μια εποχή που το ίδιο το κράτος και οι θεσμοί του αλλά και κάθε έννοια δημόσιου αγαθού βρίσκονται σε καθεστώς πλήρους ή σχετικής ανυποληψίας, η πρωτοβουλία του Κάρολου Παπούλια ήρθε να αναπτερώσει το ηθικό όσων δεν έχουν χάσει την ελπίδα τους.
Και να συμπέσει με μια σειρά από ευχάριστες ειδήσεις για την Αθήνα, καθώς μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2010 παραδόθηκαν ή παραδίδονται στους πολίτες αναβαθμισμένοι χώροι πρασίνου οι οποίοι είτε ανοίγουν για πρώτη φορά (Προεδρικό Μέγαρο, περιβάλλων χώρος Βυζαντινού Μουσείου) είτε επιστρέφουν στην πόλη ύστερα από μεγάλο χρονικό διάστημα (έκταση Μεγάρου Μουσικής στο Πάρκο Ελευθερίας) και πολυετή μαρασμό (Αλσος Ριζάρη). Στην ευρύτερη Αθήνα, δύο επιπλέον ειδήσεις μεταγγίζουν πολύτιμη αισιοδοξία στο αποκαρδιωμένο κοινωνικό σώμα: οι κοινόχρηστοι χώροι των ολυμπιακών εγκαταστάσεων στο Ελληνικό ανοίγουν σύντομα για το κοινό, ενώ το Ιδρυμα Νιάρχου αποφάσισε να χρηματοδοτήσει και τη διαμόρφωση των αθλητικών εγκαταστάσεων του Δήμου Καλλιθέας στο Δέλτα Φαλήρου, ακριβώς δίπλα στη μεγαλύτερη εθνική ευεργεσία των τελευταίων ετών, που είναι η διαμόρφωση του Πολιτιστικού και Εκπαιδευτικού Πάρκου «Σταύρος Νιάρχος».
«Ηρθαμε οικογενειακώς να δούμε πώς θα μπορούσε να είναι η Αθήνα», μας λέει λίγο μελαγχολικά ένας νέος πατέρας με τον μπόμπιρα στους ώμους και τη θέα του καταπράσινου κήπου του Προεδρικού Μεγάρου να απλώνεται πίσω του.
Οταν μια γυναίκα αναστενάζει δίπλα μου από ευχαρίστηση («Tι ομορφιά είναι αυτή! Θυμηθήκαμε ταξίδια μας σε κήπους στη Βιέννη ή στο Λονδίνο») σκέφτομαι ότι σε εποχές δύσκολες σαν αυτή που καλούμαστε να ζήσουμε, οφείλουμε να γίνουμε περισσότερο εφευρετικοί. Οχι μόνο να εκτιμήσουμε όσα έχουμε και δεν τους δίναμε μεγάλη σημασία μέχρι σήμερα, αλλά ρίχνοντας φως στον καλύτερο εαυτό μας με τρόπους που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε. Ρωτήστε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Τον Ιούνιο ανοίγει το νέο πάρκο που δημιουργείται στον περιβάλλοντα χώρο του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου, συνολικής έκτασης 20 στρεμμάτων. Οραμα του Δημήτρη Κωνστάντιου, που έφυγε πρόωρα, θα παραμένει ανοιχτός καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Εχουν ήδη διαμορφωθεί διαδρομές, ορισμένες αρχαιολογικού ενδιαφέροντος: μία εξ αυτών οδηγεί σε τρεις παλαιοχριστιανικούς τάφους του 5ου και του 6ου αιώνα, που αποκαλύφθηκαν στις ανασκαφές του μετρό. Κατασκευάστηκε υπαίθριο αμφιθέατρο για πολιτιστικές εκδηλώσεις κατά τους θερινούς μήνες και θα διαθέτει καφέ και πωλητήριο. Προβλέπονται και ξεχωριστές προσβάσεις από τη Βασ. Κωνσταντίνου και τη Σχολ.
Υποσχέσεις δροσιάς στο Πάρκο Ελευθερίας
Σε λίγες εβδομάδες από σήμερα, το Πάρκο Ελευθερίας ενοποιείται ξανά. Και το κοινό θα έχει πρόσβαση στην έκταση των 14 στρεμμάτων του Πάρκου που παραχωρήθηκε στον Οργανισμό του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, κατά τη διάρκεια της δεύτερης φάσης των κατασκευαστικών έργων. Ο νέος χώρος αναβαθμίστηκε θεαματικά, πλην όμως παρέμεινε ερμητικά κλειστός πίσω από την περίφραξη που τοποθετήθηκε. Πρόσβαση έχουν μόνον όσοι παρακολουθούν κάθε Σεπτέμβριο τις μουσικές εκδηλώσεις του «Αιθρίου των Μουσών», όπως ονομάζεται το υπαίθριο αμφιθέατρο. Πρόθεση της διοίκησης του ΟΜΜΑ είναι ο χώρος πρασίνου να ανοίξει για το κοινό μέσα στο καλοκαίρι, σύμφωνα με τις εξαγγελίες και τις υποσχέσεις που είχαν δοθεί όταν ακόμα τα έργα ήταν σε εξέλιξη.
Επιτέλους, ανάπλαση για το Αλσος Ριζάρη
Αγνώριστο έγινε το Αλσος Ριζάρη (24 στρ.) που μαράζωνε για δεκαετίες. Ενα μικρό τμήμα του ανακαινίστηκε πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, καθιστώντας αξιοπρεπέστερη την πρόσβαση από το ξενοδοχείο «Χίλτον» στον σταθμό του μετρό. Το 2007, ο χώρος πέρασε από τα χέρια της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου στον Δήμο Αθηναίων. Ετσι τέθηκαν οι βάσεις για την ανάπλαση του μεγαλύτερου τμήματος του Αλσους, που υλοποιήθηκε με χορηγία του Ιδρύματος Πατέρα. Στο πάρκο της Ριζαρείου φυτεύθηκαν 10.000 τ. μ. πρασίνου με 98 δέντρα, 406 θάμνους και 9.000 τ. μ. χλοοτάπητα, διαμορφώθηκαν διάδρομοι περιπάτου, φωταγωγήθηκε το σύνολο του πάρκου με 130 φωτιστικά, ενώ τοποθετήθηκαν τρία γλυπτά ιδιοκτησίας του Δήμου Αθηναίων.
Τις περισσότερες φορές το προσπερνάμε σαν να μην υπάρχει. Αυτό είναι το δυστύχημα με τον μικρό κήπο της Εθνικής Βιβλιοθήκης: θεωρείται διακοσμητική προέκταση του ιστορικού κτιρίου της Αθηναϊκής Τριλογίας χωρίς μέχρι σήμερα να συζητηθεί ή, πολύ περισσότερο, να υλοποιηθεί κάποιο σοβαρό σχέδιο αναβάθμισης και, γιατί, όχι, ένταξής του στη ζωή της Αθήνας. Δεν είναι ο Εθνικός Κήπος αλλά η θέση του, ανάμεσα σε δύο από τους πιο κεντρικούς δρόμους της πρωτεύουσας, τις οδούς Πανεπιστημίου και Ακαδημίας, τον καθιστά μια πολύτιμη πράσινη εφεδρεία. Αυτός ο άγνωστος «κήπος», παρά το σχετικά μικρό του μέγεθος (δεν θα πρέπει να ξεπερνάει έναν μονοψήφιο αριθμό στρεμμάτων), προσφέρεται για μια γαλήνια ανάπαυλα ή έναν σύντομο στοχαστικό περίπατο στην καρδιά της πολύβουης πόλης.
Η πρόσβαση στο χώρο δεν απαγορεύεται, αλλά σίγουρα δεν ενθαρρύνεται. Υπάρχει μια διακριτική περίφραξη, που ωστόσο δεν θα σας εμποδίσει να εισέλθετε. Κάποιες φορές το μπροστινό, πλακοστρωμένο τμήμα του κήπου γίνεται χώρος στάθμευσης για αυτοκίνητα. Ο κήπος της Εθνικής Βιβλιοθήκης θα μπορούσε να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο και στα μελλοντικά σχέδια αναβάθμισης και ανάδειξης της Αθηναϊκής Τριλογίας, σύμφωνα με τα οποία προβλέπονται εκτεταμένες πεζοδρομήσεις στην περιοχή. Εφόσον τα καταφέραμε στον κήπο του Προεδρικού Μεγάρου, γιατί να αποτύχουμε στην Εθνική Βιβλιοθήκη;
Του Δημητρη Pηγοπουλου
Πηγή:
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_1_03/04/2010_396231
1 σχόλιο:
Αυτός ο Ρηγόπουλος έχει τη μοναδική ικανότητα να μας κάνει πάντα να βλέπουμε την Αθήνα με άλλο – αισιόδοξο – μάτι σε πείσμα όλης της περιρέουσας μιζέριας. Εύγε! Keep up the good work!!
Δημοσίευση σχολίου