Ο ωραίος αλλά μοιραίος μήνας Αύγουστος

Ο ωραίος αλλά μοιραίος μήνας Αύγουστος

Πράγματι, ο μήνας Αύγουστος αναγάγει σε καλοκαιρινές διακοπές, σε βόλτες στην παραλία, στα ρομαντικά αυγουστιάτικα φεγγάρια, στην αυγουστιάτικη πανσέληνο και, γενικότερα, μας φέρνει στη μνήμη μας και αυτά τα κοσμοπλημμυρισμένα νησιά και τόσα άλλα... Πλην όμως, είναι ένας μήνας μοιραίος, γιατί κατά τον μήνα αυτό η χώρα μας υπέστη στην ιστορική διαδρομή της (ειδικά στην νεώτερη ιστορία της) τεράστιες εθνικές καταστροφές που μέχρι και σήμερα μας ακολουθούν και τις συνέπειες τους μέχρι και σήμερα τις ζούμε και δεν τις έχουμε ξεπεράσει...

Επισημαίνουμε λοιπόν και επαναφέρουμε στην μνήμη πρώτα απ' όλα την 13η Αυγούστου του 1922. Όταν επήλθε, κατόπιν αντεπιθέσεως του κεμαλικού στρατού, η διάσπαση του Μετώπου των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων στη γραμμή Εσκί Σεχίρ-Αφιόν Καραχισάρ. Ο ελληνικός στρατός είχε φτάσει περίπου στα 40 χιλιόμετρα έξω απ' την Άγκυρα! Για να φανταστεί κανείς, περίπου σαν να βρισκόμαστε σε μία απόσταση έξω απ' την Αθήνα λίγο πριν τη Νέα Μάκρη και τον Μαραθώνα... Παρά ταύτα όμως, αντί να ολοκληρωθεί η κατάληψη της Άγκυρας, ακολούθησε η φοβερή και σκληρή αντεπίθεση του στρατού του Κεμάλ Ατατούρκ, ο οποίος συνεπικουρούμενος από όλες τις χώρες και ειδικά από την τότε κομμουνιστική σοβιετική Ρωσία, μας οδήγησε στο τραγικό σημείο της εθνικής καταστροφής, με την πυρπόληση της Σμύρνης και την εξαφάνιση μετά από εκατοντάδες χρόνια του Μικρασιατικού Ελληνισμού!...

Το δεύτερο γεγονός είναι ο τορπιλισμός της "Έλλης", του γνωστού θωρηκτού μας που λάμπρυνε το Ελληνικό Ναυτικό, το 1940 ανήμερα της 15ης Αυγούστου (γιορτή της Παναγίας μας)! Επρόκειτο για μία βάρβαρη πράξη από την πλευρά της φασιστικής Ιταλίας του Μουσολίνι, αλλά και προσβλητική γιατί ο φασίστας δικτάτορας χτυπούσε την Ορθόδοξη χώρα μας ανήμερα μιας από τις πιο σημαντικές γιορτές της χριστιανικής πίστης μας... Οι μνήμες είναι ακόμη νωπές, αν και έχουν περάσει σχετικά αρκετά χρόνια. Και τότε βέβαια, πολύ σωστά, η κυβέρνηση του Ιωάννη Μεταξά κράτησε τα προσχήματα, "τεστάρισε" τις δυνάμεις μας και βέβαια περίμενε τους Ιταλούς, αντί να χτυπούν ύπουλα και άνανδρα μέσω υποβρυχίων και να εξαφανίζονται, επιτέλους να εμφανιστούν για να τους δώσει την 28η Οκτωβρίου του ιδίου έτους την ιστορική εκείνη απάντηση: το ΟΧΙ!

Κατόπιν η μνήμη μας έρχεται στον Αύγουστο του 1949. Τότε,  με την νίκη των κυβερνητικών ελληνικών δυνάμεων, του στρατού μας, απετράπη η διχοτόμηση της Ελλάδας την οποία επιδίωκαν με τον εμφύλιο πόλεμο  οι δυνάμεις του ΚΚΕ, του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ! Απέτυχε έτσι το σχέδιο του τότε ηγέτη του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη...

Όμως, ναι μεν σώθηκε η χώρα πλην όμως η Ελλάδα ήταν η μοναδική απ' όλες τις χώρες που μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο αντί να προβεί στη διαδικασία ανασυγκρότησης και ανοικοδόμησης συνέχισε έναν ακόμη πόλεμο...

Έρχεται ακόμη στην μνήμη μας ο Αύγουστος του 1974, όταν και πραγματοποιήθηκε στην Κύπρο ο "Αττίλας 2" με τον οποίο παγιώθηκε η τουρκική κατοχή πάνω στο 38% της νήσου... Φυσικά εκεί τι άλλο να πει κανείς βέβαια; Υλοποιήθηκαν όλα τα σχέδια που ήθελαν η Ελλάδα να μην αποτελέσει μία αυτόνομη ναυτική δύναμη στην Μεσόγειο. Τα σχέδια των Αμερικάνων και των Άγγλων ιμπεριαλιστών, οι οποίοι ποτέ μα ποτέ (παρά τις φιλελληνικές υποσχέσεις τους στον Α' και τον Β' παγκόσμιο πόλεμο) δεν κράτησαν τις υποσχέσεις τους και μας πρόδωσαν... Υπεσχέθησαν την Κύπρο, αλλά ποτέ δεν μας την έδωσαν! Εμείς ξεκινήσαμε τον αγώνα της ΕΟΚΑ το 1955, για να καταλήξουμε σε μια ανεξάρτητη νήσο, η οποία τώρα είναι διχοτομημένη... Δυστυχώς οι "σύμμαχοι" μας ήταν αυτοί που πάντα μας πρόδωσαν και μας εγκατέλειψαν!

Κλείνοντας, βιώνουμε σήμερα τον Αύγουστο του 2016 την εξαθλίωση του λαού μας στα πλαίσια των μέτρων της Μέρκελ, του ΔΝΤ και των τσιρακιών τους στην Ελλάδα... Και τα τσιράκια τους δεν είναι άλλα από τους δύο ηγέτες του δικομματικού κυβερνητικού εκτρώματος Τσίπρα-Καμμένου (όπως πριν των Σαμαρά-Βενιζέλου)! Οι άνθρωποι αυτοί λοιπόν συνεχίζουν την δράση τους, εξοντώνοντας λίγο-λίγο με τα νέα Μνημόνια τον ελληνικό, λαό... Οι αυτοκτονίες είναι καθημερινό φαινόμενο, όσο και αν προσπαθούν να τις κρύψουν και το ζήτημα είναι: τόσο αυτοί όσο και οι δανειστές μας (τα αφεντικά τους) τι θα καταφέρουν τελικά; Να κυβερνήσουν επί των ερειπίων; Ή επί των νεκρών πτωμάτων;...

Ο μήνας Αύγουστος λοιπόν, με τα ρομαντικά φεγγάρια, υπήρξε πάντα ωραίος, αλλά επίσης υπήρξε και μοιραίος για την χώρα μας...

Από άρθρο του ΦώτιουΜπαμπάνη, Δικηγόρου-Ιστορικού ερευνητή στην Ε.Ω.