Συζυγική Αγάπη: Εγώ εξακολουθώ να ξέρω ποια είναι

Μια ανθρώπινη ιστορία

Συζυγική Αγάπη: Εγώ εξακολουθώ να ξέρω ποια είναι

Διαβάζοντάς το παρακάτω κείμενο κάτι θα αγγίξει την καρδιά σας και μπορεί ένα δάκρυ να σας ξεφύγει. Μην ανησυχείτε.. Αυτό αποδεικνύει ότι μέσα σ’ αυτή την θύελλα που γκρεμίζει τα πάντα έχει μείνει κάτι όρθιο και ζωντανό : Η ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΜΑΣ . Αυτή είναι η δύναμη μας και η δύναμη της κοινωνίας μας που μας βοηθάει να αντιμετωπίσουμε τα ΜΝΗΜΟΝΙΑ και να παραμείνουμε, σε πείσμα των καιρών, της Μέρκελ και των τροϊκανών, ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Ας κοιτάξουμε τον διπλανό μας, έστω και αν δεν μας γνωρίζει γιατί, κάτω από τις σημερινές τραγικές συνθήκες, τον γνωρίζεις εσύ, εγώ, όλοι μας....

Ήταν πρωί, περίπου 8:30, όταν ένας ηλικιωμένος περίπου 80 χρονών, με ράμματα στον αντίχειρά του, έφτασε στο νοσοκομείο. Είπε ότι ήταν βιαστικός, και ότι είχε ένα άλλο ραντεβού στις 9:00.

Η νοσοκόμα που τον ανέλαβε τον έβαλε να καθίσει κάπου, γνωρίζοντας ότι θα έπαιρνε πάνω από μια ώρα για να τον δει κάποιος γιατρός. Τον είδε να κοιτάει επίμονα το ρολόι του και επειδή δεν ήταν και πολύ απασχολημένη αποφάσισε να δει τη πληγή του. Αφού το εξέτασε προσεκτικά, είδε ότι η πληγή στον αντίχειρα είχε επουλωθεί και έτσι μίλησε με τους γιατρούς για να αφαιρέσουν τα ράμματα.

Ενώ του φρόντιζε τα ράμματα, τον ρώτησε αν είχε άλλο ραντεβού με γιατρό σήμερα. Ο ηλικιωμένος είπε πως δεν είχε ραντεβού με γιατρό αλλά έπρεπε να πάει στο γηροκομείο για να φάει πρωινό με τη σύζυγό του. Η νοσοκόμα τον ρώτησε πως πήγαινε από θέμα υγείας η σύζυγός του.

Ο ηλικιωμένος απάντησε ότι η γυναίκα του ήταν θύμα της νόσου Alzheimer. Της είπε ακόμα ότι η γυναίκα του δεν ήξερε ποιος ήταν και ότι δεν μπορούσε να τον αναγνωρίσει τα τελευταία 5 χρόνια.

Η νοσοκόμα έμεινε έκπληκτη, και τον ρώτησε:

«Και γιατί συνεχίζεις και πας κάθε πρωί, αφού δεν ξέρει ποιος είσαι;»

Ο ηλικιωμένος χαμογέλασε, χάιδεψε το χέρι της νοσοκόμας και είπε:

«Δεν με γνωρίζει, αλλά εγώ εξακολουθώ να ξέρω ποια είναι….»