Ο απόστολος Παύλος και η Μακεδονία

Ο απόστολος Παύλος και η Μακεδονία

Η Μακεδονία δεν είναι μόνον το προς Βορράν προπύργιο της αμύνης του Ελληνισμού, το απ' αιώνων «πρόφραγμα» κατά της εισβολής των βαρβαρικών φυλών εις τον ελληνικόν χώρον, το βάθρον της ελληνικής και της παγκοσμίου Ιστορίας και του πολιτισμού και η κοπίδα του ανθρώπινου γένους κατά την σχεπκήν αποκάλυψιν του διεθνούς κύρους Έλληνος ανθρωπολόγου Άρη Πουλιανού, αλλ’ επί πλέον τούτων υπήρξεν και η κυρία πύλη διά την είσοδον του χριστιανισμού εις την Ευρώπην.

Από την Μακεδονίαν, ως αφετηρίαν, κατά θείαν Πρόνοια, άρχισεν το ιεραποστολικόν του έργον εις την Ευρώπην ο πανεύφημος και πρωτοκορυφαίος απόστολος των εθνών Παύλος.

Μεταβαίνων εις Δαμασκόν εδέχθη την αποκάλυψιν του Χριστού, διά της οποίας μεταβάλλεται εις ένθερμον υποστηρικτήν της χριστιανικής θρησκείας με το όραμα της Δαμασκού.

Ας θυμηθούμε το όραμα του αποστόλου Παύλου εκείνην την νύκτα εις την Τρωάδα, που έκρινε τη μετέπειτα πορείαν της Ευρώπης:

«Ανήρ Μακεδών τις ενεφανίσθη εις τον Παύλον και μετ’ επιμονής παρεκάλει: Διαβάς εις Μακεδονίαν βοήθησον ημίν» (Πράξεις 16,8-9).

Η ιστορία των Φιλίππων σφραγίζεται από την επίσκεψιν το 50 μ.Χ. του αποστόλου Παύλου. Οι κάτοικοι των Φιλίππων είναι οι πρώτοι Ευρωπαίοι που ακούουν το κήρυγμα της χριστιανικής διδασκαλίας. Εις Φιλίππους εβαπτίσθη η πρώτη Ευρωπαία χριστιανή, η αγία Λυδία η Φιλιππησία, και σήμερα υπάρχει εκεί προς τιμήν της φερώνυμος ιερός ναός.

Ο απόστολος Παύλος εκήρυξε τον θείον λόγον εις τα ελληνικά, διότι την ελληνικήν γλώσσα μιλούσαν όλοι οι Μακεδόνες ως γνήσιοι Έλληνες. Εις την ελληνικήν επίσης γλώσσαν έγραψεν και τας τρεις θεοπνεύστους επιοτολάς του εις τας Εκκλησίας που ίδρυσεν εις την Μακεδονίαν. Την μίαν προς Φιλιππησίους και τας δύο προς τους Θεσσαλονικείς.

Αι Πράξεις των Αποστόλων εγράφησαν εις την ελληνικήν γλώσσαν, όπως άλλωστε και τα τρία από τα τέσσαρα Ιερά Ευαγγέλια, εκτός του Κατά Ματθαίον, το οποίον πρωτογράφως εγράφη εις την αραμαϊκήν και μετ’ ου πολύ μετεφράσθη εις την ελληνικήν γλώσσαν.

Ο απόστολος Παύλος ίδρυσεν εις την Μακεδονίαν τας Εκκλησίας Φιλίππων, Θεσσαλονίκης και Βέροιας. Εκείθεν μετέβη εις τας Αθήνας, όπου εκήρυξεν εις την Πνύκα επί του Αρείου Πάγου περί του αγνώστου Θεού και μετ' ολίγον εις την Κόρινθον, όπου παρέμεινεν επί ένα και ήμισυ έτος (50-52) εργαζόμενος υπέρ του Ευαγγελίου και επιτυχών να διοργάνωση αξιόλογον χριστιανική κοινότητα.

Το έργον του αποστόλου Παύλου υπήρξεν μέγα, διότι δι' αυτού απηλευθέρωσεν τη χριστιανική θρησκείαν από του Ιουδαϊκού Νόμου, διέδωσεν τον χριστιανισμόν και οργάνωσε τις Εκκλησίες που ίδρυσε, διά τις οποίες το ενδιαφέρον του υπήρξεν αμέριοτον.

Ένα από τα μέσα που εχρησιμοποίησεν ο απόστολος Παύλος διά την επικοινωνίαν του με τις Εκκλησίες που ίδρυσεν υπήρξε η δι' επιστολών επικοινωνία. Βέβαιες επιστολές του αποστόλου Παύλου είναι οι προς Φιλήμονα, προς Γαλατάς, προς Ρωμαίους, δύο προς Κορινθίους, προς Εφεσίους, προς Κολασσαείς, προς Φιλιππησίους, δύο προς θΘεσσαλονικείς, δύο προς Τιμόθεον, προς Τίτον και προς Εβραίους.

Η προσωπικότης του αποστόλου Παύλου, ως εκφράζεται διά των 14 επιστολών του, τίθεται εις την πρώτην γραμμήν των ιδρυτών του χριστιανισμού.

Οι επιοτολές του αγίου Παύλου προς τις κοινότητες όπου ίδρυσε Εκκλησίες δίδουν μιαν ανππροσωπευτικήν εικόνα της προσωπικότητας και της σκέψεως του.

Ο κατεξοχήν απόστολος του Χριστού Παύλος, διώκτης αμείλικτος του χριστιανισμού αρχικώς, μετεβλήθη ύστερα σε ενθουσιώδη αυτού υπέρμαχον και άρχισε να ταξιδεύει προς διάδοαν της χριστιανικής πίστεως.

Επιχείρησε τέσσερις περιπετειώδεις περιοδείες ανά την Κύπρο, τη Συρία, την Κιλικία, την Ελλάδα (Μακεδονία, Αθήνα, Κόρινθος), Μικρά Ασία, κατηχώντας πλήθη και ιδρύων πανταχού Εκκλησίες.

Τέλος, θεωρούμε σκόπιμον να αναφέρουμε συναφώς ότι από τη Μακεδονία, ως αφετηρία, επίσης, ξεκίνησε τον 10ο μ.Χ. αιώνα και ο εκχρισηανισμός των Σλάβων από τους θεσσαλονικείς μοναχούς Κύριλλον και Μεθόδιον, οι οποίοι δίδαξαν στους Σλάβους το σλαβικό αλφάβητο, τη λεγόμενη κυριλλική γραφή (που ήταν ιδανικό δημιούργημα τους και ιδικής εμπνεύσεως) και διέδωσαν εις αυτούς τον χριστιανισμόν, διό και δικαίως αποκαλούνται «φωτισταί των Σλάβων». 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Β. ΧΙΩΛΟΣ

διδάκτωρ Νομικής, επίτιμος δικηγόρος