Ο Μπέμπης και η φανέλα

Θανάσης Μπέμπης

(Βοτανικός, Αθήνα, 1929 ή 1930 - 23 Ιουλίου 2017)

ΚΑΠΟΥ ΠΗΓΑ, ΚΑΤΙ ΕΙΔΑ...

Ο Μπέμπης και η φανέλα

Τότε δεν υπήρχαν χορηγοί και στο ημίχρονο έβγαινε δίσκος για όσους έπαιζαν μπάλα

O Θανάσης Μπέμπης ανήκε στις μορφές εκείνες του ποδοσφαίρου που δεν υπάρχουν πια. Ανήκε στους ποδοσφαιριστές που έγραψαν τη δική τους ιστορία χωρίς να τους «κατασκευάσει» κάποιος ή να τους «επιβάλουν» κάποια συμφέροντα. Ανήκε σε μια εποχή που οι δημοσιογράφοι δεν μπορούσαν να «φτιάξουν» ποδοσφαιριστές, αλλά το αντίθετο.

Οι ποδοσφαιριστές «δημιουργούσαν» τους δημοσιογράφους! Πόσοι και πόσοι αθλητικοί συντάκτες δεν σταδιοδρόμησαν περιγράφοντας τα κατορθώματα του Μπέμπη, του Πανάκη, του Υφαντή, του Νεστορίδη, του Μανταλόζη, του Λέανδρου και τόσων άλλων άσων των γηπέδων, οι οποίοι δεν πρόκαμαν την εποχή της εικόνας, αλλά έφτιαχναν οι ίδιοι τις εικόνες, καθώς «ζωγράφιζαν» στα γήπεδα! Βλέπω σήμερα (και θαυμάζω) τους ποδοσφαιριστές, αλλά οικτίρω τους νέους συναδέλφους, οι οποίοι εκστασιάζονται με μια ενέργεια του Μέσι, με μια μπαλιά του Νεϊμάρ, με ένα βολέ του Ιμπραϊμοβιτς ή με μια επέλαση του Ρονάλντο. Μα, αυτά τα βλέπαμε κάθε Κυριακή στα δικά μας γήπεδα. Ο Μπέμπης μπορούσε να ντριμπλάρει πέντε μέσα σε τηλεφωνικό θάλαμο!

Ο Δομάζος να βγάλει μπαλιά ανάμεσα από πέντε, στα πενήντα μέτρα! Ο Παπαεμμανουήλ να σουτάρει κεραυνούς από σαράντα μέτρα! Ο Σιδερής να κάνει μπάσιμο και να μην τον σταματά τίποτε! Ο Πανάκης να σηκώνεται για κεφαλιά μισό μέτρο πάνω από τους αντιπάλους! Ο Αντωνάτος να μοιράζει «πενηντάρες» μπαλιές στους «δαίμονες» Χατζηιωάννογλου και Κρητικόπουλο. Τα «τακουνάκια», που θεωρούνται σήμερα εξαίσια, και τα ανάποδα ψαλίδια τα βλέπαμε μέχρι και στα συνοικιακά -κατάμεστα κάθε Κυριακή- γήπεδα των τοπικών πρωταθλημάτων! Μόνο που τότε δεν υπήρχαν οι χορηγοί και στο ημίχρονο, στα τοπικά, έβγαινε «δίσκος» για τα παιδιά που έπαιζαν μπάλα.

Για να αγοραστούν, δηλαδή, φανέλες και παντελονάκια,κάλτσες και παπούτσια. Αλλά, σας, λέω  αλήθεια, τότε βλέπαμε μπάλα και όχι «πλεϊστέισιον» που βλέπουμε σήμερα. Έπαιζαν Εθνικός - Ηρακλής στο «Καραϊσκάκης» και είχε τριάντα χιλιάδες κόσμο! Γιατί τότε δεν υπήρχαν η τηλεόραση και το ριπλέι, αλλά οι ποδοσφαιριστές, που ήταν οι απόλυτοι κυρίαρχοι. Και ο Θανάσης Μπέμπης ήταν ένα από εκείνους που μας έστελναν στις αλάνες, μας έκαναν να υπογράψουμε «Δελτίο» στην ομάδα της γειτονιάς μας και μας έμαθε να παίζουμε για τη φανέλα! Κάτι που έχουμε ξεχάσει πια σε όλους τους τομείς....

Η Ακίς

akis@dimokrartianews.gr

"κυριακάτικη δημοκρατία"