Ιδεολογικό
καπέλο στη γερμανοφιλία
Όταν έληξε η Κατοχή της
Ελλάδας από τους Γερμανούς, η πατρίδα μας δεν ησύχασε. Δεν είχε την ευκαιρία να
επουλώσει τις πληγές της και να αφοσιωθεί στη διεκδίκηση όσων της οφείλονταν
από τους ηττημένους του Παγκόσμιου Πολέμου και όσων έπρεπε να της δοθούν από
τους νικητές για τη συμμετοχή της στον δίκαιο αγώνα. Αντιθέτως, ταλαιπωρήθηκε
τρομερά από την κομμουνιστική ανταρσία. Επίσης, οι πατριώτες Έλληνες ένιωσαν
αρκετά πικραμένοι επειδή διαπίστωσαν ότι η Δικαιοσύνη δεν έπραξε τα δέοντα με
τις υποθέσεις των δοσιλόγων, των ανθρώπων που πλούτισαν συνεργαζόμενοι με τον
εχθρό και έκαναν την προδοσία επάγγελμα. Αντί να οδηγηθούν στην εξορία, στις
φυλακές και στα εκτελεστικά αποσπάσματα, πολλοί εξ αυτών έγιναν... παράγοντες
του δημόσιου βίου!
Φυσικά, ένα από τα καλά
εκείνης της εποχής ήταν ότι όσοι αναμείχθηκαν με τους Γερμανούς, τους Ιταλούς
και τους Βουλγάρους και πρακτόρευσαν τα συμφέροντα των κατοχικών δυνάμεων στην
Ελλάδα ήταν γνωστοί, δακτυλοδεικτούμενοι, κατάπτυστοι. Ο λαός τούς ήξερε και
τους σιχαινόταν και δεν μπορούσε, ούτε ήθελε να βρίσκει δικαιολογίες για
λογαριασμό των Εφιαλτών.
Τώρα τα πράγματα είναι
διαφορετικά. Οι πολίτες, αναμφίβολα, υφίστανται μια κατάσταση που ομοιάζει
αρκετά με την Κατοχή. Υπάρχει πείνα, ανεργία, εκμετάλλευση, αδικία και -πάνω
απ’ όλα- οι Έλληνες δεν ορίζουν τα του οίκου τους. Η απώλεια της εθνικής
κυριαρχίας είναι σχεδόν ολοκληρωτική. Ακόμα και το τελευταίο ευρώ των κρατικών
δαπανών περνάει από την έγκριση των ξένων.
Οι τωρινοί γερμανόφιλοι
συνεχίζουν απτόητοι τη δουλειά που γνώριζαν οι πρώτοι διδάξαντες... ομότεχνοί
τους, αλλά τώρα έχουν ιδεολογικό φερετζέ! Τα βασικά επιχειρήματα των συνεργατών
των ξένων είναι ότι «αν δεν δάνειζαν οι Γερμανοί τους Έλληνες, θα πεινούσαμε»,
«με τα λεφτά των ξένων πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις» και ότι «οι Γερμανοί
δεν έχουν κέρδος από την ελληνική υπόθεση».
Όλα αυτά τα φληναφήματα
αναιρέθηκαν από τη γερμανική οικονομική εφημερίδα «Handelsblatt», η οποία
επικαλείται στοιχεία που δημοσιοποίησε ο ίδιος ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Η
εφημερίδα αποκάλυψε ότι η Γερμανία έχει κερδίσει από την αγορά ελληνικών
ομολόγων και από τα επιτόκια των δανείων που έχει δώσει στην Ελλάδα συνολικά
μέχρι στιγμής 1,34 δισ. ευρώ! Η «δημοκρατία», σχολιάζοντας το δημοσίευμα της
«Handelsblatt», σημείωσε ότι τα στοιχεία που δείχνουν πόσα κέρδισαν οι Γερμανοί
από την ελληνική κρίση «αποκρύπτονται επιμελώς όλα αυτά τα χρόνια από τον κ.
Σόιμπλε, που προβάλλει σταθερά το προφίλ του “καλού Σαμαρείτη”, ο οποίος βοηθά
-χωρίς αντάλλαγμα- τη χώρα μας». Τελικά, ο ιδεολογικός φερετζές των συνεργατών
των Γερμανών δεν μπορεί να κρύψει την αλήθεια.
Άλλωστε η ιστορία μας έχει
διδάξει ότι αφού οι Γερμανοί επιτυγχάνουν τον σκοπό τους μέσω προδοτών τελικά τους
εξαφανίζουν με τον δικό τους τρόπο. Διαβάστε αυτό και θα καταλάβετε:
Βρισκόμαστε στο έτος 1944.
Ήδη το καλοκαίρι έχει έρθει και οι Γερμανοί έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται
ότι η παρουσία τους στην χώρα δεν θα κρατήσει πολύ. Οι σφαγές, οι εκτελέσεις
και τα μπλόκα εντείνονται. Παράλληλα οι αντιστασιακές ομάδες πολεμούν
αποφασιστικά για την ημέρα της απελευθέρωσης που κοντοζυγώνει...
Όμως μεγάλη ανυπομονησία
έχει απλωθεί και στους συνεργάτες των Γερμανών στην Αθήνα και σε όλη την χώρα.
Τι θα συμβεί τώρα που ο Κόκκινος Στρατός προελαύνει ακάθεκτος ; Τι θα απογίνουν
εκείνοι ; Οι Γερμανοί φαίνονται καθησυχαστικοί. Υπόσχονται για όσους το
επιθυμούν να τους πάρουν μαζί τους στην Γερμανία όταν επιστρέψουν.
Οι Γερμανοί τελικά θα
εγκαταλείψουν την Αθήνα στις 12 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, πριν όμως αποχωρήσουν
διοργάνωσαν μια αποχαιρετιστήρια φιέστα...
Με κάθε επισημότητα, οι
Γερμανοί αποστέλλουν προσκλήσεις σε όλον τον "καλό" κόσμο της Αθήνας
και των προαστίων. Καλούν κάθε είδους συνεργάτες τους, ταγματασφαλίτες,
χωροφύλακες, δοσίλογους και μαυραγορίτες. Η γιορτή λαμβάνει χώρα στο μέγαρο του
Μετοχικού Ταμείου. Σε αυτήν θα λάβουν μέρος πάνω από 100 καλεσμένοι και υψηλά
ιστάμενοι της γερμανικής διοίκησης. Οι δοσίλογοι Γκόβερης, Κωστούλας,
Φαρδούλης, Κούκας, Λιάσκας Χαμουρτζόγλου, Γιαννόπουλος, οι μαυραγορίτες
Σταματόπουλος, Δενδρινός, Λιναρδάκης, Άρνης και Έξαρχος, ο Πέππας, προμηθευτής
των Γερμανών ο Μιχαηλίδης γνωστός μαυραγορίτης λαδιού, ο Κωσταντόπουλος,
ταγματάρχης των ταγμάτων ασφαλείας, ο Γεώργιος και η Αλεξάνδρα Λακιώτη
καταδότες των Γερμανών, οι δοσίλογοι Χατζηδημητρίου και Σιάκος και ο
Παπαβασιλείου στέλεχος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος της Ελλάδας και άλλοι
πολλοί.
Η φιέστα θα ξεκινήσει με
χορό, αργότερα ένα πλούσιο τραπέζι θα στρωθεί για να αποχαιρετισθούν οι
συνδαιτυμόνες. Κρέας και φαγητά που σπάνιζαν ακόμα και από τα πιο εύπορα σπίτια
και μπύρα άφθονη γερμανική μπύρα. Το γεύμα θα συνεχιστεί μέχρι τα ξημερώματα και
τέλος θα έλθει το γκραν φινάλε. Με τις πρώτες αχτίδες του ηλίου οι Γερμανοί
αποχωρούν χαιρετώντας ευγενικά τους καλεσμένους τους.
Αμέσως μετά μια ομάδα
Γερμανών στρατιωτών θα μπουν οπλισμένοι στο κτίριο και θα εκτελέσουν εν ψυχρώ
τους καλεσμένους. Όλοι δωσίλογοι.
Αυτό αποτελεί πραγματικό
περιστατικό αν και σίγουρα δεν είναι από τα πιο καταγεγραμμένα. Αναφέρεται και
από τον Σωτήρη Παταντζή αλλά και σε μαρτυρίες του αγωνιστή Ορέστη Μακρή. Το
γεγονός το αναφέρουν και διάφοροι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης στο ομώνυμο
περιοδικό.
Πάντως δεν αποτελεί βίτσιο
των γερμανικών αρχών της Ελλάδας αλλά μέρος της "τελικής λύσης" κατά
την υποχώρηση τους. Στοιχεία της τακτικής βρίσκονται στα γερμανικά αρχεία ενώ
όμοια μέτρα εφαρμόστηκαν και στην Γαλλία.
Αυτό ήταν το μεφιστοφελικό
τέλος πολλών από τους δοσίλογους της κατοχής που μας φέρνει στο νου το αρχαίο
ρητό περί προδοσίας και προδοτών, "Την προδοσία αγάπησαν πολλοί, τον
προδότη κανένας..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου