ΠΕΤΡΟΥ Ι. ΜΗΛΙΑΡΑΚΗ : Oυαί υμίν, υποκριτές

Oυαί υμίν, υποκριτές

του ΠΕΤΡΟΥ Ι. ΜΗΛΙΑΡΑΚΗ*

 «Ουαί υμίν, υποκριτές» (αλίμονό σας!) Με τη φράση αυτή ο Ιησούς απήγγειλε τις επτά καταγγελίες Του κατά των υποκριτών, που αφορούσαν τους Γραμματείς και στους Φαρισαίους.

Υπ’ όψιν ότι οι Φαρισαίοι εκπροσωπούσαν τον νόμο. Τηρούσαν αυστηρά τους τύπους και τις παραδόσεις και είχαν αναγορεύσει τους εαυτούς τους ανώτερους από τους υπόλοιπους του αυτού θρησκεύματος. Οι Γραμματείς ήταν οι επίλεκτοι εκείνοι που μελετούσαν τον μωσαϊκό νόμο. Απέδιδαν ιδιαίτερη αξία στις λεπτομέρειες. Χάριν όμως των συμφερόντων τους, έφθαναν ακόμη και στα άκρα. Η ερμηνεία των νόμων ήταν αποκλειστικό τους δικαίωμα.

Ο Ιησούς, στον οποίο πιστεύουν και οι προτεστάντες, κατήγγελλε ευθέως την υποκρισία τους αυτή. Τους κατηγόρησε δε ως τυπολάτρες, διεφθαρμένους, φιλάργυρους, εγωιστές και άπληστους.

Στην προκειμένη περίπτωση δεν αναφερόμαστε σε αναλογία. Όμως ο εγωισμός του ισχυρού και η απληστία του δανειστή αλλά και η φιλαργυρία μπορούν να τύχουν αναλογίας στο μέτρο που αφορά τη βουλιμία των αγορών και το ασύμμετρο των δανειστών ως προς τη συμπεριφορά τους σε βάρος μιας πληττόμενης κοινωνίας και οικονομίας.

Άλλωστε, η εξυπηρέτηση συμφερόντων δεν μπορεί να καταλήγει στη φτωχοποίηση ενός λαού, όταν μάλιστα το πλεόνασμα της μιας πλευράς συνεπάγεται φτωχοποίηση της άλλης.

Ειδικότερα ο Ιησούς με τη φράση του «Ουαί υμίν, Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, διότι καθαρίζετε το έξωθεν του ποτηρίου και του πινακίου, έσωθεν όμως γέμουσιν εξ αρπαγής και ακρασίας» αποδίδει κατ’ αναλογία την πραγματικότητα. Και αποδίδει την πραγματικότητα γιατί χαρακτηρίζει την υποκρισία της πλευράς των δανειστών.

Οι νομικοί όροι δανειοδότησης από τον ESM

Αναφορικώς με το τι λαμβάνει χώρα ως προς την αντιμετώπιση του ελληνικού δημοσίου χρέους, θα πρέπει (επιτέλους), για την κατανόηση της ζοφερής εικόνας που παρατηρείται από πλευράς των δανειστών και της συμπεριφοράς τους απέναντι στην Ελλάδα, να σημειωθούν τα παρακάτω:

Προκειμένου να υπάρξει δανειοδότηση - συνδρομή προς την Ελλάδα, λόγω των νομικών δεσμεύσεων του καταστατικού του ESM (που είναι διεθνής οργανισμός), πρέπει απαρεγκλίτως να τηρηθούν τα εξής:

α) Να υποβληθεί αίτημα του κράτους-μέλους που έχει ανάγκη συνδρομής.

β) Να υπάρχει κίνδυνος οικονομικής κατάρρευσης του κράτους-μέλους που ζητεί τη συνδρομή.

γ) Η οικονομική κατάσταση του κράτους-μέλους που ζητεί τη συνδρομή να αποτελεί κίνδυνο όχι μόνο για το σύνολο της ζώνης του ευρώ αλλά και για τα κράτη-μέλη της ατομικώς.

δ) Να υπάρχει εκτίμηση ότι είναι βιώσιμο το δημόσιο χρέος του κράτους-μέλους που ζητεί τη συνδρομή.

Τα προαναφερόμενα δεν αφορούν μόνο την περίπτωση συνδρομής προς την Ελλάδα. Αφορούν κάθε περίπτωση συνδρομής για κάθε κράτος-μέλος. Ενταύθα αναφέρομαι στο άρθρο 13 του καταστατικού του ESM, όπου όσοι δεν το γνωρίζουν και διατυπώνουν δημόσιο λόγο αφενός εκτίθενται και αφετέρου παραπληροφορούν και αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη.

Με τούτα τα δεδομένα, η υποκρισία

Όσον αφορά τις παραπάνω προϋποθέσεις δανειοδότησης, επειδή αφορούν ανένδοτη νομική κατάσταση, θα πρέπει το ελληνικό δημόσιο χρέος να είναι ή να καταστεί βιώσιμο, άλλως δεν μπορεί να δοθεί δάνειο από τον ESM. Ωστόσο το ελληνικό δημόσιο χρέος (εξ αντικειμένου) δεν είναι βιώσιμο. Καθίσταται βιώσιμο μόνο με σημαντική διαγραφή αυτού. Επειδή όμως οι δανειστές αρνούνται να προβούν στη διαγραφή αυτή, θα πρέπει να βρεθούν προσχηματικοί τρόποι ώστε να εμφανισθεί ότι το χρέος είναι βιώσιμο!

Ενώπιον της κατάστασης αυτής έχει επιλεγεί, με προσχηματικό και υποκριτικό τρόπο (εξ ανάγκης), να εκπονηθούν μελέτες βιωσιμότητας. Έτσι γίνονται υπολογισμοί σε… βάθος χρόνου!

Η προβολή δε στο μέλλον, όπου κρίνεται η απόδοση μιας οικονομίας για δεκαετίες, όχι μόνο στερείται σοβαρότητας, αλλά, περαιτέρω, με τον τρόπο αυτό υποβαθμίζεται και η επιστημονική αξιοπρέπεια όσων εκπονούν τέτοιου είδους προγράμματα, που οφείλονται στην ανάγκη εξυπηρέτησης μιας προσχηματικής κατάστασης. Έτσι, όμως, ενώ ακυρώνεται η επιστήμη, επιβεβαιώνεται η υποκρισία.

Η υποκριτική όμως και καταχρηστική αυτή συμπεριφορά αφενός υποβαθμίζει το κύρος ενός διεθνούς οργανισμού όπως είναι ο ESM και αφετέρου δημιουργεί αλγεινές εντυπώσεις στην κοινή γνώμη, που παρακολουθεί αμήχανη παλινωδίες, συγκρούσεις, αντικρούσεις, προσθήκες ή τροποποιήσεις ειλημμένων μάλιστα αποφάσεων (βλ. Eurogroup Μαΐου 2016 που αφορά την Ελλάδα) ανακλήσεις δεσμεύσεων και άλλες ζοφερές καταστάσεις. Όταν δε εμπλέκεται στη διαδικασία αυτή και το ΔΝΤ και υφίσταται διελκυστίνδα θέσεων και απόψεων μεταξύ των διεθνών οργανισμών (ΔΝΤ - ESM), τότε δραματοποιείται περαιτέρω η προαναφερόμενη ζοφερή εικόνα.

Με τούτα τα δεδομένα, κατακλείδα του παρόντος κειμένου δεν μπορεί να είναι άλλη από τον τίτλο: «Ουαί υμίν, υποκριτές».

* Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της χώρας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC - EU).
ΤΟ ΠΑΡΟΝ