ΑΣΒΕΣΤΗ ΠΑΡΑ ΤΟΝ ΠΟΝΟ Η ΦΛΟΓΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ

ΑΣΒΕΣΤΗ ΠΑΡΑ ΤΟΝ ΠΟΝΟ Η ΦΛΟΓΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ

Γράφει ο Γιώργος Κ. Στράτος

Δικηγόρος - δημοσιογράφος

Πώς να κρυφτείς απ' τα παιδιά; Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα». Δεν χρειαζόταν να το τραγουδήσει ο Διονύσης Σαββόπουλος στο «Τι έπαιξα στο Λαύριο». Το ξέρουμε και το 'χουμε διαπιστώσει όλοι στην καθημερινότητα μας. Στα σοβαρά και στ' αστεία, «από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια».

Ένα τέτοιο παιδί είναι η 15χρονη Δήμητρα Παυλή από την Αντισσα, ένα μικρό ορεινό χωριό στα δυτικά της Λέσβου. Ένα από εκείνα που δεν τα 'χει ούτε ο χάρτης! Έως ότου το ανακάλυψαν δεκάδες πρόσφυγες που άρχισαν να καταφτάνουν εκεί μαζικά με τις μεγάλες ροές των δύο περασμένων καλοκαιριών. Οι σκληρές έως απάνθρωπες εικόνες δυστυχίας, πόνου και θανάτου καταγράφηκαν βιωματικά και ανεξίτηλα στα μάτια της μικρής μαθήτριας, όπως και σε όλα τα παιδιά των νησιών.

Μόνο που η Δήμητρα αποφάσισε να τις αποτυπώσει και στο χαρτί. Και το ποίημα της βραβεύτηκε στον 8ο Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό Ποίησης, τον οποίο διοργανώνει ο Σύλλογος Εκδοτών Βορείου Ελλάδας. Ολόκληρο το ποίημα της Δήμητρας:

«Όταν λες πως αγαπάς πρέπει να το δείχνεις

γιατί η αγάπη είναι ένα τριαντάφυλλο

που αν το αφήσεις απότιστο αργά ή γρήγορα θα πεθάνει.

Γιατί όταν αγαπάς παύεις να ονειρεύεσαι

με κλειστά μάτια και αρχίζεις να ελπίζεις σε έναν καλύτερο κόσμο.

 Γιατί όταν αγαπάς πρέπει να είσαι δυνατός

για να ξεπεράσεις την οποιαδήποτε αποτυχία

και να προσπαθήσεις ξανά να πετύχεις τον στόχο σου.

Γιατί όταν αγαπάς νιώθεις ότι ενώ μέχρι τώρα

επέπλεες σε μια θάλασσα αποριών και μιζέριας,

ξαφνικά ανατέλλει ο ήλιος,

με έναν τρόπο που ποτέ δεν είχες παρατηρήσει.

Γιατί όταν αγαπάς πρέπει να αντιστέκεσαι με κάθε τρόπο,

να αντιστέκεσαι με τα πόδια στη γη

και το βλέμμα καρφωμένο στον ουρανό,

δημιουργώντας τον δικό σου κόσμο

γιατί η ίδια η αγάπη είναι επανάσταση.

Γιατί όταν αγαπάς ξυπνάς από το παραμυθάκι του γαλάζιου πρίγκιπα με το άσπρο άλογο και αρχίζεις να ονειρεύεσαι στην πραγματική ζωή, ζώντας το δικό σου παραμύθι.

Γιατί όταν αγαπάς πρέπει να μάθεις

ότι τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται

και ότι πίσω από τα σύννεφα ο ουρανός είναι πάντα γαλανός.

Γιατί όταν αγαπάς ωριμάζεις.

Σταματάς να φέρεσαι σαν παιδί και κοιτάς

για πρώτη φορά το μέλλον,

με μια ματιά διαφορετική, με μια ματιά αισιοδοξίας.

Γιατί όταν αγαπάς πρέπει να απορρίπτεις

κάθε κριτική απέναντι στο άτομο που αγαπάς

γιατί η αγάπη δε γνωρίζει σύνορα, πρόσωπα και χώρες.

Γιατί όταν αγαπάς αλλάζεις

και νιώθεις ελεύθερος να κάνεις πράγματα

που μέχρι πριν δεν τολμούσες να κάνεις.

Όταν λοιπόν τα πετύχεις όλα αυτά, τότε ΝΑΙ!

Καταλαβαίνεις ότι έχεις πλέον την ευκαιρία

και την ελευθερία, να μεγαλώσεις,

να αλλάξεις, να φύγεις από την οικογένεια σου

και να πετάξεις για να ζήσεις τη δική σου ιστορία

γιατί μπορεί πάντα να είχες τα φτερά,

αλλά χωρίς ελευθερία

ποτέ δεν θα μπορούσες να τα αξιοποιήσεις».

ΜΠΡΟΣΤΑ σε τόσο «Άξιον Εστί» πόσο δικαιωμένος πρέπει να αισθάνεται ο Οδυσσέας Ελύτης για τον στίχο του:

« Τη γλώσσα μού έδωσαν ελληνική.

Το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου...»

Και πόσο περήφανοι όλοι μας που η ράτσα μας καταφέρνει μπροστά στον ανείπωτο πόνο και στις ανυπέρβλητες δυσκολίες να διατηρεί άσβεστη από γενιά σε γενιά τη φλόγα που της δείχνει τον δρόμο για την ουσία, την αλήθεια και την ανθρωπιά!

ΕΙΣ ΑΠΛΗ επιβεβαίωση των στίχων της Δήμητρας, η έγκυρη γερμανική εφημερίδα «Frankfurter Allgemeine Zeitung»παρουσίασε πρόσφατα μία μελέτη, σύμφωνα με την οποία το 80% των προσφύγων και των μεταναστών που αναζητούν μια καλύτερη τύχη στην Ευρώπη εγκαταλείπει τη χώρα του λόγω των πολέμων και Της πείνας και όχι έχοντας οικονομικό κίνητρο.

"ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ"