Το δίκαιο της Ελλάδος και η άρνηση της εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους

Το δίκαιο της Ελλάδος και η άρνηση της εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους

Γράφει ο Γ.Ε. Δημητράκης

 

Η οικονομική κρίση την οποία βιώνει ο λαός μας, αλλά και πολλοί άλλοι λαοί της Ευρώπης και του κόσμου, δεν είναι μόνον το αποτέλεσμα εσφαλμένων πολιτικών των ηγεσιών των, αλλά παράλληλα και συνέπειες της πολιτικής εκείνων οι οποίοι για ιδιοτελείς και καιροσκοπικούς και μόνο λόγους καταστρατήγησαν τις παγκόσμιες αξίες και τις αρχές του Δικαίου. Με τα γνωστά αποτελέσματα και τις βαρύτατες συνέπειες τις οποίες πληρώνει τώρα και η πατρίδα μας.

Ο λαός μας ευρίσκεται σε απελπισία και απόγνωση, διότι η ανείπωτη ένδεια χτυπάει την πόρτα όλων μας. Και όταν ένας λαός υφίσταται όλα αυτά τα δεινά, επόμενο είναι να αδυνατεί να αμυνθεί έναντι των άλλων, που είναι υπεύθυνοι για την κατάντια του, αλλά και να υπερασπίζεται το Δίκαιο του. Φυσική συνέπεια της εξαπάτησης του, της υποτέλειας και εξάρτησης του από εκείνους που τον επιβουλεύονται, και, ως γνωστόν, μάλιστα τον απειλούν με τιμωρία, ταπείνωση και διάφορες άλλες ποινές. Ο απελπισμένος χάνει τότε και τον προσανατολισμό του, τη δύναμη να αντισταθεί, αλλά και την ελπίδα και το φως του.

Όμως υπάρχει η πιο όμορφη φρόνηση των λαών, η Δικαιοσύνη. Η κράτιστη των αρετών, η οποία έχει την πηγή της μέσα στην ανιδιοτέλεια και την ελευθερία της ψυχής. Δικαιοσύνη νοείται από τους μυθικούς χρόνους έως σήμερα η ικανοποίηση του, αποκαλουμένου γενικά, περί Δικαίου αισθήματος. Η Δικαιοσύνη έχει μόνον ηθικά και νομικά ερείσματα. Αυτό το περί Δικαίου αίσθημα στο τέλος και κάποια στιγμή αφυπνίζει κάθε λαό. Διότι είναι πιο δυνατό, πιο ισχυρό και διαχρονικό από την πρόσκαιρη αδικία.

Παρακολουθούμε τώρα τελευταία μια αφύπνιση και εναντίωση εναντίον εκείνων οι οποίοι ευθύνονται για την κρίση η οποία ταλανίζει την Ευρώπη και την πατρίδα μας. Διότι υπάρχουν όντως υπαίτιοι οι οποίοι ευθύνονται βαρύτατα για τη μεγάλη κρίση στην Ευρώπη, την οικονομική εξαπάτηση και κοινωνική εξαθλίωση, την επαίσχυντη ταπείνωση μερικών λαών της.

Διότι είναι ήδη από αρκετό καιρό γνωστό ότι κατά τα τελευταία 30 χρόνια το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ευρώπης, των ευημερούντων εκείνων ισχυρών οικονομιών κρατών-μελών της γηραιάς ηπείρου μας, κατέστρωσε ένα σχέδιο κατεύθυνσης τεράστιων κεφαλαίων προς τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης του Νότου. Θυμίζουμε ότι το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ε.Ε. ελέγχεται εδώ και τρεις και πλέον δεκαετίες από την ισχυρότατη οικονομία της Γερμανίας, το τεράστιο εμπορικό πλεόνασμα της οποίας κυμαίνεται πλέον των 250 δισ. ευρώ ετησίως, το δε έτος 2016 υπερέβη τα 252,9 δισ. ευρώ. Αυτό κατά παράβαση των κανόνων της Ε.Ε., όμως εν κατακλείδι και εν πλήρη γνώσει ασφαλώς των κοινοτικών οργάνων της Ε.Ε. και της ευρωζώνης στις Βρυξέλλες.

Αλλά εν γνώσει αυτών και η δόλια πρακτική της κατεύθυνσης και διοχέτευσης των κεφαλαίων αυτών της τάξης των τρισεκατομμυρίων ευρώ προς τις χώρες του Νότου, όπου -αναμενόμενο ήταν- όχι μόνον κατέστρεφαν τις οικονομίες των δανειοληπτριών χωρών, αλλά ταυτόχρονα, ως μη εξυπηρετούμενα, καθιστούσαν τις χώρες αυτές εξαρτώμενες και υποχείριες στους εκβιασμούς των δανειστριών χωρών.

Αυτή η δόλια πρακτική προκάλεσε την οικονομική κρίση στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την κατάρρευση της Ελλάδας, ιδιαιτέρως εξαιτίας της ευάλωτης και σαθρής οικονομίας της, του αρρωστημένου, διεφθαρμένου, σάπιου κοινωνικοοικονομικού και πολιτικού συστήματος της. Μακροχρόνιες και αθεράπευτες παθογένειες της χώρας μας, οι οποίες ήσαν επί δεκαετίες επίσης γνωστές στο χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ευρώπης, δηλαδή στους δανειστές, και ασφαλώς σε όλα τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Όταν η κρίση στην Ελλάδα έφτασε στο απόγειο της, και μόλις προ τεσσάρων ετών στο ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον ακούονταν έντονες συζητήσεις για το Grexit ή περί κινδύνου ενός οικονομικού ατυχήματος (Graccident) της χώρας μας από το ευρώ και την ευρωζώνη, ο πολύ γνωστός σε όλους μας, και περιέργως συμπαθής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, παραδέχθηκε δημοσίως τα κάτωθι: ότι γνώριζε από πολλά χρόνια πριν τις συνέπειες αυτής της «χρηματοδότησης (!)» της Ελλάδας και το πού κατέληγαν τα κεφάλαια αυτά, και ότι δεν έκανε τίποτε, μέσω των Βρυξελλών, για να το σταματήσει, εξαιτίας των αντιδράσεων δύο κρατών-μελών υπαινισσόμενος, ωω ήδη τώρα γνωστόν, τη Γερμανία και τη Γαλλία. Μια ανερυθρίαστη μάλιστα δημόσια παραδοχή της ευθύνης για την καταστροφή της Ελλάδας, η οποία όμως εκθέτει όλους τους υπεύθυνους απέναντι της Δικαιοσύνης.

Προ ολίγων και μόνο χρόνων συνέβη στη Γέρμανία το κάτωθι περιστατικό. Στη μικρή πόλη Hamm, μόλις μερικά χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα της περιοχής Munster, του μεγαλύτερου στη Γερμανία κρατιδίου της Ρηνανίας - Βεστφαλίας με πληθυσμό 19.000.000 κατοίκους και ένα υψηλό ΑΕΠ 645 δισ. ευρώ, ένας τραπεζίτης χορηγούσε σε εκατοντάδες απλούς πολίτες μεγάλα στεγαστικά δάνεια, ενώ γνώριζε ότι αυτοί δεν ήσαν σε θέση να τα εξυπηρετήσουν.

Το σχέδιο του αποκαλύφθηκε όταν οι δανειολήπτες, ως ήταν αναμενόμενο, όντως χρεοκόπησαν, τα σπίτια τους αγοράστηκαν πάμφθηνα από αχυρανθρώπους της τράπεζας, με τεράστια κέρδη γι' αυτήν. Η γερμανική Δικαιοσύνη τιμώρησε τον τραπεζίτη σε πολυετή φυλάκιση.

Ο λαός μας οφείλει τώρα να αντισταθεί και να αρνηθεί όχι μόνον την εξυπηρέτηση του χρέους αλλά και να ζητήσει ευθύνες από τους εμπλεκόμενους δανειστές μας, ως υπαίτιους για την εκ προθέσεως εξαπάτηση και καταστροφή της πατρίδας μας. Αυτοί τώρα και ταπεινώνουν ανηλεώς μια ολόκληρη χώρα και αναιδέστατα απαιτούν από πάνω όχι μόνον την αποπληρωμή του «χρέους», αλλά και την εκποίηση όλου του εθνικού πλούτου της αντί πινακίου φακής.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΕΜ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ