Η ζωή 460 χιλιόμετρα πάνω από τη Γη

Η ζωή 460 χιλιόμετρα πάνω από τη Γη

Όταν ο  Διεθνής Διαστημικός Σταθμός γιόρτασε τα δέκατα γενέθλια του με την 25^η αποστολή, έχοντας διανύσει περισσότερα από 2.414.000.000 χιλιόμετρα - απόσταση που ισοδυναμεί με οκτώ ταξίδια μετ' επιστροφής στον Ήλιο!

Γράφει η Τατιάνα Καποδίστρια

Πώς τα φέρνει, αλήθεια, η ζωή... Το σημειολογικό αποκορύφωμα του Ψυχρού Πολέμου, το πεδίο όπου επί δεκαετίες οι ΗΠΑ και η Σοβιετική Ενωση αλληλοσφάζονταν επενδύοντας δυσθεώρητα ποσά σε έναν αδυσώπητο ανταγωνισμό, έμελλε να γίνει το απαύγασμα της πιο αγαστής αμερικανορωσικής συνεργασίας - με τη δημιουργία του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Βέβαια, πίσω από αυτό το σιδερένιο φουτουριστικό πουλί που στροβιλίζεται σε απόσταση μέχρι και 460 χιλιομέτρων γύρω από τη Γη δεν βρίσκονται μόνο οι δύο τέως ψυχροπολεμικές υπερδυνάμεις. Καίτοι εκείνες κατέχουν, τη μερίδα του λέοντος και τα τεχνογνωστικά... γένια και χτένια, στο φιλόδοξο πρόγραμμα συμμετέχουν επίσης ο Καναδάς, η Ιαπωνία και δέκα συνασπισμένες ευρωπαϊκές χώρες, με Γερμανία και Γαλλία να σέρνουν το χορό, αλλά την Ολλανδία να φιλοξενεί το συντονιστικό κέντρο επιχειρήσεων για λογαριασμό της Γηραιάς Ηπείρου.

Στις 2 Νοεμβρίου 2010, λοιπόν, ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ΔΔΣ) συμπλήρωσε δέκα χρόνια από τη μέρα που οι πρώτοι αστροναύτες, Αμερικανοί και Ρώσοι, πάτησαν το πόδι τους σ' αυτόν. Μόνο που τότε, βέβαια, ο σταθμός δεν ήταν ούτε κατά διάνοια αυτό που είναι σήμερα. Ή που θα είναι, τελικώς, όταν ολοκληρωθεί, με το καλό, η κατασκευή του. Διότι στη διάρκεια αυτών των δέκα πρώτων χρονών, μια από τις βασικές υποχρεώσεις των ανθρώπων που... πετάγονταν έως εκεί πάνω για δουλειά, ήταν το μεθοδικό χτίσιμο του ίδιου του σταθμού. Η συναρμολόγηση συνεχίζεται πυρετωδώς, καθώς θαλαμίσκοι ρυθμισμένης πίεσης και άλλα εξαρτήματα εκτοξεύονται με αμερικανικά διαστημικά λεωφορεία και ρωσικούς πυραύλους Πρότον και Σογιούζ, για να ενσωματωθούν στην ήδη υπάρχουσα κατασκευή. Σήμερα (2010) πια, και ενώ απομένουν μόλις δύο ακόμη αποστολές υλικού, ο ΔΔΣ απαρτίζεται από δεκατέσσερις θαλαμίσκους ρυθμισμένης πίεσης, καθώς και από ένα σύμπλεγμα μεταλλικών δοκών - ωσάν θεόρατα φτερά. Πάνω στις δοκούς, μεταξύ άλλων, είναι προσαρμοσμένα και τα θηριώδη φωτοβολταϊκά κάτοπτρα που συλλέγουν την ηλιακή ακτινοβολία και καλύπτουν τις ενεργειακές ανάγκες του σταθμού.

1. Η αστροναύτης Ναόκο Γιαμαζάκι αιωρείται στην πολυλειτουργική κάψουλα Leonardo, που μεταφέρει προμήθειες στον ΔΔΣ. 2.0 Τζέφρι Γουίλιαμς, μέλος της αποστολής 13 της NASA, το 2006. Το τριμελές πλήρωμα της μετέβη στον ΔΔΣ με το ρωσικό σκάφος Soyuz, για να μείνει εκεί στο σταθμό 6 μήνες. 3. Ένα γρήγορο κούρεμα από τη Ναόκο στον συνάδελφο της Σόιτσι Νογκούτσι, μέσα στον ιαπωνικό θαλαμίσκο ΚΙΒΟ.

Ο γύρος της Γης σε 90 λεπτά!

Το τι ακριβώς συμβαίνει μέσα σε αυτές τις διαστημικές... κονσέρβες θα το δούμε. Το πώς φτάσαμε έως εδώ, όμως, παρουσιάζει επίσης ενδιαφέρον.

Όλα ξεκίνησαν επί Ψυχρού Πολέμου -στις αρχές του 1980- όταν η μεν NASA είχε στα σκαριά έναν διαστημικό σταθμό θαλαμίσκων με την επωνυμία Φρίντομ - εις απάντηση των σοσιαλιστικών Σαλιούτ και Μιρ-, η δε ΕΣΣΔ φλέρταρε με την ιδέα μιας διάδοχης κατάστασης ονόματι Μιρ-2. Χρηματοδοτικές και σχεδιαστικές δυσκολίες οδήγησαν στην εγκατάλειψη του Φρίντομ. Η δε πτώση της ΕΣΣΔ και το τέλος του διαστημικού ανταγωνισμού γείωσαν και το Μιρ-2. Κι απάνω που το ευρωπαϊκό διαστημικό πρόγραμμα «Κολόμβος», αλλά και το αντίστοιχο ιαπωνικό «Κίμπο» έρχονταν αντιμέτωπα με παρόμοιες αναποδιές, ήρθε επί Κλίντον η αμερικανική πρωτοβουλία για μια κοινή προσπάθεια όλων των ενδιαφερόμενων κρατών...

Ο θεμέλιος λίθος του ΔΔΣ μπήκε το 1994, με το πρόγραμμα συνεργασίας μεταξύ Διαστημικού Λεωφορείου και Μιρ. Στις 20 Νοεμβρίου 1998, από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ στο Καζαχστάν εκτοξεύτηκε η Ζάρια, ο παρθενικός ρωσικής κατασκευής θαλαμίσκος του διαστημικού σταθμού. Όλοι οι εμπλεκόμενοι ορκίζονταν πως ο ΔΔΣ θα είχε ολοκληρώσει την κατασκευή του το... 2003. Να που καθυστερήσεις υπάρχουν και στις καλύτερες οικογένειες, λοιπόν.

Τι κάνει, όμως, εκεί πάνω αυτή η διακρατική υπερκατασκευή που παραμένει σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας, σε ύψος που κυμαίνεται μεταξύ 278 και 460 χιλιομέτρων, κινούμενη με ταχύτητα σχεδόν28.000 χλμ. την ώρα, γεγονός που της επιτρέπει να κάνει το γύρο της Γης σε μιάμιση μόλις ώρα; Πολλά και διάφορα.

Οι μέχρι τούδε βασικές έρευνες των κοσμοναυτών -τα αποτελέσματα των οποίων δημοσιοποιούνται κάθε μήνα- σχετίζονται με την επίδραση που έχει στον ανθρώπινο οργανισμό, αλλά και στη γήινη χλωρίδα, η έλλειψη βαρύτητας και ατμόσφαιρας. Διότι ο ενδεχόμενος εποικισμός άλλων «γωνιών» του σύμπαντος παραμένει, ως φαίνεται, μια δελεαστική προοπτική για τους επιστήμονες Οι επικριτές αυτού του πανάκριβου προγράμματος -και είναι αρκετοί- επιμένουν πως οι συνθήκες μικροβαρύτητας (στον ΔΔΣ η έλξη της Γης είναι κατά 12 % μικρότερη από την αντίστοιχη στο επίπεδο της θάλασσας και όχι μηδενική, όπως συχνά πιστεύεται) μέσα στο σταθμό θα μπορούσαν να προσομοιωθούν και επί... στερεού εδάφους. Μακροπρόθεσμα, πάντως, ο σταθμός θα ασχοληθεί και με τις αλλοιώσεις στη γήινη ατμόσφαιρα, την κοσμική ακτινοβολία, την αντι-ύλη και συναφή θέματα. Εξάλλου, σύμφωνα με τις τελευταίες εξαγγελίες, θα βρίσκεται σε τροχιά, πριν αφεθεί για πάντα στο διαστημικό χάος, τουλάχιστον μέχρι το 2020 - κάποιοι λένε μέχρι το 2028.

Κονσέρβες και βρώσιμη οδοντόκρεμα

Όμως, απ' όλα τα θέματα που σχετίζονται με τον ΔΔΣ το πιο ενδιαφέρον είναι το πώς ζουν οι άνθρωποι που τον επισκέπτονται, είτε πρόκειται για το (μάξιμουμ) εξαμελές ανά περίοδο μόνιμο πλήρωμα είτε για επισκέπτες-τεχνικούς που μένουν στο σταθμό το πολύ 15 μέρες. Πώς περνάνε, δηλαδή, ενόσω οι θαλαμίσκοι τους με τα ποιητικά ονόματα -Άστρο, Πεπρωμένο, Αρμονία, Λυκαυγές- γυρίζουν σχεδόν 16 φορές το 24ωρο γύρω από τη Γη. Δύσκολα. Κατ' αρχάς, ζουν σε έναν τεχνητό κόσμο σκότους και φωτός: αν ακολουθούσαν τη μέρα και τη νύχτα, έτσι όπως εναλλάσσονται ανά 45λεπτο έξω από τα παράθυρα, το βιολογικό τους ρολόι θα τρελαινόταν!

Κατά δεύτερον, πρέπει να αιωρούνται μέσα στο σωληνοειδές σπιτικό τους, αποφεύγοντας ηλεκτρονικά μηχανήματα, αποθηκευμένα υλικά και προσωπικά αντικείμενα, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι, πάντως, στερεωμένα με βέλκρο στα τοιχώματα. Στερεωμένοι είναι και οι ίδιοι -χαλαρά, με έναν ιμάντα στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού, ας πούμε- όταν δουλεύουν στους υπολογιστές  αλλά και όταν κοιμούνται στους ειδικούς τους υπνόσακους, γαντζωμένοι στον τοίχο. Όχι, όλοι, ωστόσο. Έχουν υπάρξει κάποιοι, Ρώσοι κυρίως, που έμαθαν να κοιμούνται πλέοντας ελεύθερα στο θαλαμίσκο τους...

Αυτή η μερική έλλειψη βαρύτητας, που στοιχίζει στον κάθε αστροναύτη απώλεια οστικής μάζας της τάξης του 2% ανά μήνα, επαναπροσδιορίζει ακόμη και τα πιο αυτονόητα: η ούρηση, λόγου χάρη, στις δύο τουαλέτες του σταθμού γίνεται μέσα σε ανατομικά προσαρμοσμένες σωληνοκατασκευές, τα δε ούρα ανακυκλώνονται και επιστρέφουν στο σταθμό για... πόση. Ντους δεν υπάρχει -το νερό δεν θα έτρεχε, όπως θα περίμενε κανείς-, συνεπώς η προσωπική υγιεινή τους επαφίεται σε υγρά μαντιλάκια, σαμπουάν που δεν χρειάζεται ξέπλυμα και βρώσιμη οδοντόκρεμα. Το φαγητό -κατεψυγμένο, κονσερβοποιημένο, αλλά εξατομικευμένο για κάθε αστροναύτη- δεν έχει σχεδόν καμιά γεύση, εξ ου και το Ταμπάσκο πάει σύννεφο. Εκτός από τη γεύση, και η αίσθηση της όσφρησης μειώνεται δραματικά εκεί πάνω. Άλλα διαδεδομένα «κουσούρια» που αφήνει -παροδικά, ευτυχώς- η διαμονή στον ΔΔΣ είναι η μυϊκή ατροφία, η μειωμένη παραγωγή ερυθροκυττάρων, η εξασθένηση του ανοσοποιητικού, το ρινικό μπούκωμα, τα υπερβολικά πολλά αέρια και το πρήξιμο στο πρόσωπο, το οποίο, πάντως, μειώνει εντυπωσιακά τις ρυτίδες, με αποτέλεσμα όλοι οι αστροναύτες να δείχνουν νεότεροι από όσο είναι.

Είναι πολλά ακόμη αυτά που θα μπορούσε κανείς να αναφέρει για τη ζωή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Για την καθημερινή υποχρεωτική άσκηση, για παράδειγμα, στους διαδρόμους, τα στατικά ποδήλατα και τα μηχανήματα γυμναστηρίου - με τους ασκούμενους πάντα προσδεδεμένους, εννοείται... Για το εγερτήριο στις 06.00 - με ένα αγαπημένο τραγούδι ενός μέλους του πληρώματος ανά μέρα να αντηχεί, εν είδει ξυπνητηριού. Αλλά, εν κατακλείδι, όσα αλλόκοτα κι αν υπομένουν, τελικά φαίνεται πως όλα (ξε)πληρώνονται. Διότι, όπως όλοι οι αστροναύτες βεβαιώνουν, η θέα του μικρού πλανήτη μας από ψηλά είναι μια εμπειρία τόσο συγκλονιστική, που παραμερίζει όλα τ' άλλα...

Το εμβόλιο για τη σαλμονέλα βρέθηκε στο Διάστημα!

Η συμβολή του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού στην πρόοδο της επιστήμης

Ο σταθμός δίνει τη μοναδική ευκαιρία να πραγματοποιηθούν πειράματα σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, σε ένα πρωτόγνωρο περιβάλλον, που υπόσχεται πρωτοποριακές ανακαλύψεις σχεδόν σε όλους τους επιστημονικούς τομείς», λέει ο Νικόλαος Σπύρου, καθηγητής Αστρονομίας στο ΑΠΘ και εθνικός εκπρόσωπος της Ελλάδας στη Διεύθυνση Human Spaceflight, Microgravity and Exploration, υπεύθυνη για τη συμμετοχή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος στον ΔΔΣ. Κι αυτό γιατί συχνά η «αβαρής» ύλη συμπεριφέρεται πιο. .. βολικά για τους επιστήμονες· στο Διάστημα, π.χ., τα βακτήρια πολλαπλασιάζονται πιο γρήγορα, με συνέπεια να επιταχύνεται η παρασκευή εμβολίων, ενώ οι κυτταροκαλλιέργειες αναπτύσσονται σε τρισδιάστατες δομές, περίπου όπως και στο ανθρώπινο σώμα, ώστε να είναι πιο εύκολο να χρησιμοποιηθούν στη δοκιμή φαρμάκων για ασθένειες όπως ο καρκίνος. Παράλληλα, η μελέτη κάθε είδους επιβλαβούς πρωτείνης πραγματοποιείται πολύ πιο εύκολα, επομένως η ανακάλυψη νέων θεραπειών μπορεί να γίνει μήνες ή και χρόνια νωρίτερα. «Ακόμη και οι ίδιοι οι αστροναύτες αποτελούν υπό μία έννοια. .. πειραματόζωα, αφού η απώλεια οστικής μάζας και οι διαταραχές στο κυκλοφορικό τους βοηθούν τους ειδικούς στη Φυσιολογία να κατανοήσουν καλύτερα την οστεοπόρωση και τις καρδιαγγειακές ασθένειες», προσθέτει ο κ. Σπύρου. Επίσης, ο σταθμός αποτελεί την ιδανική πειραματική πλατφόρμα για την εξέταση φαινομένων των οποίων η βαρύτητα περιπλέκει τη μελέτη - πιο συγκεκριμένα, της συμπεριφοράς των ρευστών ή της φλόγας. Μάλιστα, επειδή η βαρύτητα περιπλέκει και τη διαδικασία κατασκευής κραμάτων, ο ΔΔΣ ανοίγει το δρόμο και για την ανάπτυξη νέων υλικών.

«Το μεγαλύτερο μέρος των ερευνών στοχεύει στη βελτίωση των συνθηκών ζωής του ανθρώπου στη Γη». Οι έρευνες έχουν ήδη αποφέρει απτά αποτελέσματα: ένα εμβόλιο κατά της σαλμονέλας, μια «υποψήφια» θεραπεία για τη μυϊκή δυστροφία Ντουσέν και την ανάπτυξη μιας τεχνολογίας καθαρισμού του αέρα από παθογόνους μικροοργανισμούς. Χωρίς να λείπουν και τα θεωρητικά πειράματα, π.χ. για τη μελέτη της ηλιακής ακτινοβολίας ή των θεμελιωδών νόμων της Φυσικής. Κάποιοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι στη θέση του σταθμού θα μπορούσε να είχε επιλεγεί η λύση των ρομποτικών διαστημοπλοίων, αποφεύγοντας έτσι ένα τόσο μεγάλο κόστος. Ωστόσο, ο ρόλος της διαστημικής πλατφόρμας είναι διπλός, αφού με τη λειτουργία της ελέγχονται στην πράξη όλες εκείνες οι παράμετροι -οι τεχνολογίες, τα υλικά, οι πιθανές επιπτώσεις στην υγεία και την ψυχολογία των αστροναυτών- που θα επιτρέψουν στον άνθρωπο να εξερευνήσει άλλους κόσμους μακριά από τον πλανήτη μας. «Κάθε δραστηριότητα στον ΔΔΣ προσθέτει ένα λιθαράκι στην προετοιμασία των μελλοντικών αποστολών στη Σελήνη και στον Αρη», προσθέτει ο κ Σπύρου. ΚΩΣΤΑΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ

Τα στατιστικά της πρώτης δεκαετίας

57.361 περιστροφές γύρω από τη Γη

• Τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στα 10 χρόνια της λειτουργίας του έχουν επισκεφτεί 196 άτομα από οκτώ χώρες. Λιγότεροι από τους μισούς έχουν, όμως, ζήσει επί μακρόν εκεί.

• Αυτή την περίοδο (2010) βρίσκεται εκεί η αποστολή No 25. Τη συναποτελούν ο Ρώσος Φιοντόρ Γιουρτσίχιν, η Αμερικανίδα Σάνον Ουόκερ, ο συμπατριώτης της Νταγκ Ουίλοκ (κυβερνήτης της αποστολής), οι οποίοι βρίσκονται στο σταθμό από τις 17 Ιουνίου 2010 και αναμένεται να επιστρέψουν μέσα στο Νοέμβριο, ενώ ο Αμερικανός Σκοτ Κέλι και οι Ρώσοι Αλεξάντερ Καλέρι και Ολέγκ Σκρίποτσκα έφτασαν στις 9 Οκτωβρίου και θα παραμείνουν ως τον ερχόμενο Μάρτιο 2011.

• Την ημέρα των «γενεθλίων», ο χιλιομετρητής του ΔΔΣ είχε γράψει περισσότερα από 2.414.000.000 χιλιόμετρα -απόσταση που ισοδυναμεί με οκτώ ταξίδια μετ' επιστροφής στον ήλιο-, έχοντας ολοκληρώσει 57.361 περιστροφές γύρω από τη Γη.

• Έχουν γίνει 103 εκτοξεύσεις προς το σταθμό: 67 ρωσικές, 34 αμερικανικές, μία ευρωπαϊκή και μία ιαπωνική.

• Για τη συνεχιζόμενη συναρμολόγηση του σταθμού τα εκάστοτε μέλη των αποστολών έχουν πραγματοποιήσει 150 διαστημικούς «περιπάτους», έχοντας συμπληρώσει πάνω από 944 εργατοώρες στο Διάστημα.

• Οι πρώτοι «ένοικοι» του σταθμού, ο Αμερικανός κυβερνήτης Ουίλιαμ Σέπαρντ και οι Ρώσοι μηχανικοί πτήσης Γιούρι Γκιντζένκο και Σεργκέι Κρικαλιόφ, παρέμειναν στο Διάστημα από το Νοέμβριο του 2000 μέχρι το Μάρτιο του 2001.

• Ήδη από την αποστολή No 2 η Αμερικανίδα Σούζαν Χελμς ήταν η πρώτη γυναίκα μέλος του πληρώματος του ΔΔΣ. Άλλες επτά γυναίκες έχουν βαδίσει στα χνάρια της έως σήμερα (Νοέμβριος 2010). Ανάμεσα τους, η Πέγκι Ουίτσον που, μετά την εξάμηνη συμμετοχή της στην αποστολή No 5, έγινε η πρώτη γυναίκα κυβερνήτης του σταθμού, τον Οκτώβριο του 2007, στη διάρκεια της αποστολής No 16.  

Από το «Κ» Νοε. 2010

Διεθνής Διαστημικός Σταθμός

Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ΔΔΣ) (αγγλ. International Space Station - ISS) είναι ένας ερευνητικός διαστημικός σταθμός σε τροχιά γύρω από τη Γη. Η συναρμολόγησή του ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 1998 ενώ το πρώτο του πλήρωμα εγκαταστάθηκε τον Νοεμβρίο του 2000. Είναι ορατός από τη Γη δια γυμνού οφθαλμού, με την απόστασή του από την επιφάνειά της να κυμαίνεται μεταξύ 400,2  km και 409,5 χιλιομέτρων. Ταξιδεύει με μέση ταχύτητα ως προς την επιφάνεια της Γης 27.744 χιλιόμετρα ανά ώρα, συμπληρώνοντας 15,7 περιφορές την ημέρα. Επειδή η περίοδος της τροχιάς του σταθμού γύρω από τη Γη είναι μία φορά κάθε 90 λεπτά, οι παρατηρητές εντός του ΔΔΣ βιώνουν μια ανατολή ή δύση του ηλίου περίπου κάθε 45 λεπτά.

Ο ΔΔΣ είναι ορατός από τη γη με γυμνά μάτια. Εξαιτίας του αρκετά μεγάλου του μεγέθους, 109μ x 51μ x 20μ, αλλά και των μεγάλων ανακλαστικών επιφανειών που διαθέτει, αντανακλά έντονα το ηλιακό φως και είναι ορατός από τη γη ως ένα από τα πιο λαμπρά, κινούμενα  αντικείμενα στο νυκτερινό ουρανό. Οι καλύτερες προϋποθέσεις για να μπορέσουμε να παρατηρήσουμε τον ΔΔΣ είναι:

    Μετά τη Δύση ή πριν την Ανατολή του ηλίου, όταν ο ουρανός είναι ακόμη σκοτεινός.

    Ο ΔΔΣ να βρίσκεται πάνω από τον ορίζοντα του παρατηρητή. Όταν το ύψος του ΔΔΣ είναι μεγαλύτερο από 15ο τότε η παρατήρησή του είναι εύκολη μιας και ξεπερνά σε λαμπρότητα τα φωτεινότερα αστέρια του ουρανού.

    Ο ΔΔΣ θα πρέπει να φωτίζεται από το ηλιακό φως, η αντανάκλαση του φωτός του οποίου είναι αυτή που φτάνει στα μάτια μας.

    Λόγω της μεγάλης ταχύτητας του ΔΔΣ, η παρατήρηση με τηλεσκόπιο δεν είναι εύκολη. Ωστόσο, ένα καλό ζευγάρι κιάλια μπορεί να αποκαλύψει κάποιες λεπτομέρειες της δομικής μορφής του διαστημικού οχήματος.

Υπάρχουν διάφορες εφαρμογές που ειδοποιούν τον χρήστη όταν ο ΔΔΣ βρίσκεται σε θέση παρατήρησης. Επί παραδείγματι, η NASA παρέχει μια δωρεάν υπηρεσία ειδοποιήσεων για να γνωρίζετε πότε ο ΔΔΣ περνάει πάνω από την πόλη σας. Οι πόλεις που συμμετέχουν είναι η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, το Ηράκλειο και ο Πειραιάς. Παρά ταύτα, αν βρίσκεστε σε κάποια άλλη πόλη, επιλέξετε την πιο κοντινή από αυτές τις τέσσερις σε εσάς και με κάποιους απλούς μαθηματικούς υπολογισμούς μπορείτε να μάθετε αν ο Σταθμός θα είναι εμφανείς πάνω από τον ορίζοντα της πόλης σας. Για παράδειγμα αν βρίσκεστε στην Καστοριά, τότε η προφανής επιλογή είναι η Θεσσαλονίκη, από όπου θα μπορέσετε να δείτε τον ΔΔΣ με διαφορά λίγων μόνο λεπτών. Θα πρέπει να εγγραφείτε σε αυτή την υπηρεσία ώστε να λαμβάνετε ειδοποιήσεις μέσω ηλεκτρονικού μηνύματος.

Αρκετοί Σύλλογοι Ερασιτεχνικής Αστρονομίας, σε όλη τη χώρα, διοργανώνουν αστρονομικές παρατηρήσεις που περιλαμβάνουν και την παρατήρηση του ΔΔΣ.

Επίσης μπορείτε να παρακολουθήσετε στιγμιότυπα σε ζωντανό χρόνο από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, τα οποία περιλαμβάνουν το πλήρωμα όταν είναι σε υπηρεσία και τη θέα της Γης σε άλλες στιγμές. Στην πρώτη περίπτωση, τα στιγμιότυπα αυτά συνοδεύονται από τον ήχο συνομιλιών μεταξύ του πληρώματος και του κέντρου ελέγχου της αποστολής, αλλά είναι διαθέσιμα μόνο όταν ο διαστημικός σταθμός είναι σε επαφή με το έδαφος. Στη δεύτερη περίπτωση, κατά τις περιόδους δηλαδή που δεν υπάρχει σύνδεση σήματος με το έδαφος, οι θεατές έχουν πρόσβαση σε εικόνες της Γης την ημέρα ή το βράδυ. Όταν ο σταθμός βρίσκεται στο σκοτάδι, η εξωτερική κάμερα ενδέχεται να προσφέρει εντυπωσιακή θέα από κεραυνούς ή από τα φώτα των πόλεων από ψηλά.

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια