ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΣΑΛΟΝΙ
ΑΘΩΟΣ ή ΕΝΟΧΟΣ ΤΗΣ
ΑΠΙΣΤΙΑΣ;
Της ΜΑΡΙΟΝ ΜΙΝΤΣΗ
Για την αντρική απιστία λοιπόν, μίλησαν πολλοί.
Για την απρέπεια της οφθαλμοπορνείας τους, μπροστά στα μάτια
της συντρόφου, λάλησαν ακόμα περισσότεροι.
Για την αιτία όμως που οι άντρες ξελογιάζονται, απολογήθηκαν
οι ίδιοι.
Τώρα θα μου πεις, πως η αιτία είναι, ότι το΄χει η κούτρα τους
να κατεβάζει ψείρες.
Λάθος. Οι ‘’ψείρες’’ δεν εξετάζουν φύλο. Αυτές τρυπώνουν εκεί
που βρίσκουν μιαν ευάλωτη στην απιστία συνείδηση.
Γιατί σου λέει ο άλλος:
Εμείς και να θέλουμε να αγιάσουμε δεν μας αφήνουν τα
διαβόλια.
Πας ας πούμε, σε μια γιορτή. Έτσι κι εμφανιστείς μπακούρης,
χωρίς να είσαι και χλιδάτος, γυναικείο βλέφαρο δεν θα αλληθωρίσει για την δική
σου χάρη.
Έτσι όμως και κάνεις ντου, με ομορφονιά στο πλάι, τότε
αρχίζει ο προκλητικός χαμός από θηλυκά ανέραστα κι ανασφαλή.
Ματιές φιλήδονες, λικνισμοί που στάζουν υποσχέσεις, σε ένα
ερωτικό παιχνίδι επιβολής, ώστε να συντρίψουν με τη νίκη τους, αυτήν που
συνοδεύεις.
Όταν δέχομαι λοιπόν εγώ, απροκάλυπτα αυτό το φλερτ, πώς
θέλεις να αγιάσω, με κεραυνοβόλησε ετσιθελικά, με τον αντίλογο του ο
συνομιλητής μου.
Γιατί να σεβαστώ εγώ τις γυναίκες, όταν εσείς δεν σέβεστε η
μια την άλλη;
Στο κάτω- κάτω, εμείς άντρες είμαστε. Με τόσους πειρασμούς
ολόγυρα, πώς είναι δυνατόν να κρατηθούμε; Όχι πες μου πώς;
Για να μην σου πω, τι γίνεται και μέσα στο INBOX! Έτσι και
δηλώσεις ‘’παντρεμένος’’ θαρρείς και πιάνει κάποιες ευάερες κι ευήλιες, ερωτικό
αμόκ…
Για ώρα με είχε αφήσει άφωνη, αυτός ο αφηνιασμένος για
επιβεβαίωση αρσενικός, γιατί δεν ήξερα από πούθε να πιάσω αυτόν τον φιλάρεσκο
κορτάκια , ως τη στιγμή που πήρα τον λόγο εγώ.
-Μα δεν μου λες βρε φίλε, μόνο για σας τα αρσενικά υπάρχουν
πειρασμοί
Για ρίξε μια ματιά εκεί. Κοίτα τους ομορφονιούς, πως
ξερογλείφονται με την δική σου καλλονή!
Αυτή όμως, βλέπεις? Τα μάτια της τα ανοιγοκλείνει μοναχά για
σένα.
Ούτε για τον Αυτοσεβασμό της δεν τα ανοίγει, μπας και χάσει η
Βενετιά κανάλι και δεν θα ξέρει πού να πνίξει την δική της ΑΝΟΧΗ.
Όσο γι΄αυτήν, που από ζήλεια προσπαθεί ανάμεσά σας να χωθεί, αφού
το άσυλο, της το έδωσες εσύ, άστην ‘’να το βρεί’’ από κάποια άλλη, που θα
ανήκει στην δική της τη σχολή.
Τότε μόνο, όταν πιει το πικρό ποτήρι, τότε μόνο θα
συνετιστεί. Όταν έρθει η στιγμή, να συντριβεί απ΄την δική της Ενοχή.
Ε, τώρα, τι θέλεις να σου πω! Είναι η τρίτη φορά που με
ρωτάς.
Όχι, λοιπόν. Πιστή δεν είμαι για χατίρι του συντρόφου, όταν
απαιτεί να ικανοποιήσω την εγωιστική του κατοχή.
Πιστή είμαι, μόνο για χατίρι της Αγάπης, όταν εκείνη μου
κάνει την ΤΙΜΗ!!!
Κι επειδή την απιστία πολλοί αγάπησαν, τον άπιστο ουδείς, φεύγω
τώρα.
Πάω να κόψω το αστέρι
να το κεντήσω στην
καρδιά,
να θρονιαστεί ο Έρωτας
στου φεγγαριού την
αγκαλιά!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου