Εγκελς : Η εγκαθίδρυση του χριστιανισμού

Ένα εκπληκτικό απόσπασμα από τον Πρόλογο του Έγκελς στο βιβλίο του Μαρξ "Ταξικοί αγώνες στη Γαλλία"

'Έχουν περάσει τώρα σχεδόν ακριβώς 1600 χρόνια από τότε πού στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία δρούσε επίσης  ένα επικίνδυνο ανατρεπτικό κόμμα. Το κόμμα αυτό υπόσκαπτε τη θρησκεία και όλα τα θεμέλια του κράτους. 'Αρνιόταν ορθά-κοφτά ότι η θέληση του αυτοκράτορα ήταν ο υπέρτατος νόμος, ήταν χωρίς πατρίδα, διεθνές, απλωνόταν πάνω απ' όλες τις χώρες της αυτοκρατορίας, από τη Γαλατία ως την Ασία, και πέρα από τα σύνορα της αυτοκρατορίας.  Ένα μεγάλο χρονικό διάστημα δρούσε μυστικά, υπόγεια. Από καιρό όμως κιόλας ένιωθε τον εαυτό του αρκετά γερό για να κάνει ανοιχτά την εμφάνιση του.

Το ανατρεπτικό αυτό κόμμα πού ήταν γνωστό με το όνομα των χριστιανών είχε πολλούς οπαδούς και στο στρατό. Λεγεώνες ολόκληρες ήταν χριστιανικές. Όταν διατάζονταν να παραβρίσκονται στις τελετές των θυσιών της κυρίαρχης ειδωλολατρικής εκκλησίας για να αποδώσουν εκεί τις τιμές, οι ανατροπείς στρατιώτες αποθρασύνονταν ως το σημείο να καρφιτσώνουν στο κράνος τους, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, ιδιαίτερα σύμβολα - σταυρούς. Έμεναν άκαρπες ακόμα και οι συνηθισμένες πιέσεις των ανωτέρων στους στρατιώτες.

Ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός δε μπορούσε πια άλλο να μένει απαθής όταν έβλεπε πώς υποσκαπτόταν η τάξη, η υπακοή και η πειθαρχία μες στο στρατό του. Επέμβηκε δραστήρια γιατί ήταν ακόμα καιρός.  Εξέδωσε ένα αντισοσιαλιστικό, ήθελα να πω αντιχριστιανικό, νόμο. Οι συγκεντρώσεις των ανατρεπτικών στοιχείων απαγορεύτηκαν, οι χώροι των συγκεντρώσεων τους κλείστηκαν ή και γκρεμίστηκαν ακόμα, τα χριστιανικά σύμβολα, σταυροί κλπ, απαγορεύτηκαν, όπως απαγορεύτηκαν στη Σαξωνία τα κόκκινα μαντήλια. Οι χριστιανοί στερήθηκαν το δικαίωμα να κατέχουν δημόσιες θέσεις, δεν τούς επιτρέπανε ούτε δεκανείς να γίνουν. Και μια πού δεν υπήρχαν ακόμα την εποχή εκείνη δικαστές τόσο καλά γυμνασμένοι στο ζήτημα τού «σεβασμού τού άτομου», όπως προβλέπει το αντιανατρεπτικό νομοσχέδιο του κυρίου φον Κέλλερ, απαγόρευσαν ορθά-κοφτά στους χριστιανούς να ζητούν το δίκιο τους από τα δικαστήρια. 

Κι αυτός ο έκτακτος νόμος έμεινε χωρίς αποτέλεσμα. Οι χριστιανοί τον ξεσχίσανε απ' τούς τοίχους με χλευασμό, λένε μάλιστα ακόμα ότι στη Νικομήδεια κάψανε το παλάτι τη στιγμή πού βρισκόταν μέσα σ' αυτό ο αυτοκράτορας. Τότε ο αυτοκράτορας εκδικήθηκε με το μεγάλο διωγμό των χριστιανών στα 303 μ.Χ. Ο διωγμός αυτός ήταν ο τελευταίος στο είδος του. Και ήταν τόσο αποτελεσματικός, πού δεκαεφτά χρόνια αργότερα το στρατό τον αποτελούσαν στην πλειοψηφία του χριστιανοί και ο αμέσως επόμενος μονάρχης ολόκληρης της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ο Κωνσταντίνος, πού οι παπάδες τον ονόμασαν Μεγάλο, ανακήρυξε το χριστιανισμό θρησκεία του κράτους.

facebook/Stergios Manouras