Παναγιώτης Λαμψίας : Η χλεύη του καφενείου

Η χλεύη του καφενείου

Γράφει ο Παναγιώτης Λαμψίας

Το πώς ο ΣΥΡΙΖΑ του 3%-4%, που έδινε μάχη επιβίωσης σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, αναδείχθηκε σε πρώτο κόμμα και εδώ και έναν χρόνο κυβερνά τον τόπο είναι γνωστή ιστορία. Καβάλησε το κύμα της απογοήτευσης, που τον έφερε στα σκαλοπάτια της εξουσίας, αφού έταξε τα πάντα στους πάντες. Δεν χωρεί αμφιβολία ότι ο άνθρωπος που έκανε τη διαφορά και πάνω του κτίστηκε η προοπτική διακυβέρνησης για το κόμμα της Αριστεράς ήταν ο Αλέξης Τσίπρας. Αυτόν πίστεψαν, αυτός γοήτευσε ή, κατά τους αντιπάλους του, εξαπάτησε τα πλήθη και κέρδισε τη στοίχημα της ανόδου.

Η πορεία θριάμβου από τα χαμηλά στα ψηλά προκάλεσε παραζάλη, που εξελίχθηκε σε αλαζονεία. Η διαδρομή αυτή φαίνεται να σταματά στις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου, καθώς οι πολίτες έδωσαν ακόμη μία ευκαιρία στον κ. Τσίπρα, αν και είχαν ήδη θλιβερά δείγματα γραφής από τη θητεία του ως πρωθυπουργού. Η πρόσκρουση στην πραγματικότητα γεννά απογοητεύσεις και προκαλεί αλυσιδωτές συνέπειες στη σχέση του πρωθυπουργού με την κοινωνία. Δεν είναι μόνον η πλήρης διάψευση των υποσχέσεων της λαϊκιστικής περιόδου που προκαλεί οργή και αγανάκτηση, αλλά τα ασύστολα ψεύδη που συνεχίζονται. Αν στην εικόνα προσθέσουμε και το περίσσευμα ανικανότητας, που δεν μπορεί πια να καλυφθεί με επικοινωνιακά τεχνάσματα, τότε το μείγμα γίνεται εκρηκτικό και ένας Θεός ξέρει πότε θα ξεσπάσει.

Το ισχυρό χαρτί της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται πως κάηκε γρήγορα και το πολιτικό του κεφάλαιο σπαταλήθηκε ασκόπως και αντιπαραγωγικά. Ακριβώς γι' αυτό σε όλες τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας τα πυρά εκτοξεύονται ευθέως πια κατά του ο κ. Τσίπρα, τον οποίο οι πολίτες θεωρούν υπόλογο για τη μεγάλη απάτη. Από τα ακραία συνθήματα με τα... ελικόπτερα και την Αργεντινή, που ο ίδιος είχε ενθαρρύνει στο παρελθόν εναντίον των αντιπάλων του, έως τη χλεύη του καφενείου έχουν στόχο τον πρωθυπουργό και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει ό,τι και αν κάνει.

Η κρίση εμπιστοσύνης έχει ξεπεράσει τα όρια, καθώς κατάφερε με τις αντιφάσεις του να στρέψει εναντίον του τους πάντες και να ενθαρρύνει την κοινή πεποίθηση πως δεν υπάρχει φραγμός σε τίποτα, αρκεί να διατηρήσει την εξουσία. Τώρα λοιπόν ανάμεσα στις απαιτήσεις των δανειστών με τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει και την κοινωνική πίεση που δεν λέει να εκτονωθεί, κάθε μέρα που περνά καθιστά όλο και πιο δύσκολη την απεμπλοκή.

www.ethnos.gr/article.asp?catid=24634