ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ : Επίκαιρο σύνθημα...

ΜΕ ΤΟΝ ΦΑΚΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Επίκαιρο σύνθημα...

Γράφει ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ

Τη Δημοκρατία στον τόπο μας την εξετέλεσαν αυτοί που έχουν θεοποιήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Δημοκρατία δέχθηκε θανάσιμο πλήγμα σε όλο τον ευρωπαϊκό χώρο από τους ευρωλάγνους, που είναι όργανα του διεθνούς καπιταλισμού.

Το ότι φθάσαμε στο κατάντημα οι πολιτικοί μας στην πλειονότητά τους να δεχθούν να κυβερνούν τη χώρα ξένοι, με το καταραμένο ευρώ, αποτελεί συνειδητή πράξη εθνικής προδοσίας. Μη μασάμε τα λόγια μας. Αυτοί οι πολιτικάντηδες παρέδωσαν την εθνική κυριαρχία μας σε ξένες δυνάμεις. Και αχαλίνωτος στη θρασύτητά του, ο υπ' αριθμόν 1 πολιτικός αγύρτης, ο Σόιμπλε, έφθασε να κομπάζει με άκρατο κυνισμό ότι θα πρέπει οι Έλληνες να του στήσουμε και… ανδριάντα! Γιατί, όμως, να μην είναι θρασύς όταν ΟΥΔΕΙΣ από τους λεγόμενους πολιτικούς μας δεν του έδωσε τη δέουσα απάντηση; Και τι να πει η πολιτική «ηγεσία» όταν ο εχθρός μας κρατάει στα χέρια του, με τις διεθνείς τράπεζες και το ευρώ, την οικονομία της Ελλάδας κι όταν στην ουσία ΔΕΝ υφίσταται ελληνική τράπεζα;

Το σχέδιο με την ΕΟΚ και τον καλπασμό προς την υποδούλωση των λαών με το Μάαστριχτ δεν τα είδαν εγκαίρως οι θιασώτες της «ευρωπαϊκής προοπτικής». Απεδείχθησαν ανίκανοι, κατώτεροι της Ιστορίας, και έβλαψαν τα εθνικά μας συμφέροντα. Άσχετοι με τη διεθνή διπλωματία, έπεσαν μέσα σε όλες τις παγίδες που έστηνε το Δ' Ράιχ. Η Γερμανία είχε σχεδιάσει από καιρό τις «Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης», υπό τη δική της ηγεμονία, που θα ήσαν συγκρίσιμες με τις ΗΠΑ. Ήταν σίγουρη η Γερμανία ότι μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο οι «μεγάλοι» θα ξεχνούσαν γρήγορα τις φρικαλεότητες του ναζισμού και, εκμεταλλευόμενη τον αντικομμουνισμό, με τη γνωστή πειθαρχημένη υπομονή της, θα έπαιρνε κάποτε τη «ρεβάνς».

Μετά το 1945, Γερμανία και Γαλλία είχαν κάποιες διαφωνίες, που «αμβλύνθηκαν» με τις επαφές Αντενάουερ και Ντε Γκολ. Εκείνη την εποχή ενδιέφεραν περισσότερο τα πρόσωπα παρά οι δομές. Η Βόννη διεκήρυσσε: «Δεν θέλουμε τη μέχρι τώρα Ευρώπη της Γαλλίας, αλλά μια Ευρώπη με άλλους στόχους». Σήμερα, ξέρουμε τι εννοούσε.

Οι Βρυξέλλες προχώρησαν προς τη νομισματική και φορολογική ενοποίηση. Ο Ντελόρ και οι συνεργάτες του οικοδόμησαν τον μηχανισμό του συγκεντρωτισμού. Η τελευταία κραυγή αγωνίας της παλιάς Ευρώπης δεν έφτασε στα αυτιά των ηγετών των χωρών. Οι Γερμανοί άρχισαν κινήσεις «σωφρονισμού» των «αμφισβητιών». Έβαλαν τον διοικητή της Μπούντεσμπανκ, Χέλμουτ Σλέσινγκερ, να δηλώσει ότι «πιθανόν να χρειαστούν αναπροσαρμογές των ευρωπαϊκών νομισμάτων μεταξύ τους, πριν από την τελική φάση της νομισματικής ενοποίησης», με άμεσο αποτέλεσμα το μάρκο να εκτιναχθεί στην υψηλότερη ισοτιμία του απέναντι στο δολάριο. Ταυτόχρονα, η ιταλική λιρέτα και η ισπανική πεσέτα βυθίστηκαν στο κατώτατο σημείο της επιτρεπτής ισοτιμίας τους. «Το σούπερ μάρκο συνθλίβει τη λιρέτα» ήταν ο πρωτοσέλιδος τίτλος της ιταλικής εφημερίδας «Ρεπούμπλικα».

Η δικτατορία του ευρώ άρχισε να καλπάζει. Ήταν ακριβώς η εποχή που τα «σοσιαλιστικά» κόμματα υπέστησαν μετάλλαξη και μπήκαν στην υπηρεσία του καπιταλισμού. Δυστυχώς, και το γαλλικό «σοσιαλιστικό» κόμμα πρόδωσε τις αρχές του και ξέχασε την προϊστορία του. Υπήρξε και μυστικό σχέδιο της Κομισιόν για να επηρεάσουν τους γάλλους ψηφοφόρους να ψηφίσουν στο δημοψήφισμα «Ναι στο Μάαστριχτ». Το μυστικό σχέδιο έφερε το ρομαντικό όνομα… «Επιχείρηση Γιασεμί»! Κι όμως, οι Γάλλοι εψήφισαν με 53% «Όχι στο Μάαστριχτ» και «Όχι στις αναμείξεις της ΕΟΚ»! Έξαλλος, ο ραδιούργος Ντελόρ καθύβρισε τους Γάλλους και τους απεκάλεσε… «τσοπανόσκυλα»! Οι ψευδοσοσιαλιστές έκαναν τα πάντα για να περάσουν τα σχέδια του άκρατου καπιταλισμού, ενώ η Γερμανία -ίδια πάντοτε στο πέρασμα του χρόνου- απειλούσε τη Γαλλία: «Ή περνάτε το Μάαστριχτ ή ΕΟΚ τέλος»! Και η Γκεμπελική προπαγάνδα πέτυχε τον στόχο της. Αυτή είναι η νόθευση και ο παραλογισμός της εποχής. Οι «σοσιαλιστές» της Γαλλίας έγιναν «κόπιες» του Πετέν. Το Δ' Ράιχ προχωρούσε στην κατάληψη της Ευρώπης, όπως προχωρούσε ο φασιστικός στρατός του Φράνκο τον Νοέμβρη του 1936 για να καταλάβει τη Μαδρίτη. Τότε το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ισπανίας, μπροστά στη σοβαρότητα της κατάστασης, απευθύνθηκε στον λαό: «Η Μαδρίτη κινδυνεύει… Είναι η πιο επιθυμητή λεία για τον εχθρό», έλεγε η Πασιονάρια.

Πού είναι τώρα μια Πασιονάρια να φωνάξει ότι η Ευρώπη κινδυνεύει; Ποιος επαναστάτης πατριώτης θα φωνάξει εδώ ότι η Ελλάδα βυθίζεται με την Ευρωπαϊκή Ένωση και με το ευρώ; Κίνηση για τον «εκδημοκρατισμό της Ευρώπης» ανήγγειλε ο Βαρουφάκης. Ευγενική η φιλοδοξία του. Αλλά εκδημοκρατισμός με ευρώ δεν γίνεται. Με το νόμισμα αυτό θα είμαστε πάντα υπόδουλοι. Ο ολοκληρωτισμός του καπιταλισμού πέρασε χρησιμοποιώντας κενές, απατηλές ταμπέλες ιδεολογιών, που δεν σημαίνουν τίποτε πλέον. Όπως έλεγε ο Μίλοβαν Τζίλας (σημαντικός διανοούμενος, κάποτε αντιπρόεδρος της Γιουγκοσλαβίας, που δέχθηκε αργότερα, ως «αμφισβητίας», χτύπημα από το καθεστώς του Τίτο): «Σήμερα, ιδέες-βρικόλακες εξακολουθούν να υπάρχουν μέσα στο πνευματικό παραλήρημα και στην αποσύνθεση σύγχρονων κοινωνικών ομάδων, που βρίσκονται σε παρακμή…». Και ακριβώς σήμερα, οι κοινωνικές ομάδες βρίσκονται με τα Μνημόνια σε αποσύνθεση, η χώρα σε παρακμή, και μας μιλάνε για «φιλελευθερισμό», «ευρωπαϊκή προοπτική», ιδέες κάλπικες, πραγματικά ιδέες-βρικόλακες, για να μας πιουν το αίμα με τους κανόνες των Βρυξελλών.

Της παγκόσμιας ύφεσης του 1930 είχε προηγηθεί σειρά κρίσεων της δεκαετίας 1914 - 1923, οι οποίες θα κατέληγαν στην κατάρρευση του δημοκρατικού συστήματος το 1933. Οι κρίσεις της εποχής μας, τις οποίες προκάλεσε ο παγκόσμιος καπιταλισμός των τραπεζιτών, με «μπροστάρη» τη Γερμανία, επέφεραν την κατάρρευση της Δημοκρατίας στον ευρωπαϊκό χώρο και στην Ελλάδα. Υποκρίνονται ο ΣΥΡΙΖΑ, η Νέα Δημοκρατία και τα άλλα ευρωλάγνα κομματίδια όταν ισχυρίζονται ανερυθρίαστα ότι μπορούν να διαχειριστούν τις τύχες της πατρίδας μας. Διαταγές ξένων εκτελούν. Πάνω στο αρρωστημένο ευρωπαϊκό βάθρο στηρίζονται επιτελεία αποτυχημένων πολιτικών, «ρατέ» (ξεπεσμένων), που στην ψυχή τους δεν χωράει η οργή των αγανακτισμένων πολιτών. Οι «ρατέ» αυτοί πολιτικοί παριστάνουν τους «σωτήρες», αλλά από πίσω τούς κατευθύνουν οι «βρικόλακες των Βρυξελλών».

Ο Μαρξ και ο Ένγκελς στο περίφημο «Μανιφέστο» τους έγραφαν: «Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη: Το φάντασμα του Κομμουνισμού. Όλες οι δυνάμεις της γριάς Ευρώπης ενώθηκαν σε μια ιερή συμμαχία, για να κυνηγήσουν αυτό το φάντασμα…».

Στις μέρες μας, το «φάντασμα» που πλανιέται πάνω από τη γερμανική Ευρώπη είναι η αντιευρωπαϊκή, αντιμνημονιακή αντίσταση των υποδούλων λαών. Κι αυτό το «φάντασμα» κυνηγά η «ιερά συμμαχία» της συμμορίας των Βρυξελλών. Το θυμωμένο ποτάμι των αγροτών που κατηφόρισε στην Αθήνα αλλά και όλοι οι επαγγελματικοί κλάδοι που ορθά ξεσηκώθηκαν για το Ασφαλιστικό δεν θα πετύχουν τον στόχο τους εάν δεν στραφούν κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της μαφίας των Βρυξελλών. Διότι, τόσον ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η Νέα Δημοκρατία και τα άλλα ευρωλάγνα κομματίδια (που υποκριτικά δηλώνουν «συμπαράσταση» στους αγρότες) βρίσκονται υπό την ομηρία του Δ' Ράιχ. Ακόμα κι αν ανατραπεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η Νέα Δημοκρατία και η όποια «οικουμενική» θα είναι ίδια, ή και πολύ χειρότερη από το σημερινό ετοιμόρροπο κυβερνητικό σχήμα. Άδικα περιμένει ο πρωθυπουργός να κλείσουν τα «κρίσιμα μέτωπα», διότι οι εταίροι θα τον υπονομεύσουν.

Ο Αλέξης Τσίπρας θα έπρεπε να θυμηθεί τη σοφή προειδοποίηση του Μαρξ προς την εργατική τάξη. Την είχε προειδοποιήσει ότι δεν θα έπρεπε να περιμένει φιλανθρωπίες από τον καπιταλισμό. Οποιαδήποτε αλλαγή «δεν είναι ποτέ το αποτέλεσμα της αδυναμίας των ισχυρών. Είναι το αποτέλεσμα της ισχύος των αδυνάμων…». Και τέτοια ισχύ θα έχουμε εμείς μόνο έξω από Ευρωζώνη και ευρώ. Ο Μαρξ και ο Ένγκελς στο «Μανιφέστο» τους παρότρυναν σε μια βίαιη επανάσταση, διότι «οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν τίποτε με αυτήν, εξόν από τις αλυσίδες τους…». Και τώρα, σε έναν αντιευρωπαϊκό δυναμικό ξεσηκωμό, οι πολίτες δεν έχουν επίσης να χάσουν τίποτε εκτός από τις αλυσίδες που τους φόρεσε το Δ' Ράιχ. Το σύνθημα των δύο μεγάλων στοχαστών, με μικρή παραλλαγή, παραμένει επίκαιρο: «Αντιμνημονιακοί όλων των χωρών, ενωθείτε…»!

" ΤΟ ΠΑΡΟΝ"