Υπόκλιση στο μέλλον

Υπόκλιση στο μέλλον.

Γονάτισα στην αύρα της εποχής,
στον επουράνιο σταυρό του ανθρώπινου μαρτύριου,
στη δίψα της αλύτρωτης εξέγερσης
στον Καιάδα των αδούλωτων ψυχών.

Γονάτισα και φίλησα το χώμα
σκιών που πλανήθηκαν στα δάση του ασυμβίβαστου,
στην κόψη των τρομερών σπαθιών
που έζησαν με αίμα και σπλάγχνα ανθρώπινα,
στον ίσκιο της ανθρώπινης ιτιάς
που ποτίζεται με αίμα ανάκατο μ' ιδρώτα απλών ανθρώπων
και λυγμούς ψυχών από συντρίμμια πόθων
και λαχτάρες νεανικών καρδιών.

Άκουσα τον ήχο της πέτρας,
τον αλαλαγμό των υπόγειων ρευμάτων,
το μακρόσυρτο ουρλιαχτό της ανθρώπινης πάλης
ενάντια στον τύραννο, ενάντια στο προβλέψιμο.

Αφουγκράστηκα το σκότος βαθιά μέσα στις πύλες
ενός Άδη που αγκάλιαζε τα πληγωμένα κορμιά,
αραξοβόλι της ανθρώπινης αγωνίας και αμφιβολίας.

Στο κάλεσμα του Άδυτου βροντοφώναξα παρών,
έτοιμος για τη μεγάλη σύγκρουση, την τελική μάχη.
Ήξερα πως θα 'ναι ανελέητη, αδυσώπητη και άγρια,
ήξερα πως οι θεοί γελούσαν με τα σχέδια του Χάους,
όμως θα ήμουν εκεί γιατί κάποιοι έπρεπε ν' αντιπαλαίψουν,
έπρεπε ν' αντισταθούν!

Στέργιος Μανουράς