Χορεύοντας με τις μαϊμούδες
Του Γιώργου Κράλογλου
Σκηνικό απελπισίας για τρίτη συνεχή χρονιά. Οι, αιχμάλωτοι των αποφάσεων τους, Έλληνες «ιθαγενείς» απογοητευμένοι παρακολουθούν στον χορευτικό -διαγωνισμό «Το ταγκό της Αργεντινής» τον κ. Α. Σαμαρά με την κυβέρνησή του να κάνει «φιγούρες» αποφασιστικού πρωθυπουργού αλλά αντιγράφοντας την άθλια «χορογραφία» του ΠΑΣΟΚ να κόβει μόνο μισθούς συντάξεις και δώρα ενώ γύρω του «χορεύουν» ακόμη χιλιάδες, «μαϊμούδες» -επιδόματα, «μαϊμούδες»-συντάξεις, προμήθειες, επιδοτήσεις, πρόστιμα και αποκρατικοποιήσεις.
Σκηνικό απελπισίας για τρίτη συνεχή χρονιά. Οι, αιχμάλωτοι των αποφάσεων τους, Έλληνες «ιθαγενείς» απογοητευμένοι παρακολουθούν στον χορευτικό -διαγωνισμό «Το ταγκό της Αργεντινής» τον κ. Α. Σαμαρά με την κυβέρνησή του να κάνει «φιγούρες» αποφασιστικού πρωθυπουργού αλλά αντιγράφοντας την άθλια «χορογραφία» του ΠΑΣΟΚ να κόβει μόνο μισθούς συντάξεις και δώρα ενώ γύρω του «χορεύουν» ακόμη χιλιάδες, «μαϊμούδες» -επιδόματα, «μαϊμούδες»-συντάξεις, προμήθειες, επιδοτήσεις, πρόστιμα και αποκρατικοποιήσεις.
Αυτή είναι η πραγματικότητα είτε μας αρέσει είτε όχι.
Πέρα δε από αυτή την αλήθεια είναι δικαίωμά μας να ζούμε ,αν θέλουμε, με την χωρίς αντίκρισμα ελπίδα, ότι η συγκεκριμένη κυβέρνηση ευρείας συναίνεσης είναι σε θέση να διαμορφώσει συνθήκες για ανάπτυξη όταν με την πρώτη της κίνηση οδηγεί την αγορά σε βαθύτερη ύφεση και στέλνει το μήνυμα στις επιχειρήσεις να μην περιμένουν «καύσιμα» ρευστού για αναθέρμανση της οικονομίας. Πρόκειται για μήνυμα αυτοκτονίας γιατί το στέγνωμα της αγοράς από ρευστό είναι για σήμερα το κορυφαίο πρόβλημα που οδηγεί στα λουκέτα και την ανεργία.
Εξάλλου δεν χρειάζεται φιλοσοφία να αντιληφθεί κανείς ότι έτσι όπως κατάντησαν την ελληνική μεσαία τάξη να μαζεύουν τους γέροντες από τα γηροκομεία για να τσοντάρουν με την σύνταξή τους στα έξοδα αυτό που τελικά κόβουν μαζί με τις συντάξεις είναι το «καύσιμο» ρευστού της αγοράς μιας και η οποιαδήποτε σύνταξη δεν περισσεύει να γίνει επένδυση αλλά πηγαίνει από τον ίδιο τον συνταξιούχο ή από τα παιδιά και τα εγγόνια στον μπακάλη, στον μανάβη και στην λαϊκή αγορά.
Οι πολιτικαντισμοί του τύπου θα πειράξουμε μόνο τις μεγάλες συντάξεις και θα προστατεύσουμε τις μικρές είναι η «φόλα» για να καταπιούν το χάπι ομάδες–ομάδες πληθυσμού ώστε να μην τους πάρουν με τις πέτρες όλοι μαζί, όπως και τελικά θα γίνει.
Είναι πάντως εξοργιστικό για τον κ. Σαμαρά , εκ των πρωταγωνιστών της μεταπολίτευσης, που υποτίθεται ότι γνωρίζει πολύ καλά την φαυλότητα του κράτους αλλά και έκτός τούτου είχε ως αντιπολίτευση ,την τελευταία τριετία, την ευκαιρία να παρακολουθήσει τα εγκληματικά λάθη του ΠΑΣΟΚ να μην εξαντλεί τις δυνατότητες εξοικονόμησης πόρων από το σπάταλο κομματικό κράτος περιορίζοντας τα κλοπιμαία πριν προχωρήσει σε νέες οριζόντιες περικοπές.
Τρανή πρόσφατη απόδειξη η αισχρή προσπάθεια των υπαλλήλών της Βουλής να διεκδικήσουν δύο εκλογικά επιδόματα όταν είναι απαράδεκτο (για τους συγκεκριμένους προνομιούχους υπαλλήλους) το οποιοδήποτε επίδομα.
Πόσο καιρό θέλει λοιπόν η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά να αντικαταστήσει αυτά που κλέβει από τις τσέπες μισθωτών και από τις εισφορές των συνταξιούχων με τα επιδόματα μαϊμούδες σε δήθεν τυφλούς, κουτσούς, τρελούς και άλλους ανήμπορους που τα κυνηγάνε εδώ και δύο χρόνια αλλά δεν έχουν εισρεύσει ακόμη στον κρατικό κορβανά εκτός κάποιου 10% που το έχουν για να μπορούν να βγαίνουν και να λένε ανοησίες στα κανάλια;
Πόσο καιρό θέλει η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά να περικόψει σπατάλες από την αναθεώρηση προμηθειών–κομπίνας και λοβιτούρας που έχουν εντοπισθεί στην κεντρική διοίκηση και στις ΔΕΚΟ αλλά ακόμη τις μελετάνε Διοικητικές Επιτροπές της κακιάς ώρας;
Πόσο καιρό θέλει η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά να μαζέψει τα πάσης φύσεως πρόστιμα των τελευταίων ετών με ταχεία εκποίηση των περιουσιών των παρανόμων για να αποδείξει τέλος πάντως ότι τα πρόστιμα της πολιτείας δεν μπαίνουν μόνο για να ανακοινώνονται με τον γνωστό πολιτικό λαϊκισμό των κυβερνήσεων αλλά και για να εισπράττονται;
Πόσο καιρό θέλει η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά για να περικόψει τις έμμεσες επιδοτήσεις (με πάγωμα πληρωμών κρατικών καυσίμων, ρεύματος, εισφορών σε ασφαλιστικά Ταμεία και αυξήσεις τιμολογίων) σε κρατικές ΔΕΚΟ αφήνοντάς έτσι τον ανταγωνισμό να επιβάλλει τους νόμους του;
Πόσο καιρό θέλει η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά να αντιληφθεί ότι είναι μεγάλο το κύκλωμα της κομπίνας και των προμηθειών από τις εισαγωγές ρεύματος για την κάλυψη των αναγκών της χώρας που οργιάζουν επειδή θέλουμε να επιμένουν στην προστασία του κρατικού μονοπωλίου;
Όλα αυτά λέγονται, με απλά λόγια, πολιτικές νοικοκυριού του κράτους. Πολιτικές συμμαζέματος της ασυδοσίας του κράτους.
Πολιτικές πάταξης της φαυλότητας της μεταπολίτευσης και άνοιγμα δρόμων για μια σύγχρονη Ελλάδα στην σημερινή Ευρώπη.
Όσο αυτά αγνοούνται, γιατί οι κυβερνήσεις της τελευταίας τριετίας αν δεν είναι σκόπιμα ανίκανες είναι πραγματικά ανίκανες, καλύτερα να μην μιλάμε για ανάπτυξη.
Καλύτερα να μην δίνουμε ελπίδες στα 2.000.000 ανέργων που θα φθάσουν τα 2.500.000 το 2013 ότι θα βρουν δουλειά στον τόπο τους.
Καλύτερα να πούμε την αλήθεια ότι σύντομα θα βλέπουμε έλληνες οικονομικούς μετανάστες ακόμη και στην Αλβανία, την Βουλγαρία και γιατί όχι και στα Σκόπια.
george.kraloglou@capital.gr
Πέρα δε από αυτή την αλήθεια είναι δικαίωμά μας να ζούμε ,αν θέλουμε, με την χωρίς αντίκρισμα ελπίδα, ότι η συγκεκριμένη κυβέρνηση ευρείας συναίνεσης είναι σε θέση να διαμορφώσει συνθήκες για ανάπτυξη όταν με την πρώτη της κίνηση οδηγεί την αγορά σε βαθύτερη ύφεση και στέλνει το μήνυμα στις επιχειρήσεις να μην περιμένουν «καύσιμα» ρευστού για αναθέρμανση της οικονομίας. Πρόκειται για μήνυμα αυτοκτονίας γιατί το στέγνωμα της αγοράς από ρευστό είναι για σήμερα το κορυφαίο πρόβλημα που οδηγεί στα λουκέτα και την ανεργία.
Εξάλλου δεν χρειάζεται φιλοσοφία να αντιληφθεί κανείς ότι έτσι όπως κατάντησαν την ελληνική μεσαία τάξη να μαζεύουν τους γέροντες από τα γηροκομεία για να τσοντάρουν με την σύνταξή τους στα έξοδα αυτό που τελικά κόβουν μαζί με τις συντάξεις είναι το «καύσιμο» ρευστού της αγοράς μιας και η οποιαδήποτε σύνταξη δεν περισσεύει να γίνει επένδυση αλλά πηγαίνει από τον ίδιο τον συνταξιούχο ή από τα παιδιά και τα εγγόνια στον μπακάλη, στον μανάβη και στην λαϊκή αγορά.
Οι πολιτικαντισμοί του τύπου θα πειράξουμε μόνο τις μεγάλες συντάξεις και θα προστατεύσουμε τις μικρές είναι η «φόλα» για να καταπιούν το χάπι ομάδες–ομάδες πληθυσμού ώστε να μην τους πάρουν με τις πέτρες όλοι μαζί, όπως και τελικά θα γίνει.
Είναι πάντως εξοργιστικό για τον κ. Σαμαρά , εκ των πρωταγωνιστών της μεταπολίτευσης, που υποτίθεται ότι γνωρίζει πολύ καλά την φαυλότητα του κράτους αλλά και έκτός τούτου είχε ως αντιπολίτευση ,την τελευταία τριετία, την ευκαιρία να παρακολουθήσει τα εγκληματικά λάθη του ΠΑΣΟΚ να μην εξαντλεί τις δυνατότητες εξοικονόμησης πόρων από το σπάταλο κομματικό κράτος περιορίζοντας τα κλοπιμαία πριν προχωρήσει σε νέες οριζόντιες περικοπές.
Τρανή πρόσφατη απόδειξη η αισχρή προσπάθεια των υπαλλήλών της Βουλής να διεκδικήσουν δύο εκλογικά επιδόματα όταν είναι απαράδεκτο (για τους συγκεκριμένους προνομιούχους υπαλλήλους) το οποιοδήποτε επίδομα.
Πόσο καιρό θέλει λοιπόν η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά να αντικαταστήσει αυτά που κλέβει από τις τσέπες μισθωτών και από τις εισφορές των συνταξιούχων με τα επιδόματα μαϊμούδες σε δήθεν τυφλούς, κουτσούς, τρελούς και άλλους ανήμπορους που τα κυνηγάνε εδώ και δύο χρόνια αλλά δεν έχουν εισρεύσει ακόμη στον κρατικό κορβανά εκτός κάποιου 10% που το έχουν για να μπορούν να βγαίνουν και να λένε ανοησίες στα κανάλια;
Πόσο καιρό θέλει η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά να περικόψει σπατάλες από την αναθεώρηση προμηθειών–κομπίνας και λοβιτούρας που έχουν εντοπισθεί στην κεντρική διοίκηση και στις ΔΕΚΟ αλλά ακόμη τις μελετάνε Διοικητικές Επιτροπές της κακιάς ώρας;
Πόσο καιρό θέλει η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά να μαζέψει τα πάσης φύσεως πρόστιμα των τελευταίων ετών με ταχεία εκποίηση των περιουσιών των παρανόμων για να αποδείξει τέλος πάντως ότι τα πρόστιμα της πολιτείας δεν μπαίνουν μόνο για να ανακοινώνονται με τον γνωστό πολιτικό λαϊκισμό των κυβερνήσεων αλλά και για να εισπράττονται;
Πόσο καιρό θέλει η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά για να περικόψει τις έμμεσες επιδοτήσεις (με πάγωμα πληρωμών κρατικών καυσίμων, ρεύματος, εισφορών σε ασφαλιστικά Ταμεία και αυξήσεις τιμολογίων) σε κρατικές ΔΕΚΟ αφήνοντάς έτσι τον ανταγωνισμό να επιβάλλει τους νόμους του;
Πόσο καιρό θέλει η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά να αντιληφθεί ότι είναι μεγάλο το κύκλωμα της κομπίνας και των προμηθειών από τις εισαγωγές ρεύματος για την κάλυψη των αναγκών της χώρας που οργιάζουν επειδή θέλουμε να επιμένουν στην προστασία του κρατικού μονοπωλίου;
Όλα αυτά λέγονται, με απλά λόγια, πολιτικές νοικοκυριού του κράτους. Πολιτικές συμμαζέματος της ασυδοσίας του κράτους.
Πολιτικές πάταξης της φαυλότητας της μεταπολίτευσης και άνοιγμα δρόμων για μια σύγχρονη Ελλάδα στην σημερινή Ευρώπη.
Όσο αυτά αγνοούνται, γιατί οι κυβερνήσεις της τελευταίας τριετίας αν δεν είναι σκόπιμα ανίκανες είναι πραγματικά ανίκανες, καλύτερα να μην μιλάμε για ανάπτυξη.
Καλύτερα να μην δίνουμε ελπίδες στα 2.000.000 ανέργων που θα φθάσουν τα 2.500.000 το 2013 ότι θα βρουν δουλειά στον τόπο τους.
Καλύτερα να πούμε την αλήθεια ότι σύντομα θα βλέπουμε έλληνες οικονομικούς μετανάστες ακόμη και στην Αλβανία, την Βουλγαρία και γιατί όχι και στα Σκόπια.
george.kraloglou@capital.gr
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου