Η συριακή κρίση και οι επιπτώσεις στον χριστιανικό κόσμο της Μέσης Ανατολής

Η συριακή κρίση και οι επιπτώσεις στον χριστιανικό κόσμο της Μέσης Ανατολής

Του  ΧΡΗΣΤΟΥ Θ. ΜΠΟΤΖΙΟΥ

Πρέσβη ε.τ.

Η κρίση στη Συρία δεν έχει μόνο μία ανάγνωση. Δηλαδή, την εξέγερση των Σύριων εναντίον του απολυταρχικού καθεστώτος της οικογενείας  Άσαντ.  Η συριακή κρίση έχει και άλλες σημαντικές  παραμέτρους, όπως τους γεωπολιτικούς  ανταγωνισμούς μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων και άλλων όμορων κρατών της περιοχής (Τουρκία, Ιράν, Ισραήλ), αλλά και οικονομικά συμφέροντα και θρησκευτικές διαμάχες μεταξύ σιιτών και σουνιτών μουσουλμάνων, που υποθάλπονται από πλούσια αραβικά κράτη (Κατάρ, Σαουδική Αραβία). Ακριβώς αυτή η πολύπλευρη σύγκρουση συμφερόντων απέτρεψε, μέχρι στιγμής, μια μονομερή αμερικανική στρατιωτική επέμβαση και η αντιμετώπιση του συριακού ζητήματος ανατέθηκε στη διεθνή διπλωματία, με στόχο όχι τόσο την επίλυση της κρίσης όσο την καταστροφή των χημικών όπλων, των οποίων η πρόσφατη χρήση δεν έχει επισήμως καταλογισθεί σε κανένα από τα εμπλεκόμενα μέρη. Ίσως κάποτε να αποκαλυφθεί ποιός ήταν ο πραγματικός δράστης ή δράστες...

Μια άλλη σοβαρή διάσταση της συριακής κρίσης, που πολύ λίγο ή ελάχιστα έχει απασχολήσει τον διεθνή και τον ελληνικό Τύπο, είναι οι επιπτώσεις  στον χριστιανικό πληθυσμό της Συρίας, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Υπολογίζεται ότι το ήμισυ περίπου του συνόλου των χριστιανών στη Συρία έχει ήδη εγκαταλείψει τη χώρα και έχει καταφύγει σε ευρωπαϊκές  χώρες, κυρίως στη Σουηδία, αλλά και ικανός αριθμός  στην Ελλάδα. Βασικός   λόγος   της  φυγής είναι η ανασφάλεια.

Οι χριστιανοί κατηγορούνται από τους εξτρεμιστές μουσουλμάνους  ότι υπήρξαν και εξακολουθούν να είναι οι βασικοί υποστηρικτές του καθεστώτος  Άσαντ. Προ πενταμήνου περίπου, απήχθη  από τσετσένους  μαχητές ο ελληνορθόδοξος  Επίσκοπος  Παύλος, καθώς και ο συρο-ορθόδοξος Γρηγόριος - Ιωάννης Ιμπραήμ, χωρίς να είναι επισήμως  γνωστή η τύχη τους. Όσο ο καιρός  παρέρχεται όλο και μειώνονται οι πιθανότητες να ευρίσκονται ακόμη εν ζωή. Αν συνέβαινε σε χριστιανικό κράτος ανάλογο γεγονός, εις  βάρος μουσουλμάνων θρησκευτικών ηγετών, ή επεισόδια όπως στην Πρεμετή της Αλβανίας, όπου κατασχέθηκε ορθόδοξος  ναός, είναι πλέον βέβαιο ότι οι αντιδράσει του ισλαμικού κόσμου θα ήταν σύσσωμες και πολύ πιθανόν δυναμικές. Όσο παρατείνεται η κρίση στη Συρία τόσο περισσότερο επισφαλής θα γίνεται η παραμονή των χριστιανών όχι μόνο στη Συρία αλλά και στον ευρύτερο χώρο της Μέσης Ανατολής.  Ανώτατος Θρησκευτικός αξιωματούχος του Βατικανού, σε σχετική προ ετών συζήτηση μας, μου έλεγε ότι το μόνο θέμα στο οποίο θα μπορούσαν να συμφωνήσουν οι παλαιστίνιοι και οι ισραηλίτες εξτρεμιστές είναι ο ξεριζωμός όλων των χριστιανών από την Παλαιστίνη και τα αραβομεσανατολικά κράτη. Ασφαλώς, ο ισλαμικός φανατισμός τρέφεται και από τις  μονομερείς και προσχηματικές επεμβάσεις της Δύσης, οι οποίες λειτουργούν νομοτελειακά εις βάρος του χριστιανικού στοιχείου στη Συρία και στη Μέση Ανατολή, το λίκνο του χριστιανισμού. Όχι τυχαία και μόνο για ηθικοθρησκευτικούς λόγους, το Βατικανό είχε αντιδράσει έντονα στην πρώτη αμερικανική επέμβαση στο Ιράκ και σε εξίσου έντονο τόνο ο σημερινός Πάπας Φραγκίσκος Α' επέκρινε τις  ΗΠΑ για την απειλούμενη στρατιωτική επιχείρηση στη Συρία. Πρόσφατα και ο βασιλιάς της Ιορδανίας Αμπντάλα, αντιλαμβανόμενος τη σημασία της χριστιανικής παρουσίας στη Μέση Ανατολή και τον προοδευτικό ρόλο των χριστιανών στις αραβο-ισλαμικές κοινωνίες, προσκάλεσε τους ηγέτες όλων των χριστιανικών δογμάτων και απηύθυνε έκκληση να μην εγκαταλείψουν οι χριστιανοί τις εστίες τους. Ευκταίο αυτό να γίνει αντιληπτό από όλα τα μέρη σε Ανατολή και Δύση. Άλλως, η εκρίζωση των χριστιανών από τη Μέση Ανατολή είναι νομοτελειακή, με κίνδυνο να επιστρέψουμε σε περιχαρακώσει και διαχωρισμούς άλλων εποχών και να δικαιωθεί ο Χάντικτον με τις  άτοπες θέσεις του ότι οι συγκρούσει στο μέλλον θα έχουν όχι ιδεολογικό αλλά πολιτιστικό - θρησκευτικό χαρακτήρα.

Η Ελλάδα, για λόγους ιστορικούς, θρησκευτικούς και γεωπολιτικών συμφερόντων, οφείλει να ενισχύει διπλωματικά τη χριστιανική παρουσία στις χώρες της Μέσης Ανατολής και ασφαλώς τα ιστορικά Πατριαρχεία Ιεροσολύμων και Αντιοχείας. Οι πρόσφατες τοποθετήσεις  του υπουργού Εξωτερικών, που ενίσχυαν τις θέσεις της Ουάσινγκτον για μονομερή στρατιωτική επέμβαση στη Συρία, φρονώ ότι κινούνταν προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Από "ΤΟ ΠΑΡΟΝ"