Στην κυβέρνηση "ποντάρουν" σε ένα νέο ευρωπαϊκό δώρο πριν από τις ευρωεκλογές. Το πιστεύουν, εκεί έχουν εναποθέσει τις ελπίδες μας για την επόμενη ημέρα. Μακάρι να συμβεί, αν και όλοι συμφωνούν ότι ένα νέο πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα θα φούντωνε το ρεύμα των ευρωσκεπτικιστών. Ο κ. Σόιμπλε θα αγνοήσει το δικό του πολιτικό κόστος και θα μας κάνει ένα δώρο δίχως να απαιτήσει εξασφαλίσεις; Επίσης, αν οι προσδοκίες διαψευστούν, είναι έτοιμοι στην κυβέρνηση να διαχειριστούν την κατάσταση;
Το μεγάλο πρόβλημα εξακολουθεί και είναι το γεγονός ότι δεν υπάρχει ένα εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση. Το πλοίο βρίσκεται μία ανάσα πριν συγκρουστεί με το παγόβουνο και το μισό πλήρωμα είναι μαλωμένο με το άλλο μισό! Κι όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, τις συνέπειες θα τις πληρώσουν οι επιβάτες, ο άμαχος πληθυσμός.
Δεν μπορούν, λέει, να συνεργαστούν μεταξύ τους. Δεν θέλουν να συγκυβερνήσουν. Δεκτό! Τι τους εμποδίζει όμως αυτό να συνομιλήσουν και να βρουν έναν κοινό παρανομαστή σε θέματα όπως η παιδεία, η υγεία ή η δημόσια διοίκηση; Σε άλλη χώρα ζούνε οι δεξιοί και σε άλλη οι αριστεροί; Μήπως δεν πάνε τα παιδιά τους στα ίδια σχολεία;
Είναι προφανές ότι και οι δύο πλευρές έχουν επιλέξει την οδό της σύγκρουσης, επειδή και οι δύο πλευρές πιστεύουν ότι θα είναι αύριο οι μεγάλοι κερδισμένοι των εκλογών. Κι όπως συμβαίνει τις τελευταίες δεκαετίες, οι μεγάλοι ζημιωμένοι θα είναι οι Έλληνες πολίτες. Μπορούμε να φανταστούμε πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μας αν ο πολιτικός κόσμος είχε ήδη κάνει αυτή την συζήτηση πριν δέκα ή πριν είκοσι χρόνια; Σήμερα θα είχαμε περισσότερες πιθανότητες να βγούμε από τον βούρκο της ύφεσης. Αντίθετα, όταν έχεις έναν αντιπαραγωγικό και σπάταλο δημόσιο τομέα, όπως αυτός που έχουμε σήμερα, είναι αδύνατον να διαχειριστείς ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ! Οπότε, όσα λεφτά και να πέσουν στην χώρα θα είναι σαν να πέφτουν μέσα σε ένα πηγάδι δίχως πάτο.
Στην κυβέρνηση, λοιπόν, έχουν ελπίδες ότι η Ευρώπη θα έρθει με ένα μαγικό ραβδάκι και θα μας λύσει όλα μας τα προβλήματα. Ή έστω ότι θα μας στείλει μερικά δισεκατομμύρια ευρώ για να τα μοιράσουν στον κόσμο κι έτσι να κερδίσουν πολιτικό χρόνο. Σαν να μην μας έχει διδάξει κάτι αυτή η κρίση...
Από την άλλη πλευρά, στην αντιπολίτευση, γνωρίζουν ότι σε περίπτωση που γίνουν κυβέρνηση θα χρειαστεί να ξεχάσουν πολλές από τις υποσχέσεις που έχουν δώσει στο παρελθόν. Ήδη προσαρμόζονται σε αυτή την προοπτική. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η μόνη δέσμευση που "επιβιώνει" από τις παλιές υποσχέσεις της επιστροφής στο 2008 είναι εκείνη του κατώτερου μισθού. Για όλες τις υπόλοιπες δεν γνωρίζουν!
Τα πράγματα είναι απλά: Όταν δεν μπορεί κανείς να μοιράσει χρήματα, θα μοιράσει... "Δικαιοσύνη". Θα ήταν, λοιπόν, παράδοξο (όπως το βλέπουν) από την μία να συζητούν για το πως θα οικοδομηθεί η Ελλάδα στις επόμενες δεκαετίες και από την άλλη να στήνουν ειδικά δικαστήρια. Κάνουν λάθος αν νομίζουν ότι με έναν τέτοιο τρόπο θα μπορέσουν να ξεγελάσουν τον κόσμο. Πόσο μάλλον όταν έχουν καλλιεργήσει υψηλές προσδοκίες.
Κυβέρνηση και αντιπολίτευση κινούνται πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί. Κάνουν και πάλι λάθος, όταν αρνούνται να εφαρμόσουν από κοινού αναπτυξιακές πολιτικές στην χώρα και ανεξάρτητα από το ποιός θα βρίσκεται στην κυβέρνηση. Η συζήτηση και μόνο πάνω σε εκείνα που τους ενώνουν θα ήταν αρκετή για να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των αγορών.
Η Ευρώπη δεν πρόκειται να μας κάνει το παραμικρό δώρο. Ακόμη κι αν εμφανίσουμε πρωτογενές πλεόνασμα 10 δισεκατομμυρίων ευρώ. Μετά τις εκλογές όλα θα είναι υπό συζήτηση. Οτιδήποτε γίνει πριν από τις εκλογές θα είναι μεγάλη έκπληξη.
Το μέλλον μας όμως δεν μπορούμε να το κτίσουμε πάνω σε προσδοκίες που μπορούν ανά πάσα στιγμή να διαψευστούν, αλλά σε πράγματα που έχουμε χειροπιαστά. Και το μόνο χειροπιαστό που έχουμε είναι οι ανάσες μας που ζεσταίνουν το ίδιο δωμάτιο...
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου