Μια
επταετία οικονομικής τρομοκρατίας,
οι «14»και το GREXIT
Tο μόνο που τους ανησυχεί είναι να μη
βγούμε από το ευρώ, γιατί θα είναι καταστροφή. Ούτε μία λέξη δεν βρήκαν να πουν
οι 14 «διάσημοι» έλληνες καθηγητές για τον κόσμο που πάει στα συσσίτια ή ψάχνει
στα σκουπίδια. Ο κ. Πισσαρίδης και ο κ.
Αζαριάδης, ξέχασαν τι έλεγαν τον Δεκέμβριο του 2012 στην εκπομπή του Παπαχελά,
ότι πρέπει να φύγουμε από το ευρώ!
του ΜΑΚΗ ΚΟΥΡΗ
«Καθηγητές τρεις κι εχάθη
η πατρίς», είχε πει ο Βίσμαρκ. Φαντασθείτε πόσο χειρότερο θα είναι για την
Ελλάδα αν υιοθετήσει τις προτάσεις όχι τριών αλλά δεκατεσσάρων συμπατριωτών μας
καθηγητών, ορισμένοι από τους οποίους είναι ξένων πανεπιστημίων, παραφορτωμένοι
μάλιστα με διεθνείς περγαμηνές. Ξαφνικά τους έπιασε η αγωνία για την πατρίδα
και μαζεύτηκαν –άγνωστο σε ποια... γιάφκα– να βγάλουν ένα μανιφέστο για την
καταστροφή που θα συμβεί στην Ελλάδα έτσι και βγούμε από το ευρώ. Θα διερωτηθεί
ο κάθε πολίτης που ζει εδώ και πληρώνει τις αμαρτίες των κυβερνώντων (οι οποίοι
κυβερνούν με τη δική του ψήφο πάντα) πού ήταν οι δεκατέσσερις έλληνες
μεγαλοκαθηγητές αυτά τα επτά χρόνια, που με νύχια και με δόντια προσπαθεί να
επιβιώσει.
Η απάντηση είναι ότι ζουν
σε άλλο κόσμο. Το ομολογούν ευθέως από τη στιγμή που στο κοινό... ανακοινωθέν
τους, το οποίο δημοσιεύθηκε την Κυριακή 19.2.2017 στην «Καθημερινή», λένε ότι:
Με το ευρώ η Ελλάδα είναι ένας παράδεισος και οι πολίτες της δεν έχουν κανένα
πρόβλημα επιβίωσης, ενώ έτσι και πάμε στη δραχμή θα γίνει κόλαση. «Grexit με νέα δραχμή θα είναι καταστροφή»
ήταν ο πρωτοσέλιδος τίτλος της «Καθημερινής», με το... διάγγελμά τους. Μόνο που
δύο από τους δεκατέσσερις καθηγητές είχαν εντελώς άλλη άποψη για τα καλά του
ευρώ το 2012. Δεν έλεγαν ότι είναι το «μάννα… από την Εσπερία». Και για να
μιλήσουμε συγκεκριμένα, αναφερόμαστε στον κ. Χριστόφορο Πισσαρίδη του London School of Economics, με Nobel Prize in Economics, και τον κ. Κώστα
Αζαριάδη του Washington
University
in St. Louis, οι οποίοι ξεχνούν ότι έχουν πει
εντελώς άλλα από το κείμενο που έχουν συνυπογράψει με τους άλλους δώδεκα...
Ίσως να μη θυμούνται. Γι’ αυτό θα τους βοηθήσουμε εμείς σήμερα.
Τον Δεκέμβριο του 2012
ήταν και οι δύο, και ο κ. Πισσαρίδης και ο κ. Αζαριάδης, καλεσμένοι του
διευθυντή της «Καθημερινής» Αλέξη Παπαχελά στην εκπομπή του στον ΣΚΑΪ. Ο κ.
Πισσαρίδης κάθε άλλο παρά σαφή θέση είχε πάρει για παραμονή της Ελλάδας στο
ευρώ. Δεν είχε μιλήσει για την καταστροφή που θα έφερνε ένα Grexit, όπως ισχυρίζεται τώρα. Όπως και ο
συνάδελφός του ο κ. Αζαριάδης, ο οποίος είχε υποστηρίξει ξεκάθαρα ότι πρέπει να
φύγουμε από το ευρώ. Κάτι ανάλογο σημείωνε και τον Νοέμβριο του 2011 σε άρθρο
του σε ξένη εφημερίδα, υποστηρίζοντας ότι πρέπει να αλλάξουμε, να διεκδικήσουμε
την ανταγωνιστικότητα.
Ελπίζουμε να θυμηθούν, με
την ευκαιρία των παραπάνω αναφορών μας, όλα όσα έλεγαν τότε, τα οποία πόρρω
απέχουν από αυτά που υπογράφουν στο μανιφέστο τους, το οποίο δημοσίευσε η
«Καθημερινή».
Οι κύριοι «14» δίνουν
αφορμή να διερωτηθεί ο κάθε πολίτης που ζει εδώ, που ΔΕΝ ΦΕΥΓΕΙ και παλεύει να
κρατηθεί ζωντανός αυτός και τα παιδιά του, φυλάσσοντας Θερμοπύλες, γιατί στο
μανιφέστο τους δεν υπάρχει ούτε μία λέξη συμπαράστασης, ούτε μία λέξη για το αν
αυτή είναι η Ευρώπη που οραματίστηκαν εκείνοι που έβαλαν τα θεμέλια της
Ευρωπαϊκής Ένωσης, θέλοντας να δημιουργήσουν μια δίκαιη πολιτεία, που θα
διασφάλιζε ένα αξιοπρεπές επίπεδο ζωής για ΟΛΟΥΣ τους πολίτες της, με τον
ΑΝΘΡΩΠΟ να είναι πάνω από όλα. Ενώ σήμερα οι ΑΡΙΘΜΟΙ έχουν γίνει σημαία, κι ας
πεινάει ο κόσμος, κι ας μην έχει τα απαραίτητα.
Δεν τους ενδιαφέρει αν
έχει καταντήσει ζητιάνος η Ελλάδα, αν εξαρτάται η ζωή του Έλληνα από το τι θα
αποφασίσει ο κάθε Σόιμπλε, που δεν του καίγεται καρφί για τον κόσμο που ψάχνει
στα σκουπίδια να βρει κάτι να ξεγελάσει την πείνα της οικογένειάς του.
Ευαγγέλιο
οι αριθμοί, κι ας δυστυχούν οι πολίτες.
Γράφουν οι «14»
μεγαλοκαθηγητές μας –οι οποίοι δεν αποκλείεται να... επιστρατεύθηκαν, επειδή
εκείνοι που ενδεχομένως τους κινητοποίησαν φοβούνται μην αρχίσει το ξήλωμα του
πουλόβερ– στη δήλωση στήριξης του ευρώ:
«Η παραμονή στο ευρώ
διασφαλίζει την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, παρέχοντάς μας επίσης τη
δυνατότητα να συνεχίσουμε να διαπραγματευόμαστε με τους Ευρωπαίους εταίρους μας
για καλύτερους όρους, για ανάπτυξη και προσαρμογή του χρέους».
Τι μας ζητάνε οι
συμπατριώτες μας, που λειτουργούν ως... φιλέλληνες; Πλήρη παράδοση.
Απόλυτη
υποταγή σε ό,τι διατάξει ο αφέντης...
Κι αν γίνουμε καλά και
υπάκουα παιδιά, «οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και οι ισχυρές ευρωπαϊκές οικονομίες οφείλουν
να αναλάβουν το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί για τον περιορισμό της
λιτότητας και τη στήριξη της αναπτυξιακής τροχιάς της Ελλάδας»!
Αδιάφορο
το πόσοι θα έχουν μείνει ζωντανοί και αν η χώρα θα καταφέρει να σταθεί όρθια...
Θα
κλείσουμε με το πικρό ερώτημα, πόσο ελληνικό αίμα κυκλοφορεί στις φλέβες των
δεκατεσσάρων μεγαλοκαθηγητών; Και τι έχουν προσφέρει στη γη που τους γέννησε;
ΤΟ ΠΑΡΟΝ
ΤΟ
ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ
14 ΕΛΛΗΝΕΣ
ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΙ*
Το Grexit παραμένει καταστροφικό για την Ελλάδα
Η κυβέρνηση
ξανάνοιξε τη συζήτηση ευρώ ή δραχμή. Το πραγματικό ερώτημα δεν είναι «ευρώ ή
επιστροφή στη δραχμή», αλλά «ευρώ ή Grexit». Και Grexit με νέα δραχμή δεν είναι
λύση, είναι καταστροφή.
Κατ’ αρχάς,
η ανάμνηση καλών εποχών με τη δραχμή δεν σημαίνει ότι οι εποχές ήταν καλές
εξαιτίας της δραχμής ούτε ότι θα επανέλθουν με Grexit και νέα δραχμή ενώ οι
εταίροι μας παραμένουν στο ευρώ. Οι δραχμιστές υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια:
σβήσιμο του δημοσίου χρέους, σβήσιμο των ιδιωτικών χρεών και ισοτιμία 1:1 νέας
δραχμής με ευρώ. Τέτοιες υποσχέσεις είτε είναι εσκεμμένα παραπλανητικές, είτε
προδίδουν μια βαθιά άγνοια της οικονομικής πραγματικότητας.
Στην
επταετία της κρίσης, η Ελλάδα έχασε τη θέση που κατείχε ανάμεσα στις οικονομίες
του ευρωπαϊκού πυρήνα. Η σημερινή της κατάσταση αντικατοπτρίζει την παραγωγικότητά
της, πράγμα που σημαίνει ότι η βελτίωση την πρώτη οκταετία του 21ου αιώνα ήταν
απατηλή, αποτέλεσμα της τεχνητής αύξησης της κατανάλωσης μέσω δανεισμού.
Τέτοιος δανεισμός θα είναι ανέφικτος επί πολλά χρόνια σε περίπτωση Grexit.
Οι συνέπειες
του Grexit θα είναι καταστροφικές για την Ελλάδα τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και
μακροπρόθεσμα. Η έλλειψη ανταγωνιστικότητας της χώρας θα επιφέρει γρήγορα βαθιά
υποτίμηση της νέας δραχμής σε σχέση με το ευρώ και η αγοραστική δύναμη των
μισθωτών και των συνταξιούχων θα συρρικνωθεί δραματικά. Το δημόσιο και ιδιωτικό
χρέος σε ευρώ θα γίνει πολύ μεγαλύτερο σε νέες δραχμές και πολύ πιο
δυσβάσταχτο. Οι καταθέσεις θα μετατραπούν υποχρεωτικά σε νέες δραχμές, με
μείωση της αξίας τους τουλάχιστον στο μισό. Η αναστάτωση στο τραπεζικό σύστημα
θα έχει, επίσης, ως συνέπεια τη χρεοκοπία πολλών επιχειρήσεων και την
επιδείνωση της ανεργίας. Βραχυπρόθεσμα, τα όποια πλεονεκτήματα μιας αυτόνομης
νομισματικής πολιτικής θα εξανεμιστούν υπό το βάρος της οικονομικής και
πολιτικής αστάθειας. Ελλείψεις σε βασικά αγαθά όπως φάρμακα και καύσιμα είναι
πολύ πιθανές. Η κυβέρνηση, αδυνατώντας να ισοσκελίσει έσοδα και δαπάνες, θα
τυπώνει πληθωριστικό χρήμα και θα καταφεύγει σε περαιτέρω λαϊκιστικές
πολιτικές, εξαλείφοντας τόσο τα κέρδη ανταγωνιστικότητας από το αδύναμο νόμισμα
όσο και τις όποιες ελπίδες για ξένες επενδύσεις.
Οι
μακροχρόνιες συνέπειες του Grexit θα είναι ακόμη πιο δραματικές για το βιοτικό
μας επίπεδο. Το κατρακύλισμα της παραγωγικότητας έχει σταματήσει μόνο και μόνο
γιατί η χώρα παραμένει στη ζώνη του ευρώ. Εξω απ’ το ευρώ, η παραγωγικότητα και
το βιοτικό μας επίπεδο θα μειωθούν σημαντικά. Οι σύγχρονες και ευημερούσες
οικονομίες, στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο, βασίζονται στην αγορά και τον
υγιή ανταγωνισμό, χρησιμοποιώντας τον πλούτο που παράγεται για να
χρηματοδοτήσουν ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος. Εχουν επίσης έναν αποτελεσματικό
δημόσιο τομέα που λειτουργεί ανεξάρτητα από την εκάστοτε κυβέρνηση και,
συνεπώς, περιορίζει τις κομματικές επιρροές.
Η ιστορία
έχει αποδείξει ότι οι εγχώριοι πολιτικοί θεσμοί αδυνατούν να κάνουν τα
απαραίτητα για τη μακροχρόνια ανάπτυξη και ευημερία της χώρας μας. Η συμμετοχή
της Ελλάδας στον πυρήνα της Ευρώπης συμβάλλει στη μακροχρόνια σύγκλισή μας προς
τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Αντίθετα, η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα
ενδυναμώσει τη ροπή προς τις πελατειακές δομές και θα ενισχύσει τις διαχρονικές
παθογένειες της ελληνικής οικονομίας. Αναπόφευκτα θα οδηγηθούμε σε μια κλειστή
και φτωχή οικονομία με υψηλή διαφθορά.
Αντί για
Grexit, η ελληνική οικονομία έχει ανάγκη από βαθιές διαρθρωτικές αλλαγές, που
θα την κάνουν πιο ανταγωνιστική, θα ενισχύσουν την ανάπτυξη και μακροχρόνια θα
βοηθήσουν στην αποπληρωμή του συσσωρευμένου χρέους. Η αύξηση της
παραγωγικότητας, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, η δραστική μείωση της
γραφειοκρατίας ιδιαίτερα στο μέτωπο των επενδύσεων, η ιδιωτικοποίηση τομέων της
οικονομίας όπου το κράτος απέτυχε, είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την
αναστροφή της κρίσης. Οι μεταρρυθμίσεις αυτές είναι απαραίτητες ανεξάρτητα από
το τι νόμισμα θα έχουμε. Εάν όμως έχουμε νέα δραχμή θα είναι πάρα πολύ πιο
δύσκολο να γίνουν, βυθίζοντας την χώρα σε μακροχρόνια φτώχεια.
Η σημερινή
κυβέρνηση αρνείται σθεναρά να κάνει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, οι προκάτοχοι
καθυστερούσαν, και οι εταίροι έδωσαν πιο μεγάλη έμφαση στα δημοσιονομικά παρά
στις μεταρρυθμίσεις. Οι διαρθρωτικές αλλαγές αφορούν και το σύστημα
διακυβέρνησης ευρύτερα – την εφαρμογή των νόμων και την απονομή της
δικαιοσύνης, τα οποία όλα χωλαίνουν στην Ελλάδα της κρίσης. Οπως έχουν αποδείξει
πολλές οικονομικές μελέτες, η κακή διακυβέρνηση αποτελεί τεράστιο αντικίνητρο
στην προσέλκυση επενδύσεων, χωρίς τις οποίες δεν είναι δυνατή η οικονομική
ανάκαμψη.
Μειοψηφίες
ακυρώνουν ή καθυστερούν σημαντικά αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που θίγουν τα συμφέροντά
τους, κατάφωρες παρανομίες όπως η καταστροφή δημόσιας η ιδιωτικής περιουσίας
παραμένουν ατιμώρητες, η φοροδιαφυγή καλπάζει και τα φορολογικά χρέη
συσσωρεύονται. Η χώρα μας έχει εγκλωβιστεί στη «μαύρη τρύπα» της ατέλειωτης
λιτότητας χωρίς αναπτυξιακή προοπτική. Η κρίση τώρα στον όγδοο χρόνο της έχει
υποβάλει σε αφόρητη δοκιμασία άτομα και θεσμούς της χώρας. Η υποβάθμιση του
βιοτικού επιπέδου είναι ανελέητη και πρωτοφανής. Χρειαζόμαστε έξοδο από αυτή τη
μαύρη τρύπα. Αυτό απαιτεί αλλαγή πλεύσης και μεταρρυθμίσεις μέσα στο ευρώ, όχι
Grexit. Εκτός ευρώ και χωρίς την πίεση των θεσμών, οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις
δεν θα γίνουν ποτέ. Με Grexit, όλες οι θετικές προοπτικές μηδενίζονται.
Η παραμονή
στο ευρώ διασφαλίζει την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, παρέχοντάς μας επίσης
τη δυνατότητα να συνεχίζουμε να διαπραγματευόμαστε με τους Ευρωπαίους εταίρους
μας για καλύτερους όρους, για ανάπτυξη και προσαρμογή του χρέους. Επειδή η νέα
αμερικανική κυβέρνηση φαίνεται να τάσσεται εναντίον της συνοχής της E.Ε. και
του ιδίου του ευρώ, είναι ακόμη πιο σημαντικό να εργασθούμε όλοι για τη
σταθερότητά του και την επιτυχία της χώρας στο πλαίσιο της Ευρωζώνης. Ετσι θα
ικανοποιηθούν τα μακροπρόθεσμα ζωτικά συμφέροντα της Ελλάδας. Σε αυτό το
πλαίσιο, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και οι ισχυρές ευρωπαϊκές οικονομίες οφείλουν
επίσης να ανταποκριθούν τάχιστα, αναλαμβάνοντας το μερίδιο ευθύνης που τους
αναλογεί για τον περιορισμό της λιτότητας και τη στήριξη της αναπτυξιακής
τροχιάς της Ελλάδας.
Γιώργος-Μάριος
Αγγελέτος, MIT, Κώστας
Αζαριάδης, Washington University in St. Louis, Κώστας Αρκολάκης,
Yale University Γιάννης Ιωαννίδης, Tufts University, Γιώργος
Κωνσταντινίδης, University of Chicago, Κώστας Μεγήρ, Yale
University, Χάρης Ντέλλας, University of Bern, Νίκος Οικονομίδης,
New York University, Στυλιανός Περράκης, Concordia University, Εμμανουήλ
Πετράκης, Πανεπιστήμιο Κρήτης, Χριστόφορος Πισσαρίδης, London School
of Economics, Nobel Prize in Economics, Βασιλική Σκρέτα, University
College London, Θανάσης Στέγγος, University of Guelph, Μιχάλης Χαλιάσος, Goethe
University Frankfurt.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου