Η
Ζακλίν ντε Ρομιγί μιλά για την ελληνική γλώσσα
Ζακλίν
ντε Ρομιγί: Όλος ο κόσμος πρέπει να μάθει Ελληνικά, γιατί η Ελληνική γλώσσα μας
βοηθάει πρώτα απ` όλα να καταλάβουμε τη δική μας γλώσσα
Η κορυφαία Γαλλίδα
Ελληνίστρια η οποία τιμήθηκε με το Βραβείο Ωνάση και πολιτογραφήθηκε Ελληνίδα,
γεννήθηκε στις 26 Μαρτίου του 1913 και απεβίωσε το 2010
Στον 20ο αιώνα, πάρα
πολλές γυναίκες διέπρεψαν στα πιο απαιτητικά λογοτεχνικά είδη, εκφράζοντας όχι
μόνο τη γυναικεία ψυχή αλλά και τη συνείδηση της εποχής τους… Κορυφαία
προσωπικότητα που κατέθεσε το δικό της ανεκτίμητο κεφάλαιο στην παγκόσμια
τράπεζα της λογοτεχνίας, είναι η γυναίκα η οποία, το 1995, με πολιτικό
διάταγμα, πολιτογραφήθηκε Ελληνίδα.
Το ελληνικό κράτος, με τη
συμβολική αυτή κίνηση θέλησε να αναγνωρίσει την επιστήμονα η οποία αφιέρωσε τη
ζωή της στη μελέτη των Ελλήνων κλασικών και συνεχίζει να μάχεται υπέρ της
ανθρωπιστικής παιδείας, ενισχυμένης με τη γνώση των λατινικών και των αρχαίων
ελληνικών. Η αδιάκοπη προσφορά της στα ελληνικά γράμματα αναγνωρίστηκε με την
εκλογή της στην Ακαδημία Αθηνών. Τιμήθηκε με το Βραβείο Ωνάση το 1995 και, σε
ειδική τελετή, ονομάστηκε δημότης Αθηναίων
Γεννημένη στη Σαρτρ, ζει
όλες τις αλλαγές που αφορούσαν την εκπαίδευση των γυναικών. Το 1930 υπήρξε η
πρώτη γυναίκα που κέρδισε το διασχολικό μαθητικό διαγωνισμό των λατινικών και
των αρχαίων ελληνικών. Η ίδια έλεγε: ” έγινε, τότε, μεγάλο σούσουρο”.
Μπαίνοντας στο
Πανεπιστήμιο της Λιλ υπήρχαν μόνο δύο φοιτήτριες. Όταν ανέλαβε τα καθήκοντά της
ως καθηγήτρια στη Σορβόνη, σε σύνολο εκατό καθηγητών, υπήρχαν τρεις γυναίκες.
Αργότερα, ήταν η πρώτη γυναίκα που δίδαξε στο Κολέγιο της Γαλλίας. Και ήταν
αυτή που διαδέχτηκε τη Μαργκερίτ Γιουρσενάρ στην Ακαδημία της Γαλλίας. Η Ζακλίν
ντε Ρομιγί θεωρεί ότι η μεγαλύτερη εμπειρία της ζωής της ήταν ο πόλεμος του
1940. Τα χρόνια της δοκιμασίας, όπως η ίδια τα ονομάζει, τα οποία, όμως, “ήταν
γεμάτα ελπίδα, για όλος ο κόσμος ήξερε τί ήθελε.” Σε αντίθεση με τη σημερινή
εποχή, εποχή ακροτήτων και θρησκευτικού φανατισμού.
Κατά τη Ζακλίν ντε Ρομιγί,
όλα αυτά θα είχαν αποφθευχθεί “αν είχαμε αφήσει στους ανθρώπους την παιδεία που
τους δίναμε και την οποία αρνηθήκαμε… Μια παιδεία που τους έφερνε σε επαφή με
τις μεγάλες στιγμές της ιστορίας με τις μεγάλες αναμονές, με τους ήρωες. Αν
τους είχαμε αφήσει τη σχέση τους με την Αντιγόνη, τον Αχιλλέα, θα υπήρχε μια
πνοή πιο δυνατή. Δεν λέω ότι αυτό είναι αγάπη για τη ζωή, ότι δίνει την
ευχαρίστηση με ένα μπάνιο στο Σούνιο είναι όμως, κι αυτό μέρος της ζωής και
πηγή θάρρους.” Οι θέσεις αυτές εγείρουν μεγάλες συζητήσεις στη Γαλλία, όπου ο
αντίλογος είναι έντονος από τους ανθρώπους που ζουν και πιστεύουν ότι η κλασική
παιδεία είναι παρωχημένη για τα νέα παιδιά.
Τί να γράψει κανείς για τη
σπουδαία διδακτική και συγγραφική της προσφορά… Εξίσου τεράστιο είναι το
φιλολογικό και μεταφραστικό της έργο. Ακόμα και οι αντίπαλοί της αναγνωρίζουν
ότι της χρωστούν τη λαμπρή μετάφραση του Θουκυδίδη. Η Ζακλίν ντε Ρομιγί
μετέφρασε πολλούς Έλληνες κλασικούς συγγραφείς στη μητρική της γλώσσα της και
δημοσίευσε πλήθος εξειδικευμένων και μη μελετών για την αρχαία ελληνική
γραμματεία και ιστορία. Έφυγε από τη ζωή στις 18 Δεκεμβρίου του 2010, αφήνοντας
ένα σημαντικό έργο για όλες τις όψεις του Αθηναϊκού πολιτισμού του 5ου π.Χ.
αιώνα.
Κλείνω αυτό το κείμενο με
τα σπουδαία λόγια της Ζακλίν ντε Ρομιγί- του συμβόλου ευγένειας ψυχής- για την
Ελλάδα, που ακολουθούν…
«Ὁ
θαυμασμός μου πρὸς τὸν ἑλληνικὸ
πολιτισμὸ εἶναι
ἀπέραντος, μόνο ποὺ μᾶς
μπερδεύει ἡ ἀλλαγὴ
ποὺ κάνετε στὴν
γλώσσα σας. Τὸ μονοτονικὸ ἀφοῦ ἀναστάτωσε
τοὺς Ἕλληνες,
μπερδεύει συγχρόνως καὶ τοὺς
ξένους. Πηγὴ κακῶν Ἑλλήνων
καὶ τῆς Ἑλλάδος
θαυμαστῶν!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου