ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ : Ζωή και θάνατος

Ζωή και θάνατος

Του ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

πρώην βουλευτή, πρ. ευρωβουλευτή

και πρ. αντιπροέδρου της Ευρωβουλής

Ζωή και θάνατος ατόμων και συνόλων. Η εικαζόμενη λόγω απώτατου παρελθόντος και η καταγεγραμμένη Ιστορία βρίθουν τέτοιων χρονικών περιόδων. Στις περιόδους αυτές εντάσσονται τόσο φυσικές καταστροφές, συμπεριλαμβανομένων και ανίατων ασθενειών (λέπρας, χολέρας, πανούκλας), όσο –κυρίως– αχαλίνωτες και καταστροφικές ενέργειες της ανθρώπινης βουλιμίας σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο. (Βλέπε παγκόσμιους και μεγάλης έκτασης περιφερειακούς πολέμους καθώς και άκρως βάρβαρες δραστηριότητες –σήμερα– εκ μέρους της γερμανοκρατούμενης συμμορίας των Βρυξελλών.)

Η ζωή των πλείστων ατόμων σήμερα στην Ελλάδα και αλλαχού στην Ευρώπη είναι αβίωτη. Προσομοιάζει με επικείμενο θάνατο. Δεν οφείλεται μόνο στην έλλειψη τροφής. Κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη ψυχολογικών στηριγμάτων (και ιατρικής περιθάλψεως). Της δυνατότητας δηλαδή να προγραμματίζει τον βραχυπρόθεσμο, τον μεσοπρόθεσμο και τον μακροπρόθεσμο βίο του. Οι άνθρωποι δεν είναι ούτε ζώα, ούτε μηχανές, ούτε εκτελεστές αλλότριων –και δη κακεντρεχών– βουλήσεων. Έχουμε να κάνουμε σε τελική ανάλυση με νεκροφάνεια εκτός τάφου…

Για τις εκ των πραγμάτων αναπόφευκτες ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ στερήσεις ας μη μιλήσουμε. Τις κατακρατούν οι ανιστόρητοι και πλημμελέστατα μορφωμένοι δυνάστες μας. Οι προχθεσινοί, χθεσινοί και σημερινοί εχθροί μας. Αυτοί που μας οδήγησαν στην ανυπαρξία.

Χονδροειδέστατη ψευδαίσθηση είναι ότι διαθέτουμε πολιτική δράση και… αξιόμαχα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα. Όπως έχω ξαναγράψει, «η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ξεζουμίζει τους ανήμπορους να ανταποκριθούν στις θηριώδεις απαιτήσεις των αθέμιτων ‘‘θεσμών’’, ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση πλειοδοτεί σε παραχωρήσεις. Το ΚΚΕ εκφωνεί μονίμως τις ακλόνητες θέσεις του, η… αντιμνημονιακή Χρυσή Αυγή εκθειάζει τον Χίτλερ και τα υπόλοιπα κόμματα είναι αμοιβάδες. Οι μωροφιλόδοξοι και ομοίως πλειοδοτούντες σε παραχωρήσεις –Σημίτης, Σαμαράς, Βενιζέλος και Πάγκαλος– αναμηρυκάζουν τις εμετικές εξυπνάδες τους». (Προσθέτω σ’ ετούτο το άρθρο ότι και οι τέσσερις είναι ζάπλουτοι.)

Τι προκύπτει από τα προαναφερθέντα; Απάντηση: Όσοι Έλληνες παρακολουθούν ραδιοτηλεόραση –δεν είναι πολλοί αφού όλοι οι άλλοι κατατρύχονται από τη φτώχεια τους– διασκεδάζουν με τις σκιαμαχίες εντός και εκτός της Βουλής.

Οι εύποροι Έλληνες λατρεύουν το ευρώ και είναι έτοιμοι να ξεσπαθώσουν υπέρ του. Οι εξ αυτών δημοσιογράφοι το διαλαλούν γραπτώς στα άρθρα τους, ενώ οι του ραδιοφώνου και της τηλοψίας το διατυμπανίζουν αναισχύντως.

Απορώ ειλικρινά με τη στάση τους. Προσπαθούν, άραγε, να επηρεάσουν τη γερμανοκρατούμενη συμμορία των Βρυξελλών η οποία το έχει θεοποιήσει εξ υπαρχής;

Άκρως παράξενα, τραγικά και αυτεπίστροφα είναι τα μαντάτα από την απέναντι όχθη. (Δεν εννοώ σ’ αυτό το σύμπλεγμα σκέψεων πρωτίστως τον ημίτρελο Ερντογάν.) Μας τα… πρόσφερε αφειδώς ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ σε λίαν διαφωτιστική ομιλία του την 1η Μαρτίου στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με τίτλο «Quo vadis Europa?». Τίτλο ψευδεπίγραφα ερωτηματικό, σαν να μην ξέρει πού πηγαίνει η Ευρώπη των χθαμαλώς υψιπετών επιδιώξεων της μαφίας τους.

Ο σχολιασμός μου είναι απλούστατος και πεντακάθαρος. Ο Γιούνκερ νομίζει ότι απευθύνεται σε αδαείς ηλίθιους. Τα όσα τσαμπούνισε δεν αφορούν ένα… βελτιωμένο μέλλον. Αφορούν μια πασπαλισμένη με ελπίδα νέα εκδοχή της πλήρους καταστροφής.

Ο εν λόγω κύριος, εκτός από θιασώτης και ζηλωτής της κυριαρχίας του κεφαλαίου, αλλοιώνει και τη χριστιανική παράδοση, την οποία αγνοεί παντελώς. Ιδού τα πραγματικά γεγονότα που περιγράφει, με ανατριχιαστική αιχμή το συντελεσθέν έγκλημα, η Θεοδώρα Σταθούλια σε εξαίρετη ανάλυσή της στην «Εφημερίδα των Συντα­κτών»:

Η «έκφραση ‘‘Quo vadis’’ προέρχεται από το μοιραίο ερώτημα του κατατρεγμένου Αγίου Πέτρου προς τον αναστηθέντα Χριστό, στη συνάντησή τους έξω από τη Ρώμη, και την τραγική απόφασή του να τον ακολουθήσει και να επιστρέψει στην πόλη από όπου, όμως, μόλις έχει ξεφύγει διωκόμενος. Αυτή τη φορά ο Άγιος Πέτρος θα βρει τραγικό θάνατο στον σταυρό». (Μικρή λεκτική επέμβαση δική μου στην αρχή.)

Προσθέτω από μνήμης, μολονότι βαπτίστηκα ως χριστιανός ορθόδοξος, τη φράση του Χριστού στον μαθητή του Πέτρο ότι είσαι η πέτρα πάνω στην οποία θα χτίσω την εκκλησία μου. Πρόκειται για μυθολογία στις Συνόδους των καθολικών καρδιναλίων; Μπορεί.

Στην ανάλυσή της η Θεοδώρα Σταθούλια παραθέτει αξιοζήλευτα στοιχεία ειδικής και γενικής μορφής. Θα περιοριστώ στην ακόλουθη εύγλωττη και μακροσκελή παράγραφο: «Η έκθεση της επιτροπής της 22ας Φεβρουαρίου, εκτός από την εντολή για την ενσωμάτωση του Δημοσιονομικού Συμφώνου στο εθνικό δίκαιο, στέλνει και άλλο μήνυμα πολιτικής εναρμόνισης με τη ‘‘συνταγή’’. Για μια υπόθεση δήλωσης ψευδών στατιστικών στοιχείων η Επιτροπή ‘‘εξέδωσε επίσης σήμερα πρόταση εκτελεστικής απόφασης του Συμβουλίου για την επιβολή στην Αυστρία προστίμου 29,8 εκατ. ευρώ λόγω δήλωσης ψευδών στοιχείων για το δημόσιο χρέος’’. Η Επιτροπή διαπίστωσε ότι ‘‘η βαριά αμέλεια κρατικών οντοτήτων του κρατιδίου του Σάλτσμπουργκ οδήγησε στην κοινοποίηση προς την Eurostat ψευδών στοιχείων για το 2012 και το 2013 […]’’». «Βαριά αμέλεια!», διαπιστώνει η ενάρετη Επιτροπή, σχολιάζει η κ. Σταθούλια, ενώ η σχολαστικότητα, οι επαναλήψεις και η μεμψιμοιρία των συντακτών ή/και των συντακτριών του κειμένου γεμίζει το σώμα μου με φλύκταινες!

Καταλήγω με το δεύτερο δάκτυλο –τον δείκτη– οργισμένα σηκωμένο. Μην πιστεύετε τους αρχιψεύτες πολιτικούς μας. Είναι υποχείριοι των εχθρών μας. Είναι μπαγαπόντηδες και λαοπλάνοι. Είναι ανέστιοι τόσο στη θεωρία όσο και στην πράξη. Μπουρδολογούν με άνεση και το βουλώνουν όταν απαιτείται δυναμική δράση. Εξουσία χωρίς ουσία είναι κάλπικη. Οι ανοιχτομάτηδες είναι τυφλοί και αρνούνται να αναγνωρίσουν την τύφλα τους σε γνώσεις, ευαισθησίες και αλληλεγγύη. Οι λιγοστές εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Η χολή για τους πολιτικούς αντιπάλους πλεονάζει. Η οξυδέρκεια είναι λέξη άγνωστη για δαύτους. Μοναδική παρηγοριά τους τα αμειβόμενα αξιώματα και ο πλεονασμός σε υποσχέσεις. Επιστήθιοι φίλοι τους οι δημοσκόποι, ιδίως εκείνοι που τους ευνοούν. Το ευρώ, τέλος, είναι το χόμπι τους, κι ας καταστρέφει τη μεγάλη πλειονότητα των Ελλήνων. Θα έπρεπε, φρονούν, να ανακαλυφθεί εκκλησιαστικός ύμνος που να το ευλογεί προς δόξαν του Υψίστου.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ