ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ : Δημοκρατία, τέλος;

ΜΕ ΤΟΝ ΦΑΚΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Δημοκρατία, τέλος;

Γράφει ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ

Ο πολιτικός κόσμος έχει βυθιστεί στο τέλμα της παρακμής. Η Ελλάδα έχει προσβληθεί από γάγγραινα ευρωλαγνείας. Το κακό καλπάζει ακάθεκτο και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι αδύνατον πλέον να καλύψει ή να «χρυσώσει» τα νέα βάρβαρα μέτρα που διατάσσει η καγκελαρία του σύγχρονου Χίτλερ.

Πρωθυπουργός και υπουργοί παραληρούν και δεν ξέρουν πώς να δικαιολογήσουν τα ασήκωτα βάρη, που έχουν γονατίσει κυριολεκτικά τους πολίτες. Η αλήθεια για τη γερμανοευρωπαϊκή επιδρομή στραγγαλίζεται μέσα στο πανδαιμόνιο της προπαγάνδας για την «αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων» από διεφθαρμένους πολιτικούς και μίσθαρνα τηλεοπτικά όργανα της Νέας Τάξης Πραγμάτων.

Μέσα σε αυτό το τραγικό σκηνικό, βγήκαν στην εκπομπή της ΕΡΤ «Ειδικές αποστολές» ευρωβουλευτές διαφόρων κομμάτων, με παχυλούς μισθούς και προνόμια, να μας πείσουν ότι πρέπει γρήγορα να κλείσει η «αξιολόγηση». Έτσι ονομάζεται τώρα το ευρωπαϊκό εκτελεστικό απόσπασμα. Αβραμόπουλος, Κεφαλογιάννης, Διαμαντοπούλου, Κύρτσος, Παπαδημούλης προέβησαν, μειδιώντες, σε εμετικές προπαγανδιστικές δηλώσεις, λιβανίζοντας το ιερατείο των Βρυξελλών, που τους εξασφαλίζει τα καλά και τα αγαθά, ενώ ο ελληνικός λαός λιμοκτονεί. Θα σταθώ στον Δημήτρη Αβραμόπουλο, αρχιερέα της ευρωδουλείας, που, εκστασιαζόμενος από το «μεγαλείο» μπροστά στο άντρο των τραπεζιτών του διεθνούς καπιταλισμού, διετύπωσε κάποια… συμπεράσματα στα οποία κατέληξε ο σοφός του νους.

Μας είπε, λοιπόν, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση κατοχυρώνει την… ελευθερία, τη δημοκρατία και τις κατακτήσεις! Όλα αυτά, δηλαδή, που καταργήθηκαν μέσα στην ευρωπαϊκή συμμορία. Φιλοσόφησε την όλη κατάσταση ο κ. Αβραμόπουλος και κατέληξε στη διαπίστωση ότι εδώ και πολλά χρόνια έχει να ξεσπάσει πόλεμος, γι’ αυτό πρέπει να είμαστε ευτυχείς και να προσέξουμε μήπως με την απομάκρυνση της Βρετανίας «ξηλωθεί το ευρωπαϊκό πουλόβερ». Διότι τότε ο ίδιος και οι συνάδελφοί του θα στερηθούν τον παχυλό μισθό από τις Βρυξέλλες! Το τελευταίο φυσικά δεν το είπε, αλλά το συμπέρασμα εύκολα εξάγεται από τα λεχθέντα του. Φυσικά, ο άνθρωπος δεν υποψιάζεται ότι ήδη βρισκόμαστε σε πόλεμο, οικονομικό, τον χειρότερο, με τη Γερμανία κυρίαρχη μέσω ευρώ. Ουσιαστικά, ο κ. Αβραμόπουλος λέει: «Βάστα, Ρόμελ…»!

Ο πλέον έγκυρος αναλυτής της Φιλοσοφίας του Πολέμου, όπως τον διατυπώνει ο Κλαούζεβιτς, ο στρατηγός PALAT, επεσήμαινε από το 1919: «Ο πόλεμος δεν είναι ούτε τέχνη ούτε επιστήμη, αλλά ενέργεια της κοινωνικής ζωής, σύγκρουση μεγάλων συμφερόντων…». Και ο σημερινός οικονομικός πόλεμος είναι ακριβώς η σύγκρουση προς προάσπιση των μεγάλων καπιταλιστικών συμφερόντων. Ο Κλαούζεβιτς τονίζει: «Στον πόλεμο, άμεσος αντικειμενικός σκοπός είναι να καταστήσωμεν τον αντίπαλον ανίκανον προς άμυναν…». Οι «εταίροι» αυτό επιδιώκουν με τους σύγχρονους «γερμανοτσολιάδες»: Να μας καταστήσουν ανίκανους να αμυνθούμε στην καπιταλιστική πολεμική της γερμανοευρωπαϊκής Νέας Τάξης Πραγμάτων. Μέσα σε αυτό το «πνεύμα», ο Τσακαλώτος μάς λέει πλέον απερίφραστα ότι η κυβέρνηση θα εφαρμόσει μέτρα διαρκούς λιτότητας. Νομοθετούν εκ των προτέρων μέτρα εξαθλίωσης για τα επόμενα χρόνια.

Ψεύδονται όλοι οι μνημονιακοί πολιτικάντηδες. Ο λεκτικός «πανδημοκρατισμός» δεν εκφράζει γενίκευση της πίστης στη δημοκρατία. Ούτε εκδηλώνει τις πραγματικές προθέσεις των κομμάτων. Όλα αυτά τα μνημονιακά σχήματα δεν παρουσιάζουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Χρησιμοποιούν αυτό που λέμε «ιδεολογία» για να εξευγενίσουν τα κίνητρά τους και να εξωραΐσουν τις επιδιώξεις τους. Νομίζω ότι ο πρώτος που μίλησε με ειλικρίνεια για τον ρόλο της υποκρισίας στην πολιτική είναι ο Μακιαβέλι. Στο 18ο κεφάλαιο του «Ηγεμόνος» διδάσκει ότι ο πολιτικός μιμείται από τα ζώα το λεοντάρι και την αλεπού, προ παντός τη δεύτερη. Οφείλει να είναι μέγας κρυψίνους και υποκριτής. Κι όταν δεν έχει ορισμένες αρετές και ιδιότητες, είναι αναγκαίο να φαίνεται ότι τις έχει. Το βλέπουμε ολοκάθαρα και στην κυβέρνηση και στην αντιπολίτευση. Ο καθηγητής Βλαδίμηρος Ζανκέλεβιτς, αναλύοντας το 1948 τη θεωρία του Μακιαβέλι, είπε ότι αυτή αποδίδει την ουσία κάθε πολιτικής: «Το υιοθετείν, μέσω μιας μάσκας, ένα άλλο πρόσωπο».

Τη θεωρία του Μακιαβέλι εφαρμόζουν σήμερα τα κόμματα που εμμένουν στην ευρωπαϊκή υποδούλωση. Αυτή η εμμονή έχει προκαλέσει στον μεταλλαγμένο Αλέξη Τσίπρα μια ψυχολογία μεσσιανισμού. Αλλά ο «μεσσιανισμός» πάντα ανταποκρίνεται σε νοσηρές κοινωνικές ή πολιτικές καταστάσεις. Σαν αυτές ακριβώς που σήμερα βιώνουμε. Κι αυτή η νοσηρή ιδιότητα απαιτεί να μην μπορεί να κρίνει ο λαός, να έχει μειωμένη δύναμη αντιστάσεως, να ανέχεται παθητικά τα όσα τραγελαφικά διαδραματίζονται γύρω του. Γι’ αυτό η κυβέρνηση κάνει κατάχρηση της «ευρωπαϊκής προπαγάνδας». Κι αυτή η προπαγάνδα προσπαθεί να θέσει στον πολίτη ένα ψεύτικο δίλημμα: «Ή σιωπάς και σώζεσαι ή συγκρούεσαι με τους ισχυρούς και συντρίβεσαι». Σκοπός αυτής της «προπαγάνδας δυνάμεως» είναι να δείξει στο διστακτικό ή στο αντίπαλο άτομο ότι οι «πολλοί» ή οι «ισχυροί» είναι από την άλλη πλευρά. Άρα, συμφέρον του είναι να ακολουθήσει τη φωνή του ενστίκτου της αυτοσυντηρήσεώς του και να προσχωρήσει σε αυτούς, ώστε να βρεθεί με τους νικητές και όχι με τους ηττημένους. Στόχος είναι να υποσκάψουν την εμπιστοσύνη του ατόμου στις δυνάμεις του. Αυτό εφαρμόζει η ευρωπαϊκή συμμορία και οι υποτακτικοί της. Γι’ αυτό όλοι οι «πουλημένοι» φωνάζουν ότι δήθεν, εάν φύγουμε από την Ευρωζώνη και το ευρώ, θα… καταστραφούμε!

Προ ολίγων εβδομάδων, ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης, σε μια τηλεοπτική του συνέντευξη στον Alpha προς τη συνάδελφο κυρία Γιάννα Παπαδάκου, έκανε τα «αποκαλυπτήρια» του Τσίπρα. Έσυρε την αυλαία των διαπραγματεύσεων στις Βρυξέλλες και αφηγήθηκε τα παρασκήνια των εκβιασμών των «εταίρων». Ο πρωθυπουργός, χωρίς δεύτερο, εναλλακτικό σχέδιο για να αντιμετωπίσει τους αποικιοκράτες, δήλωσε εκ των προτέρων ότι σε καμία περίπτωση δεν θα έσπαγε τα δεσμά της ευρωπαϊκής δουλείας. Θα συμμορφωνόταν προς τις υποδείξεις τους. Αντίθετα, ο Βαρουφάκης δεν έδειξε τέτοια διάθεση. Γι’ αυτό ο αγύρτης Σόιμπλε του δήλωσε ωμά ότι εκείνον δεν τον ενδιαφέρει ποια κυβέρνηση θα έχουμε, αρκεί να υπακούει στις προσταγές του. Έτσι, στην αρχή οι «εταίροι» απομόνωσαν τον Βαρουφάκη, ύστερα άρχισαν να λασπολογούν σε βάρος του με τη συνδρομή ευρωλάγνων διαφόρων κομμάτων και, τέλος, εξεβίασαν τον Τσίπρα να εξοστρακίσει τον «ανυπάκουο» υπουργό του αν ήθελε να μείνει πρωθυπουργός. Γι’ αυτό, όποτε και να γίνουν εκλογές, θα είναι ΝΟΘΕΣ, αφού δεν υφίσταται μεγάλος αντιμνημονιακός φορέας. Ως «διά μαγείας» εκείνη η συνέντευξη του Βαρουφάκη αποσιωπήθηκε από όλα τα ΜΜΕ!

Η δικτατορία των Βρυξελλών οργιάζει και ουσιαστικά έχει καταργήσει τη δημοκρατία σε αυτόν τον τόπο. Ο λεγόμενος «πολιτικός κόσμος» όχι μόνον είναι ανεπαρκής αλλά καθίσταται και επικίνδυνος. Οι ιδεολογίες εξανεμίστηκαν χάριν ιδιοτελών βλέψεων. Αρχηγοί και βουλευτές αλλάζουν τοποθετήσεις για λόγους καθαρά ατομικούς, κατά τους πνέοντες ανέμους. Δεσπόζουν οι αθέμιτοι συμβιβασμοί με τους οικονομικούς δολοφόνους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν υπάρχει ούτε Αριστερά ούτε Δεξιά ούτε Κέντρο. Όλοι, με απατηλές μάσκες, κοροϊδεύουν τους ψηφοφόρους, διότι είναι μίσθαρνα όργανα του Βερολίνου και των Βρυξελλών. Στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο (1914 – 1918) οι νικητές επέβαλαν στη Γερμανία βαρείς όρους. Επακολούθησε οικονομικός μαρασμός και κοινωνική κρίση. Το αίσθημα της εθνικής ταπεινώσεως, η οικονομική καχεξία και η κοινωνική αναταραχή γέννησαν και έθρεψαν τον Χίτλερ. Ήταν φανερό ότι το δημοκρατικό καθεστώς της Βαϊμάρης δεν θα άντεχε. Σήμερα, η Γερμανία του νέου Χίτλερ –του Σόιμπλε– παίρνει εκδίκηση. Την εφαρμόζει στη χώρα μας. Μας θέτει εκβιαστικά όρους εξόντωσης των πολιτών.

Ο οικονομικός μαρασμός, η εθνική ταπείνωση εξαιτίας των χρεοκοπημένων πολιτικών μας, η οικονομική καχεξία και η κοινωνική αναταραχή είναι μπροστά μας. Η δημοκρατία δεν αντέχει και καταρρέει. Ο κόσμος, απελπισμένος, θα στραφεί δυστυχώς προς την Ακροδεξιά. Τα κόμματα σκοτώνουν τη δημοκρατία με τις πράξεις τους. Δημοκρατία και εθνική ανεξαρτησία μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν υφίστανται. Ο μεγάλος φιλόσοφος της Ιστορίας, ο Τόινμπι, έγραφε: «Το μέλλον μας εξαρτάται ευρύτατα από εμάς τους ίδιους, για να μη βρισκόμαστε στη διάκριση ενός αδυσώπητου πεπρωμένου». Σε εμάς, λοιπόν, εναπόκειται να κρίνουμε αν θα γίνει το χατίρι των ευρωπαίων εχθρών της πατρίδας μας. Αρνούμεθα το «αδυσώπητο ευρωπαϊκό πεπρωμένο». Κι εάν τα κόμματα δεν μπορούν να ανταποκριθούν στην ιστορική τους αποστολή, θα πρέπει να αναζητήσουμε κάποια άλλη λύση, πέραν αυτών. Διότι τα μνημονιακά κόμματα όχι μόνον είναι ανίκανα να προασπίσουν τα συμφέροντα του λαού, αλλά αποτελούν και συστατικά στοιχεία της κρίσεως. Όσοι επιθυμούν να γνωρίζουν την ουσία των πραγμάτων οφείλουν να κατανοήσουν αυτήν τη θεμελιώδη αλήθεια…

ΤΟ ΠΑΡΟΝ