Ο
γνωστός ηθοποιός Βλαδίμηρος Κυριακίδης… μουρμουρίζει
Αντιβιοτικό
η τέχνη στην κατάθλιψη
Θα
επαναστατήσουν οι νέοι γιατί τους έχουν ψαλιδίσει τα όνειρά τους - Η ανθρώπινη
οντότητα εκμηδενίζεται και το χρήμα θεοποιείται
της
ΜΑΡΙΑΣ ΑΝΔΡΕΟΥ
>
Κύριε Κυριακίδη, ο κόσμος έχει όρεξη για να γελάσει;
Αν δεν μπορώ να συγχωρήσω
κάτι στους πολιτικούς μας είναι που κατάντησαν καταθλιπτικό έναν λαό που έχει
κληρονομιά τη σάτιρα. Προτείνω σε όλους τους Έλληνες να πηγαίνουν στο θέατρο
και να βλέπουν κωμικές παραστάσεις. Είναι πολύ εύκολο να βουλιάξεις στην
απελπισία. Όχι! Η αντιβίωση στην απογοήτευση είναι η τέχνη! Βγείτε για δύο ώρες
και ξεφύγετε με χορό και με τραγούδι ή πηγαίνετε να δείτε μια κινηματογραφική
ταινία με την οποία θα γελάσετε.
> Μπορούμε να
αντιδράσουμε;
Σήμερα ο εχθρός μας δεν
είναι ορατός. Είναι αόρατος. Ποιον να πολεμήσουμε; Ξέρετε να μου πείτε ποιος
λαός, ποια χώρα, ποια πολυεθνική, ποια τράπεζα θέλει φτωχούς και δυστυχισμένους
τους Έλληνες; Είναι μεγάλη χυδαιότητα αυτό που προσπαθούν να επιβάλλουν αυτά τα
επτά χρόνια οι ισχυροί της Γης στη χώρα μας, κάνοντας τους κατοίκους της
πειραματόζωα. Λέγεται ότι μετά τις γερμανικές εκλογές θα υπάρξει «κούρεμα» του
χρέους και ότι θα ανασάνουμε.
Δεν πιστεύω ότι θα γίνει
κάτι τέτοιο. Το χρέος μας συμφέρει πάρα πολλούς. Δεν θα μας βγάλουν ούτε
γρήγορα ούτε εύκολα από αυτό. Μας θέλουν εξαθλιωμένους για να πουλήσουμε τη γη
μας, τα σπίτια μας, τον ήλιο μας στους ξένους, όσο όσο.
>
Πάντως, τα νέα φορολογικά μέτρα για το 2017 φαίνονται ακόμη πιο σκληρά για
συνταξιούχους, μισθωτούς και ελεύθερους επαγγελματίες. Περιμένατε τέτοια μέτρα
από μια αριστερή κυβέρνηση;
Μα υπάρχουν δεξιές ή
αριστερές κυβερνήσεις; Ο Ντόναλντ Τραμπ, ένας ακροδεξιός πολιτικός για τους
πολλούς, βγήκε Πρόεδρος των ΗΠΑ αναφερόμενος στην εργατική τάξη. Άνθρωποι του
μεροκάματου είδαν τις δουλειές τους να χάνονται από την απελευθέρωση του
εμπορίου και τα κλειστά εργοστάσια στην Αμερική και ψήφισαν τον Τραμπ που τους
υποσχέθηκε ψωμί. Άρα; Από την άλλη ο πρωθυπουργός μας υπόσχεται για το 2017
ελάφρυνση των φόρων στις ευπαθείς ομάδες. Πραγματικά, όταν ένα κράτος
αντιμετωπίζει τους πολίτες του με φιλανθρωπία και ελεημοσύνη, χαρακτηρίζοντάς
τους ρατσιστικά ως «ευπαθείς ομάδες», με θλίβει και με εξοργίζει. Το 2016
μοιραστήκαμε την περιουσία μας και τη δουλειά μας με τον Αλέξη Τσίπρα (γέλια).
Εύχομαι το 2017 να μη μοιραστούμε τον κόπο μας με κανέναν πολιτικό.
>
Έχουν όραμα οι πολιτικοί μας;
Η αίγλη των πολιτικών
εκμηδενίζεται παγκοσμίως. Είναι συμφέρον για το χρηματοπιστωτικό σύστημα να το
υπηρετούν πολιτικοί χωρίς όραμα, απλοί υπάλληλοι. Στην Ελλάδα λέμε πλέον ο
Αλέξης, ο Γιωργάκης, ο Κωστάκης. Το σύστημα τους μικραίνει επίτηδες. Ύστερα
τους απαξιώνει με τις ανακολουθίες τους και ο λαός. Και πώς να μη συμβεί αυτό;
Θεωρώ μεγάλη αδικία, αυτά τα επτά χρόνια του Μνημονίου, άνθρωποι που εργάστηκαν
μια ζωή για να έχουν μια σεβαστή σύνταξη στα γηρατειά τους να βλέπουν κάθε
χρόνο να τους κόβεται και άλλο η σύνταξη. Αυτό είναι τραγικό και γίνεται ακόμη
πιο ειδεχθές όταν σε αυτούς τους ανθρώπους δόθηκε το 2016 μια «έξτρα
σύνταξη»... η οποία θα τους κοπεί με τη νέα χρονιά.
>
Η ελπίδα από πού θα έρθει;
Η ελπίδα θα έρθει από την
αντίδραση των νέων. Νομοτελειακά θα επαναστατήσουν, καθώς τους έχουν ψαλιδίσει
τα όνειρα. Το 2017 εύχομαι να πολεμήσουμε όλοι μαζί για τις κομμένες συντάξεις
και τους κομμένους μισθούς. Να έχουμε το σθένος. Μέσα σε αυτό το
χρηματοπιστωτικό σύστημα, που η ανθρώπινη οντότητα εκμηδενίζεται και το χρήμα
θεοποιείται, θα πρέπει να τοποθετήσουμε άλλες αξίες, που θα κάνουν καλό στην
υγεία μας και στον ψυχισμό μας. Όπως την αξία της φιλίας, της οικογένειας. Για
μένα πλούσιος είναι αυτός που έχει έναν καλό σύντροφο και καλούς φίλους. Δεν
ξέρω, αλλά για μένα η συντροφικότητα είναι σπουδαία αξία και νιώθω τυχερός που
έχω δίπλα μου έναν δυνατό συνοδοιπόρο ζωής. Συναισθηματικά, η ασφάλεια μιας
αληθινής σχέσης σου δίνει μεγάλη δύναμη και σε κάνει να νιώθεις ότι μπορείς να
καταφέρεις τα πάντα, σε οποιαδήποτε δυσκολία.
> Έχετε κάτι κοινό με
τον Ηλία, τον ήρωα που υποδύεστε στην «Μουρμούρα»;
Είμαι εκ διαμέτρου
αντίθετος. Εκείνος είναι πολύ συντηρητικός. Εγώ δεν θέλω τη γυναίκα στο σπίτι,
αλλά να δημιουργεί και να εργάζεται. Στο μόνο που συμπονώ τον Ηλία είναι γιατί
εργάζεται ως λογιστής. Ο πατέρας μου ήταν λογιστής και ξέρω τον φόρτο εργασίας,
τη μεγάλη ευθύνη που έχουν στις συμβουλές που δίνουν και στα χαρτιά που
συμπληρώνουν. Τώρα, δε, με όλα αυτά που ετοιμάζει η κυβέρνηση τους λυπάμαι
ακόμη περισσότερο.
Από συνέντευξή του στο ΠΑΡΟΝ της 5.3.2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου