ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ : Ομφαλοσκοπίες...

Ομφαλοσκοπίες...

Του ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ πρώην βουλευτή, 

πρ. ευρωβουλευτή και πρ. αντιπροέδρου της Ευρωβουλής

Ομόκυκλες σκέψεις, ανατασσόμενοι συλλογισμοί, έννοιες και παράνοιες συμφύρονται στο καζάνι μιας αδιευκρίνιστης ενοχής, ερήμην προπατορικών αμαρτημάτων, ασφαλέστατα. Αηδίες και ξεράσματα τα τοιαύτα.

Η δεινή, δεινότατη κατάσταση που βιώνει η αναρίθμητη πλειονότητα των συνεχώς εξανδραποδιζόμενων και εξαθλιωνόμενων οικονομικά πολιτών της Ελλάδας, σε συνδυασμό με τη συστηματική υπονόμευση της πατρίδας μας ως ανεξάρτητου κράτους, δεσπόζει στους διαλογισμούς, τα αισθήματα και τις δραστηριότητες όσων αποστρέφονται με βδελυγμία τα ξενόπνευστα Μνημόνια και τους δουλόφρονες ημεδαπούς υποστηρικτές τους. Εντελώς ανόητους υποστηρικτές και αφιονισμένους ζηλωτές, που δεν είναι άλλοι από τους χαμερπείς ηγετίσκους του ταχύτατα φθίνοντος δικομματισμού στη χώρα μας, με πρόσθετη τσόντα στις 6 Μαΐου 2012 την τότε αντιμνημονιακή «Δημοκρατική Αριστερά», έτοιμη να διαδραματίσει σοβαρό πολιτικό ρόλο και υποσχόμενη να πραγματοποιήσει καίριες τομές στη λειτουργία του κράτους, μελλοντοστραφώς γαρ. Σύντομα, όμως, διαπιστώσαμε τις κραυγαλέες ανακολουθίες της, τόσο ως προς το παρόν όσο και ως προς το μέλλον.

Η επικαιρότητα (παρόν) τροφοδοτεί τη λήθη και καταβροχθίζει τη μνήμη. Συντελούν, δηλαδή, αμφότερες σε εγκλήματα καθοσιώσεως. (Είμαστε τελικά ό,τι δεν λησμονούμε.)

Άνθρωποι χωρίς μνήμη ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΣΤΙΟΙ. Και περιδιαβάζουν, ως εκ τούτου, όπως οι κουτσοί σ’ έναν κόσμο δίχως στηρίγματα. Αν έχουν φίλους αλληλεγγύης και αλτρουισμού τη βγάζουν καθαρή. Αν όχι;

Κατά τα άλλα, βλέπουν χρώματα, ακούνε ήχους, μυρίζουν οσμές, γεύονται τροφές, ψαύουν έμβια όντα και χρηστικά ή άχρηστα αντικείμενα. Διαθέτουν και τις πέντε αισθήσεις τους, οι οποίες, όμως, υπολειτουργούν. Μόνη τους καταφυγή η έκτη αίσθηση, η ΟΜΦΑΛΟΣΚΟΠΙΚΗ, που τους ανοίγει τον δρόμο για προσωπική καταξίωση και φυγή. Ζουν σε ένα ονειρικό σύμπαν χωρίς ρωγμές και χωρίς αμφισβήτηση από τρίτους.

Παρά ταύτα, δεν στερούνται πνευματικών ικανοτήτων. Αντίθετα, η οξύνοιά τους τους προσφέρει ακαταμάχητα επιχειρήματα για να περιορίζουν, όταν το επιθυμούν, την έκτη αίσθησή τους.

Πειραματικής φύσεως είναι ετούτο το άρθρο. Και αναφέρεται σε ανθρώπους που απεχθάνονται κυρίως την αυτοκτονία, μην τολμώντας να την πραγματοποιήσουν. Διττή, επομένως, η αξιοποίηση όσων υφίστανται τη δεινότατη οικονομική κρίση του τόπου μας σε προσωπικό επίπεδο, ανήμποροι να χαλιναγωγήσουν την απόγνωσή τους.

Για τους άλλους –τους απατεώνες, τους συμφεροντολόγους, τους ιδιοτελείς, τους ευφυείς πλούσιους και τους βολεμένους– δεν θα μιλήσω. Αυτοί δεν έχουν ανάγκη. Ή μάλλον την περνάνε κοτσάνι εκμεταλλευόμενοι τις ανάγκες των υπολοίπων.

Πότε λάλα και πότε άλαλα τα χείλη των κυβερνώντων. Οι οποίοι έχουν αναγάγει την… ΕΛΠΙΔΑ σε φετίχ! Φετιχιστές, άρα, και δαύτοι. Αν αφαιρέσουμε τις οικονομικές απολαβές των αξιωματούχων, διαβιούν και εκείνοι σε ένα ολοφάνερο ονειρικό σύμπαν. Ονειρικό σύμπαν αγαλλίασης και ευφροσύνης.

Ανάλογα με τον χαρακτήρα και την ψυχοδιανοητική δομή της καθεμιάς και του καθενός, συμπεριφέρονται. Όσες και όσοι διαθέτουν ΦΙΛΟΤΙΜΟ –λέξη ανύπαρκτη σε άλλες γλώσσες και επαναστατική σε περιόδους ολικής σύγκρουσης με τις δυνάμεις του άκρατου καπιταλισμού– το θέτουν σε κίνηση για συνειδησιακούς λόγους ή για το θεαθήναι απλώς, όταν το πράττουν φανερά και το διατυμπανίζουν.

Μια σύγχρονη Ιερά Εξέταση, όμοια με την παλιά, ηδονίζεται κυριολεκτικά με τον σαδισμό της. Δεν τοποθετεί στα αναμμένα κλαδιά τα θύματά της ώστε να πεθάνουν βασανιστικά, όπως έκαναν οι προκάτοχοί της, αλλά τους πίνει το αίμα συμβολικά, αδειάζοντας το στομάχι τους από θρεπτικές τροφές –ανύπαρκτο γι’ αυτούς το κρέας και το ψάρι– και τα σωθικά τους λαχταρούν ελάχιστη έστω προοπτική όσο ζούνε.

Τα τέρατα των Βρυξελλών και του ΔΝΤ δεν διάγουν βίον ομαλόν και ατάρακτον. Μαλλιοτραβιούνται σε μια ορατή πλέον μάχη διαρκείας. Αυτό δεν τα εμποδίζει –τέρατα με κέρατα είναι αυτά– να μας κυβερνούν, τρομοκρατώντας μας ευρηματικά και ασυδότως. Ως πότε, άραγε;

Το Βερολίνο, λύνοντας και δένοντας, περιμένει το αποτέλεσμα των εκλογών στη Γερμανία, προκειμένου να καθορίσει τη μη μετακινούμενη θέση του. Όσο για το ΔΝΤ (με τους συνειδητά προσδιορισμένους ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΟΥΣ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΤΕΣ), οραματίζεται συντάξεις κάτω των 300 ευρώ!

Εμείς τον χαβά μας και την πλάκα μας. Το αν, δηλαδή, φορέσει ή δεν φορέσει γραβάτα ο Τσίπρας… Ντροπή και πάλι ντροπή!

Συμπερασματικά: Πρώτον, εάν η Γερμανία επιστρέψει στο μάρκο, το γεγονός αυτό θα μας ευνοούσε τα μέγιστα, αφού θα επιστρέφαμε κι εμείς τροχάδην στη λατρευτή μας δραχμή προς δόξαν των υπερασπιστών της. Και δεύτερον, για να καταλήξουμε στο πνεύμα (και τον τίτλο) αυτού του άρθρου, προτείνω να εντρυφήσουμε στα δυσανάγνωστα ιερογλυφικά των αρχαίων Αιγυπτίων και να τα εξελληνίσουμε!