Πώς «φούσκωσε» το έλλειμμα με οδηγίες της Eurostat

Πώς «φούσκωσε» το έλλειμμα με οδηγίες της Eurostat

Στο φως η επιστολή Radermacher προς τον Ανδρέα Γεωργίου για να εντάξει τα swaps του Σημίτη στο δημοσιονομικό χρέος και να εξουδετερώσει κάθε αντίδραση για την είσοδο της Ελλάδας στα καταστροφικά Μνημόνια

Τον τρόπο νομιμοποίησης του πρώτου Μνημονίου και τη δέσμευση της χώρας με τα υπόλοιπα που είχαν αναλάβει οι διεθνείς τοκογλύφοι υπό τις ευλογίες της Κομισιόν (σ.σ.: μέσω της Eurostat) και του ΔΝΤ αποκαλύπτει η «κυριακάτικη δημοκρατία». Τα στάδια αποδόμησης της ελληνικής κυριαρχίας είναι πλέον ξεκάθαρα, όπως προκύπτουν από την αλληλογραφία που έχει αποκαλύψει η «κυριακάτικη δημοκρατία» μεταξύ του εκλεκτού των διεθνών δανειστών Ανδρέα Γεωργίου και του περίφημου Πολ Τόμσεν του ΔΝΤ, καθώς και του W. Radermacher, γενικού διευθυντή της Eurostat, η οποία είναι όργανο της Κομισιόν.

Το πρώτο στάδιο με τις υπόγειες συμφωνίες του τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου γράφτηκε στο Καστελόριζο, όταν με δραματικούς τόνους αναφέρθηκε στην ανάγκη εισόδου σε επιτροπεία λόγω του (μέχρι τότε «υπολογισθέντος») υψηλού μεγέθους (13,6%) του δημοσιονομικού ελλείμματος του 2009.

Παρέλειψε, όμως, τότε να πει ότι η τιμή του ελλείμματος που αναφέρθηκε ήταν ακόμη πρόβλεψη (δεν είχε καν εγκριθεί από το Ελεγκτικό Συνέδριο) και όχι το επίσημο έλλειμμα. Το επίσημο έλλειμμα υποτίθεται ότι θα δημοσιευόταν τον Οκτώβριο του 2010, μετά από έγκριση του Δ.Σ. της ΕΛ.ΣΤΑΤ. Εν ολίγοις, μπήκαμε στο Μνημόνιο με ένα έλλειμμα που απλώς ο Παπανδρέου «το μάντεψε», χωρίς κανένα σχετικό επιστημονικό εύρημα!

Ο τρόπος

Τον τρόπο για να φουσκώσει το έλλειμμα τον έδωσε... χαρτί και καλαμάρι στον Γεωργίου ο Walter Radermacher, επικεφαλής της Eurostat, στις 8 Οκτωβρίου 2010. Με αυτή, όπως αποκαλύπτουμε, υποδεικνύει στον Γεωργίου πώς να εντάξει τα swaps του Σημίτη με την Goldman Sachs το 2001 (με τη βοήθεια των οποίων μπήκαμε στο ευρώ) στο συνολικό δημοσιονομικό χρέος της Ελλάδας και στα ελλείμματα τεσσάρων ετών - κάτι που έγινε μόνο για την Ελλάδα και μόνο για εκείνη την εποχή, προφανώς παρανόμως, καθόσον το 2001 δεν υπήρχε ευρωπαϊκός κανονισμός που να το απαιτούσε αυτό. Ζητεί, μάλιστα, να έχει την έγκριση του Γεωργίου μέσα σε δύο μόνο μέρες από την ημερομηνία αποστολής της επιστολής! Η επιστολή του Radermacher δείχνει την προφανή συμμετοχή της Eurostat στη διόγκωση του συνολικού δημοσιονομικού χρέους κατά 21 δισ., αλλά και στη διόγκωση των ελλειμμάτων των ετών 2006, 2007, 2008 και του 2009 (μέσω καταμερισμού των 21 δισ. στα τέσσερα αυτά έτη) με την ένταξη των swaps του Σημίτη στο χρέος.

Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ο στόχος αυτής της επιστολής είναι να εξειδικεύσει την πρόταση της Eurostat για τη στατιστική καταγραφή των συμβάσεων ανταλλαγής επιτοκίων (Swaps) που εφαρμόστηκαν από το 2001 με βάση τα συμπεράσματα της ανάλυσης που διεξήγαγε η Eurostat». «Σχετικά με τα Goldman Sachs swaps, ως πρώτο βήμα που θα καταγραφεί το 2001 είναι ότι θα υπάρξει αύξηση του δημοσιονομικού χρέους για ένα ποσό ύψους 2,8 δισ. ευρώ που ήταν η αρχική αγοραία αξία του swap που υπογράφηκε τον Ιούνιο του 2001 μεταξύ Ελληνικής Δημοκρατίας και Goldman Sachs. Το δάνειο αυτό θα θεωρηθεί ως δάνειο με σταθερές ετήσιες καταθέσεις αποπληρωμής, στις οποίες η απόσβεση του κεφαλαίου αυξάνεται σταδιακά, ενώ το μερίδιο των τόκων μειώνεται προοδευτικά».

Η επιστολή του W. Radermacher , γενικού διευθυντή της Eurostat, με τις οδηγίες για τη διόγκωση του ελλείμματος

Όπως αναφέρουν όμως παράγοντες της αγοράς, 2,8 δισ. ήταν η αρχική αξία του swap του Σημίτη που χρησιμοποιήθηκε ως δάνειο προς την Ελλάδα από την Goldman Sachs, εν κρυπτώ, ώστε να «ελαττωθεί» λογιστικά το έλλειμμα της εποχής και να μπούμε στο ευρώ. Μέχρι το 2010 αυτό το swap κατέληξε να κοστίζει θεωρητικά 21 δισ.! Ο Radermacher αποφάσισε να εφαρμόσει αναδρομικά, μόνο για την Ελλάδα, ευρωπαϊκούς κανονισμούς του 2008, ώστε να εντάξει τα 21 δισ. στο χρέος και στα ελλείμματα τεσσάρων ετών! Η επιστολή αναφέρει όλα τα βήματα που πρέπει να γίνουν και καταλήγει απαιτώντας απάντηση εντός διημέρου:

«Πιστεύω ότι θα μπορέσετε να επιβεβαιώσετε το συντομότερο δυνατό τη συγκατάθεσή σας για τις πρακτικές διατάξεις για πλήρη συμπερίληψη στα κοινοποιηθέντα δεδομένα, το αργότερο στις 10 Οκτωβρίου 2010, όπως συμφωνήθηκε κατά τη μεθοδολογική επίσκεψη του ΔΥΕ (Διαδικασία Υπερβολικού Ελλείμματος)». Τα στοιχεία αυτά δείχνουν την παρέμβαση ανώτατων στελεχών της Eurostat, της Κομισιόν και ενδεχομένως και του ΔΝΤ στην ελληνική νομοθεσία, με στόχο την αλλαγή του ιδρυτικού νόμου της ΕΛ.ΣΤΑΤ., ώστε να φιμωθούν τα μέλη του Δ.Σ. που αντιδρούσαν. Σε αυτά, μάλιστα, είχε ενεργή συμμετοχή ο μόνιμος εκπρόσωπος της Eurostat στην ΕΛ.ΣΤΑΤ. Η. Snorrason, ο οποίος μάλιστα καλείται από τον Α. Γεωργίου ως μάρτυρας υπεράσπισης στη δίκη του!

Ο ορισμός Γεωργίου και η εκτόξευση στο 15,8%

Η είσοδος της χώρας στο πρώτο Μνημόνιο έγινε τον Μάιο του 2010. Τότε, όπως φαίνεται, αναζητήθηκε ο τρόπος νομιμοποίησής του αλλά και συνθηκολόγησης για να έρθουν τα επόμενα Μνημόνια.

Τον Αύγουστο του 2010 ορίστηκε ο υπάλληλος του ΔΝΤ Ανδρέας Γεωργίου επικεφαλής της ΕΛ.ΣΤΑΤ., ο οποίος «σαν πρόθυμος από καιρό» θα επιβεβαίωνε το όποιο υψηλό έλλειμμα του Μαΐου του 2010. Αλλά δεν φαντάστηκαν οι τότε κυβερνώντες ότι κάποια μέλη του Δ.Σ. θα αμφισβητούσαν ακόμη και την πρόβλεψη του ελλείμματος του Μαΐου και αν υπολογιζόταν το πραγματικό έλλειμμα και αποδεικνυόταν χαμηλότερο (εικάζεται ότι είναι πολύ χαμηλότερο του 10%), θα μπορούσε η Ελλάδα να αποφύγει τον στραγγαλισμό. Ο Γεωργίου, σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάζει η «κυριακάτικη δημοκρατία», φούσκωσε ακόμη περισσότερο το έλλειμμα από το 13,6% στο 15,8%, έχοντας φροντίσει προηγουμένως να φιμώσει τα μέλη του Δ.Σ. που αντιδρούσαν. Ως αποτέλεσμα:

■ «Νομιμοποιήθηκε» το πρώτο Μνημόνιο.

■ Άνοιξε η πόρτα για το δεύτερο και χειρότερο Μνημόνιο και για το PSI που ακολούθησε.

■ Μπήκαν τα επαχθή φορολογικά μέτρα από τα οποία υποφέρουμε ως σήμερα.

■ Ακολούθησαν τα επόμενα Μνημόνια, καθόσον το χρέος κατέληξε μη βιώσιμο, τα έσοδα ανέφικτα και τα προηγούμενα Μνημόνια ουδόλως εφαρμόσιμα.

http://www.dimokratianews.gr/content/75811/pos-foyskose-elleimma-me-odigies-tis-eurostat