ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΠΡΟΟΠΤΑ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ

Ένας  συνταξιούχος  της  Ολυμπιακής  θυμάται

ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΠΡΟΟΠΤΑ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ

Γράφει ο Δημήτρης  Βέργος

Συνταξιούχος μηχανικός  της  Ολυμπιακής

Το όνειρο κάθε ανθρώπου νέου, ή προχωρημένης  ηλικίας είναι να επισκεφτεί το Παρίσι. Δεν είναι τυχαίο ότι το Παρίσι έχει την προτίμηση των τουριστών, που θέλουν να γνωρίσουν τον κόσμο, έξω από την πατρίδα τους. Το Παρίσι είναι μία χαρισματική πόλη με πολλά ενδιαφέροντα για όλα τα γούστα.

Η πόλη αυτή άρχισε την αλματώδη εξέλιξη της, από τον μεσαίωνα. Τότε χτίστηκαν τα αριστουργήματα της αρχιτεκτονική, της γλυπτική, της ζωγραφική, αναδείχτηκε η πολιτική, η μόδα, η τέχνη των αρωμάτων και άλλα πολλά. Η ευγένεια και η καλή συμπεριφορά των Παριζιάνων δεν περνά απαρατήρητη και εκτιμάται ιδιαιτέρως  από τους  ξένους. Αίφνης σκουντάς άθελα σου κάποιον και αυτός, γυρίζει και σου ζητά συγνώμη «παρντόν μεσιέ». Την ώρα της μεγάλης κίνησης στο ΜΕΤΡΟ, βρίσκεσαι μάγουλο με μάγουλο με μια γαλλιδούλα, που ζητά συγγνώμη αν σε ενοχλεί!

Πολλές φορές είχα περάσει τράνζιτο στην αίθουσα αναμονής του ΛΕ-ΜΠΟΥΡΖΕ, όσο διαρκεί ένα αναψυκτικό και πάλι στο αεροπλάνο για Λονδίνο, και μακάριζα τους συναδέλφους της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ, που ήταν αποσπασμένοι εκεί. Αλλά να το περπατήσω και να το απολαύσω ΟΧΙ. Κάποτε όμως εντελώς  απρόοπτα και απρογραμμάτιστα, με έστειλαν και εμένα για μερικές ημέρες, για τις ανάγκες της υπηρεσίας στο Παρίσι.

Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Ήταν η εποχή που η ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ έκανε τα πρώτα ταξίδια στην Αμερική, γι' αυτό τα πληρώματα ήταν πολύ προσεκτικά, μέχρι να αποκτήσουν την αναγκαία εμπειρία. Απέφευγαν να κάνουν απ' ευθείας το σκέλος, ΑΘΗΝΑ-ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ άνευ ενδιάμεσου σταθμού. Έπιαναν Παρίσι, γέμιζαν καύσιμα Φουλ-ΤΑΝΚ, για να περάσουν τον Ατλαντικό και με απαραίτητο ναυτικό βοήθημα, το σύστημα DOPPLER (αργότερα το αντικατέστησαν με το πιο εξελιγμένο Ι.Ν.S.)

Μονάδες εναλλακτικές, δεν είχαμε σε στοκ στο Παρίσι και σε περίπτωση βλάβης, και επειδή το αεροσκάφος προς Νέα Υόρκη διασταυρωνόταν με το αεροσκάφος προς ΑΘΗΝΑ, παίρναμε σε περίπτωση βλάβης το καλό όργανο  και το βάζαμε σ' αυτό που θα διέσχιζε τον Ατλαντικό - εκεί ήταν απαραίτητο- σύμφωνα με τους κανονισμούς της Ι.Α.Τ.Α. με ευθύνη μηχανικού Ι.Ε.Ρ.Α. RADIO  που ήταν και υπόλογος για αυτό το εγχείρημα.

Έτσι, εχόντων των πραγμάτων, πήρα την εντολή να μεταβώ στο Παρίσι και να κάνω εγώ την προαναφερθείσα εργασία και μάλιστα τόσο απότομα, ώστε για να μην χάσω χρόνο επειδή οι επιβάτες προς Νέα Υόρκη είχαν λάβει θέσεις στο αεροπλάνο, μπήκα άρον άρον με τη φόρμα εργασίας, χωρίς να αλλάξω ρούχα. Φτάνοντας  στο Παρίσι, έκανα τις αλλαγές που έπρεπε. Και αυτό συνεχίστηκε για κάμποσες ημέρες μέχρι να μας έρθουν οι παραγγελθείσες μονάδες.

Ευτυχώς στο Παρίσι ήταν ο φίλος και συνάδελφος Αντώνης Λιανόπουλος, ο γνωστός σε όλους μας μετέπειτα Πρόεδρος του συνδέσμου μας, που με εφοδίασε με τα απαραίτητα ρούχα, για να μην γυρίζω σαν παγωτατζής με την άσπρη φόρμα στο Παρίσι, μέχρις ότου αγοράσω τα απαραίτητα.

Έπιασα δωμάτιο σε ένα ξενοδοχείο απέναντι από την ΟΠΕΡΑ. Τις ελεύθερες ώρες περιόδευσα το Παρίσι με λαχτάρα. Άρχισα από το Λούβρο, θαύμασα πρώτα πρώτα τα λαμπρότερα αγάλματα τα δικά μας, της Αφροδίτης της Μήλου, που είχε τον περισσότερο κόσμο να την θαυμάζει  και τη Νίκη της Σαμοθράκης και επίσης τη σφαγή της Χίου του ΝΤΕΛΑΚΡΟΥΑ, την ΤΖΟΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΝΤΑ ΒΙΝΤΣΙ και άλλα πολλά που όμως δεν έχω τον χώρο για ερμηνείες. Περπάτησα όλη τη ΡΙ-ΝΤΕ-ΡΙΒΟΛΙ έφθασα στην Αψίδα του ΘΡΙΑΜΒΟΥ, έπειτα την Λεωφόρο ΦΩΣ,  που μας βγάζει στο δάσος της Βουλώνης και όταν νύχτωσε τα βήματα μου με οδήγησαν στην ΠΛΑΣ-ΠΙΓΚΑΛ, όπου το ξακουστό ΜΟΥ-ΛΕΝ-ΡΟΥΖ.

Την επομένη βρέθηκα στον  πύργο του ΑΙΦΕΛ, που από την κορφή του βλέπεις όλο το Παρίσι πιάτο, την ΠΛΑΣ-ΒΑΝΤΟΜ με την στήλη που έγινε με 1.200 κανόνια λάφυρα από την μάχη του ΑΟΥΣΤΕΡΛΙΤΣ και στην κορυφή της στήλης τον ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΑ να σκέπτεται «την γην παίξας, την γην χάσας εις του Βατερλώ την χώρα εις μία και μόνην ώρα». Τις ημέρες που  ακολούθησαν, δοκίμασα και τις νοστιμιές της γαλλικής κουζίνας, μέχρι τον ΠΡΥΝΙΕ έφτασε η χάρη μου, αλλά μην φαντασθείτε ότι και τα ΜΠΙΣΤΡΟ δεν έχουν εκλεκτή κουζίνα και νοστιμιές γνήσιες γαλλικές απολαύσεις.

Τέλος, δεν άφησα μέρος που να μην επισκεφτώ ΜΟΝΜΑΡΤΗ-ΙΛΙΣΙΑ ΠΕΔΙΑ-ΜΟΝ ΠΑΡΝΑΣ-ΚΟΜΕΝΤΙ ΦΡΑΝΣΕ-ΛΙΝΤΟ-ΤΑΜΠΑΡΕΝ. Τα λέω ανακατεμένα γιατί βιάζομαι να φτάσω στην ΓΚΑΛΕΡΙ ΛΑ ΦΑΠΕΤ και στο ΛΑ-ΠΡΕΝΤΑΝ που άφησα  και την τελευταία μου δεκάρα, για να αγοράσω δώρα για την οικογένεια. Έκτοτε πήγα και ξαναπήγα οικογενειακά  στο Παρίσι, όχι όμως με τον ενθουσιασμό της πρώτης φοράς.

"ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΦΤΕΡΑ"