ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ : Πνοή ελπίδας από Βορράν...

Πνοή ελπίδας από Βορράν...

Γράφει ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ

Μια ανάσα ζωής, ένα φτερούγισμα ελπίδας μας έδωσε ο Αλέξης Τσίπρας από τη Θεσσαλονίκη. Υπήρξε ρεαλιστής και ανατρεπτικός στην ομιλία του, αλλά και στη συνέντευξη που παρεχώρησε στα ΜΜΕ και το ξεκαθάρισε από την αρχή: «Το πρόγραμμα που παρουσιάζουμε, δεν είναι αυτό που θέλουμε, αλλά αυτό που μπορούμε». Στην ουσία, χωρίς να το ξέρει και ο ίδιος, είπε εκείνο που διεκήρυξε μετά τον πόλεμο -το 1945- ο βρετανός Εργατικός ηγέτης και πρωθυπουργός, ο Κλίμεντ Άτλι: «Ο πρακτικός πολιτικός έχει ν' ασχοληθεί με τα πράγματα όπως είναι και όπως πρέπει να γίνουν μέσα στα λίγα προσεχή έτη. Πρέπει όμως να έχει μπρος στα μάτια του μια γενική εικόνα του είδους της κοινωνίας που επιθυμεί να δημιουργήσει...». Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει μπροστά στα μάτια του την εικόνα της κοινωνίας που επιθυμεί να δημιουργήσει. Και δεν έχει δικαίωμα να αποτύχει, διότι εδώ δεν πρόκειται   για την επιτυχία ή αποτυχία ενός κόμματος, αλλά για την επιβίωση ή  την πλήρη εξουθένωση του λαού μας.

Θα τον εμπιστευτούν όλοι, όχι μόνον αριστεροί ή συμπαθούντες την παράταξη, αλλά πολίτες διαφόρων πολιτικών πεποιθήσεων, διότι δεν υπάρχει άλλη διέξοδος. Και το γεγονός αυτό αυξάνει τις ευθύνες του αυριανού πρωθυπουργού. Είπε και κάτι άλλο σημαντικό ο κ. Τσίπρας. Ετόνισε ότι δεν δέχεται τελεσίγραφα από τους δανειστές και τους ισχυρούς της Ευρωζώνης και ότι θα μιλά με τη Γερμανία μόνο σε αυστηρά θεσμικό πλαίσιο. Έδειξε την πόρτα στα κοράκια της «τρόικας», λέγοντας: «Ποια "τρόικα"; Δεν υπάρχει "τρόικα"»  Αυτή η  φράση του είχε το νόημα του τερματισμού της ωμής επέμβασης των ξένων στα εσωτερικά μας. Είναι παλιά αυτή η πληγή. Ελάχιστες φορές στη μακραίωνη Ιστορία μας πετύχαμε να βάλουμε φραγμό στην ξενοκρατία. Μην πάμε πολύ παλιά, διότι θα είμαστε τότε αναγκασμένοι να γράψουμε την πορεία του ελληνικού έθνους. Θα θυμίσουμε μόνο ότι μετά την Κατοχή, για την ακρίβεια μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, το Σοσιαλιστικό Κόμμα ΕΛΔ, των Σβώλου-Τσιριμώκου, ετόνιζε τη σημασία της πολιτικής της μη επεμβάσεως στα εσωτερικά μας. Ο όρος αυτός από το παρελθόν θύμιζε θλιβερά πράγματα. Ήσαν νωπές τότε οι μνήμες από τον ισπανικό εμφύλιο. Και μη επέμβαση εσήμαινε την εποχή εκείνη να μπαίνουν ιταλικά και γερμανικά στρατεύματα μέσα στην Ισπανία και να ηττάται ο ισπανικός λαός από τις ξένες λόγχες, ενώ οι λόγχες των δημοκρατικών απουσίαζαν.

Σήμερα, η Γερμανία, όχι με λόγχες, αλλά με το χειρότερο όπλο, το ευρώ, εφαρμόζει την τρομοκρατία και τη βία στις χώρες του Νότου και στην Ελλάδα. Διεκήρυσσε το 1945 η ΕΛΔ ότι: «Είναι αδύνατο ένα σοσιαλιστικό κόμμα να ζητήσει ξενική επέμβαση στα εσωτερικά οιουδήποτε λαού. Θέλουμε την αυτονομία όλων των λαών μέσα στα πλαίσια της διεθνούς αλληλεγγύης...». Σήμερα είναι αδύνατον ένα κόμμα Αριστεράς να ανέχεται την ξένη κατοχική επέμβαση της «τρόικας» στα εσωτερικά μας και όλοι οι λαοί του Νότου -σε συνεργασία- οφείλουν να αγωνιστούν για αποτίναξη της γερμανικής κηδεμονίας. Υποφέραμε από την αμερικανοκρατία για δεκάδες χρόνια. Τώρα, δυνάστης είναι η Γερμανία. Η 30η Ιανουαρίου 1933, η ημέρα που ο Χίνιεμπουργκ αναγόρευσε τον Χίτλερ καγκελάριο, αποτελεί την απαρχή μιας παγκόσμιας καταστροφής. Με τη δικτατορία των εθνικοσοσιαλιστών, η Γερμανία δεν απομακρύνθηκε μόνο από το σύστημα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, αλλά και από την πολύ παλαιότερη παράδοση του συνταγματικού κράτους δικαίου.

Η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Διότι από την ημέρα που η μαντάμ Μέρκελ έγινε καγκελάριος, σηματοδοτήθηκε η απαρχή της καταστροφής των λαών του Νότου. Και σήμερα η Γερμανία ποδοπατά την παράδοση του συνταγματικού κράτους δικαίου και εφαρμόζει την παντοκρατορία της, καλυμμένη με μανδύα διάτρητο ψευδοκοινοβουλευτισμού. Γενοκτονία των Εβραίων της Ευρώπης εφήρμοσε ο Χίτλερ. Η σημερινή Γερμανία έκανε ένα βήμα πιο μπροστά. Εφαρμόζει τη γενοκτονία όλων των λαών, όλης της εργατικής τάξης, όλων των πρώην εργαζομένων. Οι «υπερεθνικοί θεσμοί» της γερμανικής Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι τίποτε άλλο από μια παγκόσμια δικτατορία, η χειρότερη που γνώρισε ο κόσμος. Ίσως ιστορικά αποδειχθεί ότι η 3η Οκτωβρίου του 1990, η ημέρα επανένωσης της Γερμανίας, υπήρξε τραγικό και μοιραίο λάθος για όλη την ανθρωπότητα. Οι λαοί, αλλά περισσότερο οι πολιτικοί, ξεχνούν πολύ εύκολα και γι' αυτό πέφτουν σε χειρότερες παγίδες. Η επανενωμένη Γερμανία μας έφερε  στον Γ' Παγκόσμιο -οικονομικό- Πόλεμο, απείρως πιο επικίνδυνο από τους προηγουμένους.

Προανήγγειλε ο κ. Τσίπρας ότι «θα υπάρξουν εκπλήξεις», αφού «η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των συμμάχων του θα είναι κυβέρνηση όλων των Ελλήνων». Η πολιτική των λαϊκών μετώπων, τόσο αποτελεσματική κατά το παρελθόν, θα μπορούσε να υλοποιηθεί και στις μέρες μας και μάλιστα να εξαγγελθεί προεκλογικά. Μέτωπο με όλες τις συνεπείς αντιμνημονιακές δυνάμεις, ανεξάρτητα από ποια ιδεολογική όχθη ξεκινούν. Κάτι τέτοιο εξασφαλίζει με σιγουριά την απόλυτη αυτοδυναμία από τις κάλπες.

Ο Αντώνης Σαμαράς, αντιλαμβανόμενος τη θετική απήχηση που είχε στις μάζες η ομιλία του κ. Τσίπρα, προσπάθησε ανεπιτυχώς να αντιδράσει με δύο τρόπους: α) Επαναλαμβάνοντας τις γνωστές κατηγορίες κατά του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν πείθουν, βεβαίως, κανέναν. Περισσότερο ενοχλήθηκε όταν ο κ. Τσίπρας, πολύ απλά, είπε ότι οι στοιχειώδεις προϋποθέσεις για να επιβιώσουν οι πολίτες δεν αποτελούν «παροχές». Κατά τον πρωθυπουργό του απάνθρωπου ΕΝΦΙΑ, αποτελεί «παροχή» το να μη ζήσεις σαν ζητιάνος ή να μην αυτοκτονήσεις. «Παροχή» είναι το να έχεις εργασία ή κατοικία, β) Ο κ. Σαμαράς επιχείρησε να... «μπογιατίσει» το υπό κατεδάφιση κόμμα του! Υποσχέθηκε «εκπλήξεις» στον εορτασμό των 40 χρόνων του κόμματος που ίδρυσε ο Καραμανλής! Ποιες είναι αυτές οι «εκπλήξεις»; Προσχώρηση προσώπων που δεν ήταν ποτέ στο παρελθόν στη Νέα Δημοκρατία... Μην κουράζεται άδικα ο κ. Σαμαράς. Ο ίδιος θα μείνει στην ιστορία της παρατάξεως του, ως ο μοναδικός αρχηγός της, που με την ξενοδουλεία του και με τα εγκληματικά οικονομικά του μέτρα, κατ' απαίτησιν των ξένων, ώθησε τους παραδοσιακούς του ψηφοφόρους να εγκαταλείψουν τη Δεξιά, πανικόβλητοι... Πριόνισε ο ίδιος τους πυλώνες της παρατάξεως την οποία εξευτέλισε. Έγινε ο νεκροθάφτης της Νέας Δημοκρατίας, που θα αποβιώσει στην ηλικία των 40 ετών. Το πολιτικό του χαρτί κάηκε μαζί με την εμπιστοσύνη των ξένων πατρώνων του. Με τη συμπλήρωση των 40 χρόνων, η Νέα Δημοκρατία θα γράψει τον θλιβερό της επίλογο. Ήδη η Δεξιά βρίσκεται σε αναζήτηση άλλης κομματικής ταμπέλας και άλλου αρχηγού. Δεν θα υπάρξει εορτασμός, αλλά κηδεία της Νέας Δημοκρατίας, οι βουλευτές της οποίας δεν τολμούν να πλησιάσουν τους ψηφοφόρους, γιατί δέχονται άγρια αποδοκιμασία.

Το παραδέχθηκε η βουλευτής του κυβερνητικού κόμματος, η κυρία Άννα Καραμανλή, που με δάκρυα οργής διετύπωσε ωμά, ένα... «πανελλήνιο αίτημα»... Αλλά και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, φαίνεται ότι είναι ο νεκροθάφτης του ΠΑΣΟΚ, το τέλος του οποίου είναι ολοφάνερο. Το έτερον αμαρτωλό κόμμα της συγκυβέρνησης της εθνικής υποτέλειας τελειώνει βιολογικά. Κατεδαφίζεται και μέσα στα ερείπια του θα θαφτεί ο Βενιζέλος, που μετεβλήθη σε «ανώτερο υπάλληλο» της Νέας Δημοκρατίας! Ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης ουσιαστικά κατήργησε τον Βενιζέλο και φαίνεται ότι βαδίζει στην ίδρυση άλλου κόμματος, αφού το ΠΑΣΟΚ χρεοκόπησε. Το τυχοδιωκτικό αυτό κατασκεύασμα, τελευταίο του είδους, απέδειξε ότι δεν είχε ιδεολογία. Οι ολετήρες Σημίτης, Γιωργάκης Παπανδρέου και Βενιζέλος το οδήγησαν στον βάλτο της ανυποληψίας. Μετέτρεψαν το ΠΑΣΟΚ σε... «παραδουλεύτρα» της ακραιφνούς Δεξιάς, προκειμένου ο αγρίως αποδοκιμασθείς στις ευρωεκλογές Βενιζέλος να παριστάνει τον «πρωθυπουργεύοντα». Μας είπε η κυβερνητική εκπρόσωπος ότι: «Μόνο Ανάσταση νεκρών δεν υποσχέθηκε ο κ. Τσίπρας»... Και το λένε αυτό οι πολιτικά νεκροί Νεοδημοκράτες, οι οποίοι άδικα προσδοκούν τη δική τους «Ανάσταση». Οι άνθρωποι που οδήγησαν την Ελλάδα στην οικονομική εξάρτηση από τα μονοπωλιακά συγκροτήματα της γερμανοευρωζώνης, τρέμουν τώρα στη σκέψη ότι οι Ευρωπαίοι θα ανησυχήσουν με τον Τσίπρα, διότι θα διαπιστώσουν ότι δεν είναι όλοι οι έλληνες πολιτικοί δουλόφρονες. Ο Σαμαράς, που δανείζεται, φέρνει Μνημόνια και βαυκαλίζεται ότι κατ' αυτό τον τρόπο αποκτά... «ανεξαρτησία», μοιάζει με τον διψασμένο στρατοκόπο που, για να του δώσουν μια κούπα νερό, δέχεται να τον φιμώσουν και να τον δέσουν χειροπόδαρα. Έτσι, όμως, ούτε γουλιά μπορεί να πιει ούτε άλλο βήμα να κάνει...

"ΤΟ ΠΑΡΟΝ"