Η επιδημία της κατάθλιψης

Η επιδημία της κατάθλιψης

Το 30% περίπου των ενηλίκων ιατρικά θεωρείται ότι έχει

βρεθεί για κάποια χρονική περίοδο στην κρύα αγκαλιά της

κατάθλιψης, ιδιαίτερα σε εποχές οικονομικής κρίσης...

Από τον DR ΣΤΕΦΑΝΟ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟ  (drtruth@pegasus.gr)

Καθηγητή Παθολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών

Η κατάθλιψη προτιμά τις γυναίκες σε αναλογία δύο προς ένα. Ωστόσο, οι άντρες καταθλιπτικοί αυτοκτονούν συνήθως, ενώ οι γυναίκες επιχειρούν πολλές ανώδυνες και ατελέσφορες προσπάθειες. Αυτοκτονία είναι η συναισθηματική «μη λύση» ενός προβλήματος. Ενώ τα προβλήματα απαιτούν λογικές λύσεις, που πάντα υπάρχουν, ο καταθλιπτικός στερείται δύναμης, καρτερικότητας και αναζήτησης. Ωστόσο, οι γυναίκες εκφράζουν ευκολότερα τα συναισθήματα τους, βάζουν τα κλάματα, ζητούν βοήθεια, προσαρμόζονται. Οι άνθρωποι χωρίς να το καταλαβαίνουν προσαρμόζονται. Επειδή το ένστικτο τους διδάσκει ότι ο προσαρμοστικότερος επιβιώνει. Η γυναίκα προσαρμόζεται πιο εύκολα. Ο άνδρας το θεωρεί υποχώρηση. Και αυτοκτονεί. Ενώ ο υποχωρητικός δανείζεται χρόνο και ετοιμάζει δυνάμεις για νέα, νικηφόρο αντεπίθεση. Και αυτή η ψυχοτοποθέτηση δεν ταιριάζει στο αψύ και ευερέθιστο ορμονικό προφίλ του άνδρα. Ωστόσο, οι μηνιαίες εναλλαγές των γυναικείων ορμονών μπορούν να προκαλούν μια προδιάθεση για κατάθλιψη. Έτσι, τα περισσότερα θύματα βρίσκονται στη φάση της εγκυμοσύνης, μετά ή πριν την έμμηνο ρύση ή στην κλιμακτήριο. Αρκετοί ερευνητές διαπιστώνουν κληρονομική προδιάθεση -πολλές αυτοκτονίες παρατηρούνται στις ίδιες οικογένειες.

Η άσκηση είναι το ιδανικό αντίδοτο. Κρατά τον οργανισμό σε κινητοποίηση. Αποσπά τον εγκέφαλο από αρνητικές σκέψεις. Τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα διώχνουν την κατάθλιψη για κάποια περίοδο στο 8ο% των περιπτώσεων. Οι περισσότεροι τα συγχέουν με τα ηρεμιστικά και φοβούνται ότι θα εθιστούν. Ενώ τα αντικαταθλιπτικά δεν είναι εθιστικά. Ωστόσο, χρειάζονται χρόνο για να καταστεί εμφανής η δράση τους. Κάτι που είναι απαραίτητο να γνωρίζει ο ασθενής ώστε να μην τα διακόψει πρόωρα. Επίσης, η χορήγηση τους πρέπει να διαρκέσει πέραν του εξαμήνου, για να νιώσει ο ασθενής σταθερή ωφέλεια. Τα αποτελέσματα μπορεί να είναι καλύτερα αν ο ασθενής ενταχθεί και σε ένα πρόγραμμα ψυχοθεραπείας.

Τρεις είναι οι οδοί της ψυχοθεραπείας.

• Πρώτη είναι η ψυχαναλυτική, όπου το άτομο με τη βοήθεια του ψυχολόγου αναζητά τα αίτια της κατάθλιψης στο υποσυνείδητο. Περιπέτεια χρονοβόρα, και με αμφίβολα αποτελέσματα.

• Δεύτερη είναι η γνωσιακή. Εδώ η αναζήτηση επικεντρώνεται στον υποκειμενικό τρόπο που το άτομο ατενίζει και αξιολογεί τα γεγονότα της ζωής του. Δεν ενδιαφέρεται για το γεγονός, αλλά ασχολείται μόνο με τις αναδράσεις του πάσχοντος, δηλαδή με τους τρόπους και μεθόδους της εκτίμησης του γεγονότος. Ακολούθως εισάγει στο σκεπτικό του ασθενούς σκέψεις ρεαλιστικές και αισιόδοξες.

• Τρίτη είναι η θεραπεία της συμπεριφοράς. Τονίζει τη δύναμη του χαμόγελου και της συμπεριφοράς του ευτυχισμένου ανθρώπου. Οι συμπεριφορές είναι πάντα αντικατοπρικές. Όποιος χαμογελά εισπράττει και από τους άλλους χαμόγελα και χαρά. Έτσι, τον καλεί να πειραματιστεί για κάποιο χρονικό διάστημα. ·

ΤV ΕΘΝΟΣ