Poppy: o σκύλος-σωτήρας

 Poppy: o σκύλος-σωτήρας

Διαβάστε τη συγκινητική ιστορία της  σκυλίτσας Poppy που προειδοποιεί την κυρά της όταν πρόκειται να της εκδηλωθεί διαβητική κρίση.

Πρωταγωνιστές ενός επεισοδίου της σειράς "Extraordinary Dogs" της Eukanuba στο κανάλι  Animal Planet ήταν οι Philippa Copleston-Warren και το ενός έτους Yorkshire terrier που της έσωσε τη ζωή, η Ρορργ. Η Philippa δέχθηκε να μοιραστεί την απίστευτη ιστορία της, για να μπορέσει να συμβάλει στη βελτίωση της ζωής άλλων ανθρώπων που έχουν τις ίδιες ιδιαιτερότητες με την ίδια.

Philippa, πες μας για την ιστορία σου, και τι έγινε όταν διαγνώστηκες διαβητική Τύπου Ι σε νεαρή ηλικία.

«Διαγνώστηκα διαβητική στην ηλικία των 10 ετών. Κανένας άλλος στην οικογένεια μου δεν είναι διαβητικός και επίσης δεν γνωρίζαμε και κάποιον διαβητικό. Ήμουν το μοναδικό διαβητικό παιδί στο σχολείο. Το σάκχαρο στο αίμα μου έπεφτε απότομα, χωρίς προειδοποιητικά σημάδια, και υπήρχαν φορές στο σχολείο που οι φίλοι και το προσωπικό ανησύχησαν πραγματικά για μένα. Γρήγορα έγινε αντιληπτό ότι υπέφερα από ευαισθησία ινσουλίνης, με δραματικές και γρήγορες μεταπτώσεις στα επίπεδα σακχάρου, χωρίς έστω και μικρά προειδοποιητικά σημάδια».

Είχες μια επιτυχημένη καριέρα· όμως, ο διαβήτης επηρέασε τη ζωή σου και πήρες την απόφαση να αποτραβηχτείς από τη ζωή στην πόλη. Γιατί;

«Όπως και στις σπουδές, έτσι και στην επαγγελματική μου ζωή ήθελα να ταιριάζω και να μην είμαι διαφορετική. Διάλεξα μια απαιτητική καριέρα σε Business Strategy και Change Management Consulting. Εργάστηκα σε μία από τις 5 πρώτες συμβουλευτικές εταιρείες με FTSE 250 και παγκόσμιους πελάτες. Μια φορά ήμουν στις Βρυξέλλες όταν με έπιασε κρίση στη μέση της νύχτας, καθώς το εστιατόριο όπου έφαγα έβαλε ζάχαρη στη σούπα μου, ενώ τους είχα προειδοποιήσει (το ανακάλυψα την επόμενη μέρα, όταν μου απολογήθηκαν). Για καλή μου τύχη, με έσωσε ένας συνεργάτης ο οποίος εργάζεται σε εξορύξεις πετρελαιοπηγών και με άκουσε που έπεφτα πάνω στα έπιπλα του δωματίου και τα έσπρωχνα καθώς προσπαθούσα να φτάσω μια πορτοκαλάδα.

»Όταν δεν ταξίδευα, το γραφείο μου ήταν στην αντίθετη πλευρά του νοτιοδυτικού Λονδίνου όπου έμενα, στην Canary Wharf. Όταν έφευγα από το σπίτι νωρίς το πρωί για να πάρω το μετρό, τα βαγόνια ήταν γεμάτα κόσμο, κυρίως άντρες. Πολλές φορές το σάκχαρο μου έπεφτε πολύ χαμηλά χωρίς να το περιμένω και, φυσικά, δεν είχα χώρο για να ελέγχω το αίμα μου μέσα στο μετρό κάθε δύο λεπτά. Έτσι, πολλές φορές έπεσα κάτω και με ποδοπάτησαν. Με όλα αυτά, αποφάσισα να αποτραβηχτώ από την καθημερινή ζωή της πόλης».

Και τότε είναι που γνώρισες την Poppy. Πώς τη διάλεξες και ποια ήταν η αρχική σου σχέση μαζί της;

«Όταν σταμάτησα να δουλεύω, φρόντιζα τον Dallas, to Yorkshire terrier ενός φίλου μου. Ο Andrew, ο σύζυγος μου, κι εγώ αποφασίσαμε να πάρουμε τον δικό μας σκύλο (κυρίως εγώ το ζητούσα). Έψαξα τους καλύτερους εκτροφείς μέσω ενός kennel club στην Αγγλία και μετά πήγα να δω τις γέννες. Την Poppy τη βρήκα σε ένα εκτροφείο κοντά στο Yorkshire. Είχαμε δει και άλλα κουτάβια, αλλά μόλις είδα την Poppy ήξερα ότι αυτή ήταν για μένα. Καθόταν σε μια γωνιά και την ποδοπατούσαν τα αδέλφια της. Ήταν αξιολάτρευτη. Τη σήκωσα και δεν την άφηνα από τα χέρια μου· όμως, και αυτή δεν ήθελε να φύγει. Ηθελε να είναι μαζί μου όλη την ώρα».

Τι κάνατε εσύ κι ο άντρας σου μόλις καταλάβατε την άμεση σχέση αλλαγής της συμπεριφοράς της όταν τα επίπεδα γλυκόζης του αίματος σου έπεφταν;

«Η Poppy όπως σας είπα ήθελε να είναι μαζί μου όλη την ώρα όσο ήταν κουτάβι. Ξαφνικά δεν ήθελε να είναι πάνω μου ή κοντά μου και δεν με άφηνε να την πάρω αγκαλιά. Εκνευριζόταν και πολεμούσε να μείνει μακριά μου, γάβγιζε και ψιλοδάγκωνε τα δάχτυλα μου. Αισθανόμουν άσκημα γιατί δεν ήξερα τι είχα κάνει. Πρώτος ο Andrew παρατήρησε ότι, όταν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα μου έπεφταν πολύ χαμηλά, αυτομάτως άλλαζε η συμπεριφορά της Poppy. Επιβεβαιώθηκε, όταν αργότερα παρατηρήσαμε πως η Poppy  μετέβαλλε τη συμπεριφορά της στο 100% των περιπτώσεων που έκανα τεστ και τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα μου ήταν πολύ χαμηλά ή πολύ υψηλά».

Πώς συμπεριφέρεται πλέον για να σε προειδοποιήσει ότι τα επίπεδα γλυκόζης είναι εκτός ορίων;

«Τώρα η Poppy έχει ποικίλες εκφράσεις στη συμπεριφορά της για να με προειδοποιήσει - κατ' αρχήν χασμουριέται. Αν δεν παρατηρήσω το χασμουρητό, έρχεται και με γλείφει. Έπειτα, αρχίζει να χτυπά τα πόδια της ή σταματά να προχωρά αν είμαστε στο δρόμο. Άλλοτε πιπιλά τα δάχτυλα μου και, εάν αυτό εκείνη την στιγμή δεν είναι εφικτό, γίνεται όλο και πιο ενεργητική και προσπαθεί να προειδοποιήσει τους άλλους. Πηδά πάνω στον άντρα μου τη νύχτα εάν εγώ δεν της δίνω σημασία (λέω νύχτα, γιατί την ημέρα δεν τον βλέπω)! Όμως η Poppy αυτό το κάνει και την ημέρα, πηγαίνοντας στους φίλους μας. Αν είμαστε ολομόναχες, γαβγίζει· και αν ακόμα εγώ ελέγχω το σάκχαρο μου αλλά αυτό συνεχίζει να ανεβαίνει ή να κατεβαίνει, συνεχίζει το γάβγισμα».

Φαίνεται ότι η Poppy άλλαξε τη ζωή σου. Ποια είναι η μεγαλύτερη αλλαγή που βλέπεις τώρα στη δουλειά, στους φίλους, στην οικογένεια σου, σε σχέση με την περίοδο πριν υιοθετήσεις την Poppy;

«Η Poppy έχει αλλάξει ολοκληρωτικά τη ζωή μου. Όχι μόνο στο γεγονός ότι είναι σαν παιδί μου (έχω 4 υιοθετημένα αγόρια και είναι το μόνο κορίτσι της οικογένειας, πέραν εμού!), αλλά και διότι δεν έχω λιποθυμήσει ποτέ από τότε που ήρθε η Poppy - κάτι το οποίο είναι μεγάλη ανακούφιση για τους φίλους και την οικογένεια μου. Απολαμβάνω πλέον μια νέα ελευθερία!»

Έχεις ποτέ γνωρίσει άλλους ιδιαίτερους σκύλους όπως η Ρορργ; Αν ναι, μπορείς να μας μιλήσεις γι' αυτούς;

«Έχω γνωρίσει και έχω δει πολλούς ιδιαίτερους σκύλους· όχι μόνο τους "σκύλους ιατρικού συναγερμού" του οργανισμού medical detection dogs charity, αλλά και σκύλους που ανιχνεύουν τον καρκίνο, που ανιχνεύουν την ασθένεια Addison, σκύλους που ανοίγουν πόρτες, βγάζουν μετρητά από τα ATM, βγάζουν τα πλυμένα ρούχα έξω και παίρνουν τηλέφωνο εκ μέρους των ανάπηρων ιδιοκτητών τους. Επίσης, έχω συναντήσει σκύλους ομάδων διάσωσης, σκύλους ανιχνευτές και σκύλους οδηγούς τυφλών. Επί πλέον, έχω γνωρίσει άλλους δύο σαν την Poppy μου.

»0 ένας αναγνωρίζει πότε ο πόνος του ιδιοκτήτη του υποχωρεί, οπότε δεν χρειάζεται να του χορηγείται μορφίνη όλη την ώρα, και ο άλλος σκύλος είναι η Shirley που την φροντίζει η Rebecca, ένα 7χρονο κορίτσι που υποφέρει από την ίδια ασθένεια μ' εμένα. Με τη Shirley, η Rebecca έχει τη δυνατότητα να είναι ασφαλής τις ίδιες στιγμές που εγώ στην ηλικία της ήμουν μόνη και ευάλωτη. Η ύπαρξη της Shirley σημαίνει επίσης ότι η μητέρα της Rebecca μπορεί να είναι ήσυχη ξέροντας ότι η Shirley φροντίζει την κόρη της».

Θέλετε να μας πείτε για την εμπειρία σας από την τηλεοπτική σειρά «Extraordinary Dogs» και τι σας προέτρεψε να μοιραστείτε την ιστορία σας με τους θεατές σε τόσες χώρες;

«Οταν μου μίλησαν για τη σειρά το άκουσα με πολύ ενδιαφέρον· όλη η ομάδα από την Back 2 Back Productions ήταν υπέροχη και η διαδικασία πολύ εύκολη (εκτός από την αγγλική βροχή!). Ήμουν ευτυχής που μοιράστηκα την ιστορία μου με τόσους ανθρώπους σε τόσες χώρες για το πώς η Poppy άλλαξε τη ζωή μου».

"Ε"/Η φάρμα των ζώων