Η
υφαρπαγή της εξουσίας από τον αντιμνημονιακό Αντώνη Σαμαρά που εν μία
νυκτί μεταβλήθηκε σε σταυροφόρο των μνημονιακών πολιτικών που διέλυσαν
τη χώρα, δεν έγινε για να σώσει την πατρίδα. Η κωλοτούμπα έγινε ως
αντεκδίκηση σε όσους εμπόδισαν τη γραμμική πολιτική εξέλιξη του
«πρίγκιπα» και τον έστειλαν, ως αποστάτη, για πολλά χρόνια στην
«εξορία». Έγινε από πλέγμα στους Μητσοτάκηδες, τους Καραμανλήδες και
τους Παπανδρέου.
Εμφορούμενος από τέτοια υποδόρια κίνητρα, ο Αντώνης Σαμαράς διέπραξε
μια τραγική πολιτική γκάφα: δεν διαπραγματεύτηκε με τους εντολείς του
μια «ανάσα», ένα μπόνους για την διεκπεραίωση του εξουθενωτικού πακέτου
που ανέλαβε να διεκπεραιώσει, με αποτέλεσμα, σήμερα να είναι
εγκλωβισμένος σε ένα θανατηφόρο αδιέξοδο. Η ανθρωπιστική κρίση έχει
προσλάβει εκθετικές διαστάσεις και αυτός απλώς «το ξέρει». Δεν κάνει
τίποτε. Πηγαίνει στη Μέρκελ και αυτή τον πετάει έξω, γιατί τον έστυψε
σαν λεμονόκουπα και τώρα τον πετάει σαν άχρηστο…
Η ανθρωπιστική κρίση που προκάλεσε στη χώρα μας η εφαρμογή ακραίων
πολιτικών λιτότητας και ολοσχερούς απορρύθμισης του κράτους, αποτελεί
μείζον πολιτικό επιχείρημα για τον τερματισμό της ύποπτης πλέον αυτής
πολιτικής και την αλλαγή πορείας. Η μόνη πολιτική δύναμη που έχει ήδη
θέσει ως πρώτη προτεραιότητα την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης
είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Η επίκλησή της έναντι των δανειστών θα είναι καταλυτικής
σημασίας όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για τις επερχόμενες
πολιτικές εξελίξεις στην ΕΕ.
Ο Σαμαράς, αν δεν συνέβαιναν μέσα του όλα τα παραπάνω, ως
«αντιμνημονιακός» έπρεπε να πει στους εντολείς του: αναλαμβάνω για να
σώσω τη χώρα, και φυσικά να διασφαλίσω τα συμφέροντά σας, αλλά πρέπει να
ξέρετε ότι στη χώρα έχει ξεσπάσει ανθρωπιστική κρίση, η οποία θα σας
γυρίσει μπούμερανγκ αν δεν την ελέγξουμε. Δεν το έκανε, γιατί ως
«πριγκιπόπουλο» αγνοούσε και αγνοεί τι γίνεται έξω από τη βίλα του. Δεν
θέλει άλλωστε να ξέρει, δεν το αντέχει. Γι΄ αυτό κλείστηκε εξ αρχής στο
Μαξίμου. Ούτε στη Βουλή πήγαινε, ούτε υπουργικά συμβούλια έκανε. Όχι
από πολιτικό στιλ που υπονοούσε εργασιομανία, αλλά από αδυναμία
αντιμετώπισης της πραγματικότητας και του εαυτού του.
Η Μέρκελ τον τελείωσε. Τώρα του ζητούν να κόψει πάλι μισθούς και
συντάξεις, να κάνει απολύσεις, να ενώσει ταμεία, κ.ο.κ. Ο Σαμαράς ξέρει
ότι δεν μπορεί να τα κάνει όλα αυτά. Και ο Χρύσανθος γνωρίζει πως ότι
δεν έγινε έξι χρόνια κρίσης, δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να γίνει αύριο.
Ξέρει μάλιστα πως αν γίνει, θα είναι δέκα φορές ισχυρότερο από το αν
γινόταν το 2011 ή το 2012…
Οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο γνωρίζουν την ενοχή τους. Δεν είναι
τυχαίο ότι το βιβλίο του Χέρμαν Βαν Ρομπάι, «Η Ευρώπη στη Θύελλα:
Υποσχέσεις και Προκαταλήψεις» που πρόσφατα κυκλοφόρησε, ξεκινάει με την
αφήγησή του από την πρώτη του Σύνοδο Κορυφής ως προέδρου του Ευρωπαϊκού
Συμβουλίου, στις 11 Φεβρουαρίου του 2010, όπου οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι
είχαν ξεπεραστεί από τις εξελίξεις, καθώς «μία ευρωπαϊκή χώρα, η
Ελλάδα, βρισκόταν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας». Ήδη τον Δεκέμβριο του
2009, γράφει, ο Γιώργος Παπανδρέου είχε σοκάρει και εντυπωσιάσει τους
εταίρους του, αποκαλύπτοντας με «ασυνήθιστα ειλικρινείς όρους την οικτρή
κατάσταση των δημόσιων οικονομικών της χώρας του». Τι υποκρισία! Λες
και δεν ξέρανε… Αλλά τώρα βλέποντας τον ΣΥΡΙΖΑ να καλπάζει και να κρατεί
τον απολογισμό της ανθρωπιστικής κρίσης, κάνουν τους έκπληκτους.
Ο Σαμαράς θα γραφτεί στην ιστορία, ελπίζουμε, ως ο τελευταίος
πολιτικός του παλιού κόσμου, που έκανε ότι του ζητούσαν οι ξένοι
εντολείς. Ο παλιός κόσμος των κοτζαμπάσηδων, των φονιάδων του
Καποδίστρια, των μαυροφορεμένων ακροδεξιών, των δοσίλογων και της
Κόκκινης Προβιάς, των προδοτών της Κύπρου, της μεταπολιτευτικής λαμογίας
και διαπλοκής, των βαμπίρ του κράτους, καταρρέει. Ο γδούπος θα είναι
εκκωφαντικός!
ΥΓ 1: Ως γνωστόν, ο Βενιζέλος διαπραγματεύεται με τους πασόκους την
διάσωσή του. Γράφεται πως θα παραδώσει την προεδρία του κόμματος σε
κάποιον άλλο ή ότι στο ιδρυτικό συνέδριο του αυθαίρετου της
«Δημοκρατικής Παράταξης» θα αναδειχθεί άλλος αρχηγός μαϊμού (παίζει και ο
Λυκούδης) και αυτός θα παραμείνει αρχηγός της στιβαρής συνιστώσας του
ΠΑΣΟΚ. Γελάει και το παρδαλό κατσίκι …
ΥΓ 2: Η ατάκα του Άδωνη πως θα βγάλει τα λεφτά του έξω, δεν
απευθυνόταν στους πλούσιους για να είναι σε εγρήγορση καθώς αυτοί, πλην
ελαχίστων γιατί υπάρχουν και τέτοιοι, τα έχουν ήδη όλα έξω (80 δισ. ευρώ
έστειλαν σε Ελβετία και Σιγκλαπούρη). Ήταν μια δραματική έκκληση προς
αυτούς για να φέρουν κάνα φράγκο μέσα να πληρώσουν φόροος, μπας και
σωθούνε…
http://www.koutipandoras.gr/article/123469/i-tragiki-gkafa-toy-antoni-samara
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου