"ΟΧΙ
ΔΕΝ ΧΩΡΙΖΟΜΑΣΤΕ
για πάντοτε
παιδιά
μα θα
ξανανταμώνουμε
με γέλια και
χαρά"
Στο τέλος της εκδρομής
Στο πούλμαν
Η αγοροπαρέα το τραγούδαγε
να δείξει πόσο ενωμένη ήταν...
Και ξανανταμώναμε
Την άλλη μέρα
Εκεί στο δρόμο της Αγαθουπόλεως
Για να τσακωθούμε
Για να κοροϊδευτούμε
Για να πειράξουμε κάποιο κορίτσι
Για να παίξουμε μπάλα.
Μπάλα;;;;;;
Ποια μπάλα.
Μια πέτρα ή μια πλαστική
στην καλλίτερη των περιπτώσεων.
Για να στήσουμε τα τέρματα
Ποια τέρματα;;;;;;;;
Τσάντες πεταμένες στο οδόστρωμα
η μια αριστερά η άλλη δεξιά
Και χωριζόμασταν σε ομάδες
Και τσακωνόμασταν για τις συνθέσεις
-Τον Ντίνο τον πήραμε εμείς, η μια ομάδα
-Ο Ντίνος θα παίξει με μας, η άλλη ομάδα.
Με τη λήξη των διαφωνιών άρχιζε ο αγώνας
Με πάθος, με ζήλο, με όρεξη, με μανία.
Κάποια μαμά έβγαινε στο μπαλκόνι. Φώναζε
-Κωστάκηηηηη. Θα κρυώσει η κρέμα σου παιδί μου.
Και μείς οι 'μεγάλοι' επαναλαμβάναμε κοροϊδευτικά
-Κωστάκηηηη η κρεμούλα σου
Κι ο Κωστάκης έτρεχε να μας καρπαζώσει
Ύστερα κουρασμένοι ξαποσταίναμε σε σκαλοπάτια·
έξω από τις εξώθυρες των γειτονικών σπιτιών
-Και συζητούσαμε ζωηρά. Και γελούσαμε
μέχρι να ξαναρχίσουμε το παιγνίδι.
-Δεν πάτε να παίξετε παραπάνω παλιόπαιδα, μας απόπαιρνε μια αγανακτισμένη.
Παλιόπαιδα. Εμείς οι μελλοντικοί επιστήμονες·
Γιατρούς, Δικηγόρους, Πυρηνικούς έβγαλε η παρέα
Κι αυτό που η αγανακτισμένη δεν πετύχαινε...
το πετύχαινε το αυτοκίνητο
Αυτό που θα πέρναγε απ' το γηπεδάκι μας στην Αγαθουπόλεως.
-Σύρμαααα...Φώναζε κάποιος από μας.
Και σκορπούσαμε......
Και σκορπήσαμε
Δεν ακούγονται πια οι φωνές μας στην Αγαθουπόλεως
Και το γηπεδάκι μας απέκτησε αυτοκίνητα παρκαρισμένα
Μα νοερά. όσα χρόνια κι αν περάσουν·
Θα ξαναβρίσκομαι μ' όλους αυτούς τους φίλους
Τον Ντίνο, τον Κωστάκη, τον Αλέκο, τον Αντώνη..........
Τους βλέπω ακόμη και τώρα να τραγουδάνε όλοι μαζί
ΟΧΙ ΔΕΝ ΧΩΡΙΖΟΜΑΣΤΕ...............
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου