δεν μίλησε κανένας. Και να μιλήσεις όμως, τι; Ποιος είναι έτοιμος την πίκρα σου να νοιώσει;
Στην ανημποριά σου, ο
τρίτος, γίνεται ένας θεατής. Έτσι σε λίγο, στη θέση της λαλιάς, θρονιάζεται η
ένοχη γλώσσα της σιωπής.
Πώς να πεις, ότι τώρα είσαι και μάνα και πατέρας και ότι τη λύση της αξιοσύνης σου, πρέπει στον εαυτό σου να τη βρεις!
Στα πρώτα χρόνια του διαζυγίου μου, είχα την ελπίδα, ότι μεγαλώνοντας ο γυιός μου, εγώ θα γλύτωνα κι απ΄το μεροδούλι κι απ΄την θλίψη της βαρυπενθούσας μοναξιάς να κλαίει στην ψυχή.
Τα χρόνια πέρασαν και κει που άρχισα να κάνω όνειρα για μια καινούργια συντροφική ζωή, το παλικάρι μου, ανέλαβε ξαφνικά το ρόλο του αφέντη και προστάτη.
-Και πού θα πας μάνα... και με ποιους θα βγεις...και άκου μάνα, η δική μου μάνα θέλω να είναι μια κυρία αξιοπρεπής.
Χμ...''μια κυρία''! Και γω, πώς να του πω, ότι και οι αξιοπρεπείς κυρίες έχουν αισθήματα, καρδιά κι ένα ζωντανό κορμί. Πως να του εκμυστηρευτώ τις ανάγκες μου, για ένα χάδι, μια τρυφερή ματιά και μια απαραίτητη σεξουαλική ζωή!
-Μα ποιες είναι οι ανάγκες σου, μου απαντούσε. Εσύ, έχεις εμένα, το σπίτι σου, τη δουλειά σου...ότι χρειάζεται ένας άνθρωπος σωστός.
''Ενας άνθρωπος σωστός!'' Πού να ήξερε το δόλιο, ότι...
Ένας ΣΤΕΡΗΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΣΩΣΤΟΣ.
Έτσι, μέσα απ΄τις ενοχές μου αυτοεξορίστηκα κι ένοιωθα μια γυναίκα ξοφλημένη.
Πώς να πεις, ότι τώρα είσαι και μάνα και πατέρας και ότι τη λύση της αξιοσύνης σου, πρέπει στον εαυτό σου να τη βρεις!
Στα πρώτα χρόνια του διαζυγίου μου, είχα την ελπίδα, ότι μεγαλώνοντας ο γυιός μου, εγώ θα γλύτωνα κι απ΄το μεροδούλι κι απ΄την θλίψη της βαρυπενθούσας μοναξιάς να κλαίει στην ψυχή.
Τα χρόνια πέρασαν και κει που άρχισα να κάνω όνειρα για μια καινούργια συντροφική ζωή, το παλικάρι μου, ανέλαβε ξαφνικά το ρόλο του αφέντη και προστάτη.
-Και πού θα πας μάνα... και με ποιους θα βγεις...και άκου μάνα, η δική μου μάνα θέλω να είναι μια κυρία αξιοπρεπής.
Χμ...''μια κυρία''! Και γω, πώς να του πω, ότι και οι αξιοπρεπείς κυρίες έχουν αισθήματα, καρδιά κι ένα ζωντανό κορμί. Πως να του εκμυστηρευτώ τις ανάγκες μου, για ένα χάδι, μια τρυφερή ματιά και μια απαραίτητη σεξουαλική ζωή!
-Μα ποιες είναι οι ανάγκες σου, μου απαντούσε. Εσύ, έχεις εμένα, το σπίτι σου, τη δουλειά σου...ότι χρειάζεται ένας άνθρωπος σωστός.
''Ενας άνθρωπος σωστός!'' Πού να ήξερε το δόλιο, ότι...
Ένας ΣΤΕΡΗΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΣΩΣΤΟΣ.
Έτσι, μέσα απ΄τις ενοχές μου αυτοεξορίστηκα κι ένοιωθα μια γυναίκα ξοφλημένη.
Σήμερα όμως το πήρα
απόφαση. Μόλις επιστρέψει ο γυιος μου απ΄το ολονύκτιο γλέντι και με ρωτήσει... ''τι έχεις πάλι μάνα και είσαι μουτρωμένη;''
Θα του πω:
-Άκου παιδί μου.
Για να είναι ''ΚΑΛΗ'' μια μάνα,
πρέπει πρώτα να είναι
μια ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ!!!
Για να είναι ''ΚΑΛΗ'' μια μάνα,
πρέπει πρώτα να είναι
μια ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ!!!
facebook/Μάριον Μίντση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου