ή άλλως η κατάντια του εκπαιδευτικού μας συστήματος
Η κυρία Ελένη πήγε στο ταχυδρομείο να ταχυδρομήσει ένα
φάκελο. Πήρε στα χέρια της τον αριθμό αναμονής και κάθισε στην άκρη περιμένοντας
τη σειρά της.
Όταν πλησίαζε το νούμερό της, σηκώθηκε για να είναι
έτοιμη. Στο γκισέ μπροστά της ήταν δύο νεαρές κοπέλες γύρω στα εικοσιπέντε.
Έστελναν ένα γράμμα. Πήραν τα γραμματόσημα, πλήρωσαν, ακούμπησαν στον πάγκο να
γράψουν την διεύθυνση, όπως τους έδειξε η υπάλληλος. Πάνω αριστερά τον
αποστολέα, κάτω δεξιά τον παραλήπτη.
Η κυρία Ελένη πήγε στο γκισέ για την συναλλαγή της. Δεν
πρόλαβε να τελειώσει και ξαναήρθαν τα κορίτσια να ρωτήσουν την υπάλληλο.
– Συγνώμη… να ρωτήσω σε ποιο γραμματοκιβώτιο να το
βάλω… είναι τρία έξω.
– Σ’ ένα από αυτά που γράφει “Εσωτερικό”.
– Α! Και κάτι άλλο… αυτόν τον κυριούλη… πού να τον
βάλω;
Κι έδειχναν το γραμματόσημο.
Η υπάλληλος κοιτάζει την κυρία Ελένη με νόημα. Κι
εκείνη είχε απορία στα μάτια της…
Η υπάλληλος εξήγησε στα κορίτσια:
– Αυτός κορίτσια που απεικονίζεται στο γραμματόσημο,
δεν είναι κάνας κυριούλης, είναι ο ποιητής Κωστής Παλαμάς.
– Α…ναι… αυτός…
Έτσι είπαν. Και λιγώθηκαν στα χάχανα βγαίνοντας από το
ταχυδρομικό κατάστημα.
http://agriniovoice.gr/enas-kirioulis-gia-xaxana/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου