ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ : Προσδοκίες και αμφιβολίες

Ο φιλέλλην Ζίγκμαρ Γκάμπριελ

Προσδοκίες και αμφιβολίες

Του ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ πρώην βουλευτή, πρ. ευρωβουλευτή και πρ. αντιπροέδρου της Ευρωβουλής

Με το βλέμμα στραμμένο στην πατρίδα μου και στις πιθανές θετικές εξελίξεις σ’ αυτήν, τάχθηκα και μάλιστα αναφανδόν υπέρ του Brexit. Εκ των υστέρων δεν ευδοκίμησαν –μέχρι στιγμής, τουλάχιστον– οι προσδοκίες μου…

Προσδοκίες θεμιτές, καθότι οργίαζε στη Μεγάλη Βρετανία η συντονισμένη παραπληροφόρηση, την οποία τροφοδοτούσαν και ισχυροί παράγοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με εξαίρεση τον πανούργο Σόιμπλε, που έλεγε ότι «η Ευρώπη δεν είναι σε καλή κατάσταση» και ότι «πρέπει να αλλάξει, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Βρετανία».

Η ελληνική κυβέρνηση, προεξάρχοντος του πάντοτε υπάκουου Αλέξη Τσίπρα, ευθυγραμμισμένη με τους ευρωπαίους δυνάστες μας, ήταν κατά του Brexit. Και δικαιώθηκε πανηγυρικά! Τι περιμένει, άραγε, τώρα; Μήπως ανταμοιβή;

Οι έλληνες πολίτες στη μεγάλη πλειονότητά τους υποφέρουν όλο και πιο πολύ. Και δεν εμπιστεύονται κανέναν από τους κοντόφθαλμους και αγρίως ψευδολογούντες ηγετίσκους μας. Εκτός από την κυβέρνηση που φέρει την κύρια ευθύνη, και τα κόμματα της αξιωματικής και μη αξιωματικής αντιπολίτευσης απαρτίζονται από πολιτικούς νάνους. Πολιτικούς νάνους και μάλιστα τυχάρπαστους, οι οποίοι περιμένουν ματαίως κάποια ευνοϊκή ζαριά!

Οι ευρωπαίοι ηγέτες –ηγετίσκοι ελεεινής μορφής είναι και δαύτοι– φρόντισαν εγκαίρως να οργανώσουν αποτελεσματικά το μαγαζί τους. Μετά την επαίσχυντη Συνθήκη του Μάαστριχτ, το 1992, προχώρησαν έπειτα από δέκα χρόνια στη Νομισματική Ένωση με το καταστροφικό ευρώ, που προκαλεί εσωτερική υποτίμηση στις χώρες-μέλη, ιδίως τις πιο αδύναμες.

Την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν την κατευθύνει η χρεοκοπημένη οικονομικά Γερμανία διά της καγκελαρίου Μέρκελ, ούτε οι πρωθυπουργοί των υπόλοιπων χωρών μαζί με τους υπουργούς Οικονομικών. Την κατευθύνει –το ρήμα «κατευθύνω» είναι πολύ φτωχό για να αποτυπώσει την πραγματικότητα– Η ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ. Οι διοικητικές, δηλαδή, υπηρεσίες, «με υπερβολική προσήλωση στους τύπους και με πλήρη αδιαφορία για την ουσία». (Βλέπε: «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ, Τεγόπουλος - Φυτράκης».)

Η μαγική, επομένως, λέξη είναι η «γραφειοκρατία». Από αυτήν εξαρτώνται τα πάντα και διαθέτει βαθιές ρίζες. Ούτε ο παντοδύναμος μυθολογικός Ηρακλής, γιος του Δία και της Αλκμήνης, θα μπορούσε να τις ξεριζώσει, προσθέτω με τρόπο εμπλουτιστικά αστείο.

«Προσδοκίες και αμφιβολίες» είναι ο τίτλος αυτού του άρθρου. Αμυδρές, αν όχι εντελώς ανύπαρκτες οι προσδοκίες και ιλιγγιωδώς τεράστιες οι αμφιβολίες. Ποιοι θα επωμιστούν τον αγώνα κατά της «γραφειοκρατίας» όταν δεν υπάρχει μήτε διάθεση, μήτε δυνατότητα για έναν τέτοιο αγώνα; Μιλάω για την Ελλάδα και τους Έλληνες των ουτοπικών ανακλαστικών. «Ο καθένας και η μοίρα του», λένε οι βολεμένοι και οι «γραφειοκράτες», διότι και στην Ελλάδα υφίσταται «γραφειοκρατία» σε μικρογραφία.

Ερώτημα: Υπάρχει λύση; Απάντηση: Ασφαλώς υπάρχει. Και δεν εννοώ πρωτίστως τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την οποία θεωρώ λόγω αδιεξόδου πιθανή. Εννοώ τις εξελίξεις ΜΕ ΚΑΤΑΛΥΤΗ τον αντικαγκελάριο και επικεφαλής των Σοσιαλδημοκρατών της Γερμανίας Ζίγκμαρ Γκάμπριελ. (Εξαιρώ ως υποδεέστερη τη διήμερη επίσκεψή του στην Αθήνα την Πέμπτη και την Παρασκευή με σωρεία σημαντικών εταιρειών της χώρας του στην πορεία ιδιωτικοποιήσεων.)

Η προϊστορία των σχέσεων Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών στην προ της ενοποιήσεως της Γερμανίας περίοδο τι μας διδάσκει; Μας διδάσκει ότι εκτός των χρονικών διαστημάτων κατά τη διάρκεια των οποίων κυβέρνησαν ως καγκελάριοι οι αλησμόνητοι Βίλι Μπραντ και Χέλμουτ Σμιτ, οι Σοσιαλδημοκράτες ουδέποτε κατόρθωσαν να πλησιάσουν έστω τα εκλογικά ποσοστά των Χριστιανοδημοκρατών.

Σήμερα υφίσταται στη Γερμανία ο λεγόμενος Μεγάλος Συνασπισμός των δύο ισχυρότερων κομμάτων και επίκεινται γενικές εκλογές το 2017. Εικάζω –και δεν είμαι ο μόνος– ότι μετά τις εκλογές του 2017 ΔΕΝ θα συνεχιστεί η διακυβέρνηση του Μεγάλου Συνασπισμού. Τα δύο ισχυρότερα κόμματα της καταχρεωμένης Γερμανίας –καταχρεωμένης με υπαιτιότητα πρωτίστως της Μέρκελ και δευτερευόντως του Σόιμπλε– θα χωρίσουν τα τσανάκια τους.

Κρίσιμο ερώτημα: Πού ποντάρει ο Γκάμπριελ για να αναρριχηθεί στην καγκελαρία; Απάντηση: Στο γεγονός ότι πολλοί, ίσως αμέτρητοι, πρώην οπαδοί των Χριστιανοδημοκρατών, επηρεασμένοι και από το συνεχώς ογκούμενο κύμα των Ευρωσκεπτικιστών, θα ψηφίσουν τους τελευταίους.

Έτσι, θα θριαμβεύσει ο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, ο οποίος είναι γενικότερα ανθρωπιστής και ειδικότερα φιλέλληνας. Τα αναφέρω αυτά, διότι έχει ήδη δείξει σε δηλώσεις του τέτοιες αξιοζήλευτες προθέσεις. Ενδέχεται, επομένως, να αναδειχθεί σε αναμορφωτή εκ βάθρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εάν δεν τον φρενάρουν οι θιασώτες της πανίσχυρης γραφειοκρατίας. Πράγμα δύσκολο, διότι θα έχουν ξεδοντιαστεί προηγουμένως.

ΥΓ.: Σε αντίθεση με τον φιλέλληνα γερμανό κ. Γκάμπριελ, μου προκαλεί αλλεργία και αγανάκτηση ο γάλλος επίτροπος Μοσκοβισί. Ο οποίος επαινεί υποκριτικά την Ελλάδα και ταυτοχρόνως εμμένει στις ανέφικτες αξιώσεις της Μέρκελ και του Σόιμπλε, γλείφοντάς τους χαμερπώς.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ