Υγρός κίνδυνος

Υγρός κίνδυνος

Οι τραγικές απώλειες ανθρώπων στη θάλασσα και στις πισίνες

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΕΝΑ ΚΙΟΥΡΚΤΣΗ

Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, όπου η θάλασσα συνάδει με τη μακραίωνη ναυτική μας παράδοση, είναι απορίας άξιο το ότι κατέχουμε τη θλιβερή πρωτιά στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε θανάτους από πνιγμό λουομένων. Περίπου 300 άτομα κάθε χρόνο χάνουν τη ζωή τους ευρισκόμενα σε θάλασσα ή σε πισίνα, από τα οποία 35 είναι παιδιά και έφηβοι, ενώ σε κάθε θύμα πνιγμού αντιστοιχούν τουλάχιστον 4 περιστατικά παρ' ολίγον πνιγμού, πολλά από τα οποία υφίστανται μόνιμες νευρολογικές βλάβες. Ο θάνατος από πνιγμό αποτελεί την πέμπτη συχνότερη αιτία απώλειας ζωής από ατύχημα μεταξύ όλων των ηλικιακών ομάδων, υπογραμμίζει ο κ. Σταύρος Τσίχλας, προπονητής κολύμβησης.

Η αλήθεια είναι ότι σε, γενικές γραμμές, οι Έλληνες -κυρίως οι ηλικιωμένοι και τα παιδιά- δεν γνωρίζουν να κολυμπούν σωστά ή και καθόλου.

Έτσι, ακόμη και αν πιστεύουμε ότι σ' εμάς ή σε κάποιον από τους οικείους μας δεν θα συμβεί κάποιο δυσάρεστο γεγονός, πρέπει να έχουμε πάντοτε υπόψη πως ένα βαρύ γεύμα ή η κατανάλωση αλκοόλ πριν από την είσοδο στο νερό μπορεί να έχει μοιραία έκβαση. Που σημαίνει ότι πρέπει να φροντίζουμε ώστε το μπάνιο να γίνεται με άδειο στομάχι και όχι τις πολύ μεσημεριανές ώρες που επικρατεί έντονη ηλιοφάνεια. Οι γονείς θα πρέπει να φορούν πάντα στα παιδιά τους -όσο αυτά είναι μέσα ή τριγύρω από τη θάλασσα ή την πισίνα- εγκεκριμένα σωσίβια, τα οποία δεν θα πρέπει να αντικαθιστούν με άλλου είδους θαλάσσια βοηθήματα (π.χ. μπρατσάκια). Επίσης, σε καμία περίπτωση να μη χάνουν το παιδί από το οπτικό τους πεδίο, ακόμη και αν είναι βέβαιοι ότι ξέρει κολύμπι.

Διότι τίποτα δεν μπορεί να τους διαβεβαιώσει πως το ανήλικο έχει αντιληφθεί τους κινδύνους που εγκυμονεί το νερό και ότι θα είναι σε θέση να προστατεύσει τον εαυτό του από μια πιθανή απροσεξία.

Οι κανόνες της διάσωσης:

> Πριν επιχειρήσουμε διάσωση του θύματος, αφαιρούμε τα ρούχα μας και εξασφαλίζουμε διασωστικό μέσο πλεύσης (π.χ. ένα σωσίβιο ή και ένα παιδικό μπρατσάκι).

> Αν δεν είμαστε καλοί κολυμβητές, δεν πρέπει να επιχειρήσουμε διάσωση, διότι υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να πνιγούμε και οι ίδιοι αν το θύμα δεν είναι στα ρηχά.

> Εάν το θύμα είναι στα ρηχά και πατάμε, το βγάζουμε αμέσως έξω και αρχίζουμε καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση χωρίς να το γυρίσουμε ανάποδα, ώστε να εξέλθουν τα νερά από το αναπνευστικό.

> Αν μπορούμε να το πλησιάσουμε, σπρώχνουμε προς το μέρος του ένα σωσίβιο, μια σαμπρέλα, ένα στρώμα θαλάσσης, για να κρατηθεί μέχρι να φτάσει η ασφαλής βοήθεια.

> Εάν το θύμα είναι στα βαθιά, δεν πρέπει να επιχειρήσουμε μόνοι μας τη διάσωση του. Χρειάζονται και άλλα έμπειρα άτομα μαζί μας ή ναυαγοσώστης καθώς και επιπλέοντα μέσα (βάρκα, σωσίβιο κ.λπ.).

> Μόλις μεταφέρουμε το θύμα στην ακτή, ζητάμε από τους γύρω να καλέσουν ασθενοφόρο και συνεχίζουμε την προσπάθεια καρδιοαναπνευστικής αναζωογόνησης.

Κ