ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ : Η δικτατορία

ΜΕ ΤΟΝ ΦΑΚΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Η δικτατορία

Γράφει ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ

Πώς θα κατορθώσουμε να επιβάλουμε να διεξαχθεί και στην πατρίδα μας ένα δημοψήφισμα για την έξοδό μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και από το καταραμένο ευρώ;

Το αίτημα συνδέεται απολύτως με τον αγώνα για την εθνική μας απελευθέρωση και την αποκατάσταση της δημοκρατίας, την οποία κατήργησε η δικτατορία των Βρυξελλών. Το Σύνταγμα έχει παραβιασθεί κατάφωρα. Όλοι όσοι εψήφισαν τα Μνημόνια είναι ένοχοι εθνικής προδοσίας. Διότι δι’ αυτού του τρόπου έγινε νέα εισβολή των Γερμανών στη χώρα μας. Άρπαξαν τα πάντα, όλο τον δημόσιο πλούτο, και καταδίκασαν τον λαό σε πείνα, εξαθλίωση και ανεργία πρωτοφανή. Μας εξοντώνουν με οικονομικά μέσα. Το χρέος δεν είναι δυνατόν να πληρωθεί. Ούτε πρόκειται οι ευρωπαίοι μακελάρηδες να το μειώσουν.

Οι ευρωπαϊκές τράπεζες –το ανώτατο στρατηγείο του καπιταλισμού- είναι κατηγορηματικές στις εγκληματικές τους προθέσεις. Λένε ότι, εάν περικοπεί το χρέος, η Γερμανία, η Γαλλία και άλλες χώρες θα ζημιωθούν. Διότι οι τράπεζες αυτών των χωρών διασώζονται με την αφαίμαξη των Ελλήνων. Και διατάσσουν το «πυρ» στην εκτέλεση των συμπατριωτών μας, με περικοπές στις συντάξεις, αρπαγή της πρώτης κατοικίας, παρανοϊκούς φόρους απανωτούς, εργασιακό Μεσαίωνα και λεηλασία των πάντων.

Η Βουλή έχει μοναδική αποστολή να νομιμοποιεί τα εγκλήματα σε βάρος των εξαθλιωμένων πολιτών. Οι γερμανοτσολιάδες ευρωλάγνοι χαρακτηρίζουν «ευρωπαϊκή οικογένεια» το απέραντο «Νταχάου» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πού το βρήκαν γραμμένο τα ξενόδουλα μνημονιακά κόμματα ότι ο ελληνικός λαός είναι υποχρεωμένος να αποδεχθεί τον γερμανικό τρόπο ζωής; Ο Ιούδας της Αριστεράς αναπαύεται μακάρια στο Μέγαρο Μαξίμου, πάνω στην προσωρινή πρωθυπουργική πολυθρόνα, με οποιοδήποτε κόστος. Είναι ο «πρωθυπουργός παντός καιρού», μέγας οπορτουνιστής (καιροσκόπος), τυφλωμένος από τον φλογερό του έρωτα για αυτήν την αμαρτωλή εξουσία. Το αδιανόητο είναι πώς ανέχεται ο Αλέξης Τσίπρας την ευρωπαϊκή δικτατορία. Αυτό δεν πρόκειται να του το συγχωρήσουν όσοι κάποτε του έδωσαν την εμπιστοσύνη τους.

Πολλοί είναι εκείνοι –από διάφορες ιδεολογικές πλευρές- που ενοχλούνται όταν χαρακτηρίζουμε δικτατορική την Ευρωπαϊκή Ένωση. Κυρίως συντηρητικοί άνθρωποι, μας θεωρούν υπερβολικούς και μας αποδίδουν «συνωμοσιολογία». Τους λείπει το πολιτικό κριτήριο και δεν βλέπουν τι κρύβεται κάτω από τον απατηλό «κοινοβουλευτικό μανδύα». Νομίζουν ότι, αφού δεν κυκλοφορούν τανκς στους δρόμους και υπάρχει Βουλή, όλα βαίνουν καλώς. Απατώνται οικτρά. Μερικοί πιστεύουν ότι η δικτατορία θα παρουσιάζεται πάντοτε με την ίδια μορφή του παρελθόντος. Εφόσον δεν βλέπουν άρματα μάχης και στρατιωτικούς, εφησυχάζουν. Οι δυνάμεις του καπιταλισμού, όμως, έχουν ποικιλία στην άσκηση της βίας. Γεννούν νέους τρόπους καταπίεσης. Το ίδιο σύστημα παρουσιάζεται με «εκσυγχρονισμένη» μορφή.

Ο παλαιός, διακεκριμένος συνάδελφος κ. Μιχ. Στυλιανού σε άρθρο του προέβη σε μια σημαντική αποκάλυψη: Αναφέρθηκε στην καμουφλαρισμένη έκδοση παλαιότερου σχεδίου των σκοτεινών κέντρων για άμεση θεσμοθέτηση υπερκράτους, που αφαιρεί από τα κράτη-μέλη τις εξουσίες της ασφάλειας, εξωτερικής και εσωτερικής (άμυνα και δημόσια τάξη), της διαχείρισης της εθνικής οικονομίας και του ελέγχου των συνόρων. Κάνουν τώρα λόγο για «στενότερη πολιτική συνάρθρωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης» σε ευρωπαϊκή ομοσπονδία, που προωθείται και πλασάρεται στο Παρίσι ως «γαλλογερμανική συγκυβέρνηση» από τον προδότη τού κάποτε «Σοσιαλιστικού» Κόμματος, τον Ολάντ, τον συνεταίρο της Μέρκελ και του παράφρονα Σόιμπλε.

Οι ραδιούργοι αρχιτέκτονες της ευρωπαϊκής ενότητας και «ιδέας», οι Ρομπέρ Σουμάν, Πολ – Ανρί Σπάακ και Ρέτιγκερ, ήταν πιόνια της Ουάσινγκτον. Και ο υποτιθέμενος «πατέρας» της ΕΕ, ο πολυσυζητημένος Ζαν Μονέ, αναφέρεται σε απόρρητα αρχεία ως εγκέφαλος σε συνωμοσίες κατά του Ντε Γκολ, επειδή εκείνος ο ιστορικός ηγέτης της Γαλλίας δεν επρόκειτο ποτέ να πουλήσει την εθνική ανεξαρτησία της πατρίδας του. Ο αρρωστημένος εγκληματικός εγκέφαλος που έφερε το όνομα του Ζαν Μονέ άφησε αυτήν την ανήκουστη παρακαταθήκη: «Τα έθνη της Ευρώπης πρέπει να οδηγηθούν στο υπερκράτος χωρίς οι πολίτες να αντιληφθούν τι συμβαίνει. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί σε διαδοχικά στάδια, καθένα με τη συγκάλυψη οικονομικής στόχευσης, τα οποία θα οδηγήσουν τελικά και αμετάκλητα στη δημιουργία ομοσπονδίας…».

Αυτό κάνει σήμερα το Δ’ Ράιχ του Σόιμπλε με τον γερμανοπροσκυνημένο Ολάντ και τα άλλα «ευρωπαϊκά σαπρόφυτα». Αυτή είναι η παγκοσμιοποίηση, η χειρότερη δικτατορία που γνώρισε ποτέ ο κόσμος. Κι όταν ο ολετήρας Σημίτης μάς έβαλε πραξικοπηματικά στο ευρώ, για να εξυπηρετήσει τα γερμανικά συμφέροντα, είχε απόλυτη συνείδηση του εθνικού εγκλήματος που διέπραττε. Εάν δεν διαλυθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, η ελευθερία και η δημοκρατία θα αποτελούν ρομαντικές αναμνήσεις, παλαιότερων εποχών. Ελεύθερη σκέψη και συνείδηση δεν θα υπάρχουν. Οι άνθρωποι θα λειτουργούν μοιρολατρικά, σαν ρομπότ, κατευθυνόμενοι από τις Βρυξέλλες.

Τον Μάρτιο του 1945 ο Χίτλερ είχε πει: «Αν ο πόλεμος χαθεί, κι ο λαός θα χαθεί. Και είναι προτιμότερο εμείς, με τα χέρια μας, να καταστρέψουμε τα πάντα…». Την «παρακαταθήκη» του δασκάλου του Αδόλφου Χίτλερ εφαρμόζει τώρα ο Σόιμπλε. Εάν χαθεί ο πόλεμος του στυγνού καπιταλισμού, είναι προτιμότερο να καταστρέψουμε με τα χέρια μας τους λαούς της Ευρώπης. Αυτό λέει. Οι παλιές δικτατορίες, που εκδηλώνονταν ως στρατιωτικά κινήματα από ορισμένους αξιωματικούς, αποτελούσαν «μοντέλα παλαιάς τεχνολογίας». Ήταν ορατά, έβλεπες ποιους είχες απέναντί σου και αποφάσιζες πώς θα τους αντιμετωπίσεις. Εκινούντο από συγκεκριμένους ανθρώπους και είχαν περιορισμένη διάρκεια. Όλα μπορούσαν να ανατραπούν από τη μια μέρα στην άλλη. Ακόμα και ο Γεώργιος Παπαδόπουλος είχε αντιληφθεί ότι το δικτατορικό του καθεστώς δεν μπορούσε να διαιωνισθεί και αναζητούσε «τρόπο προσγειώσεως», με πολιτικοποίηση. Στις 7 Ιουλίου του 1972 εκμυστηρεύθηκε τις προθέσεις του στον συνεργάτη του Γιώργο Κάρτερ, με τη χαρακτηριστική φράση: «Τα καύσιμα ετελείωσαν…». Βεβαίως, δεν είχαν την ίδια πρόθεση οι κατώτεροι «σκληροί» του καθεστώτος, γι’ αυτό και τον ανέτρεψαν. Οι αμετανόητοι «Ιωαννιδικοί» προκάλεσαν την εθνική συμφορά της Κύπρου. Τα γεγονότα είναι γνωστά. Αλλά οι αποφάσεις ελαμβάνοντο από συγκεκριμένα άτομα.

Σήμερα η δικτατορία, σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν εφαρμόζεται από κάποια άτομα. Υλοποιείται από αθέατο καπιταλιστικό σύστημα, με τραπεζίτες και άλλους διεθνείς μαφιόζους που εδρεύουν στις Βρυξέλλες. Στην «Επταετία» των «Απριλιανών» κατηγορούσαμε τους παλαιούς εκείνους πολιτικούς που συνομιλούσαν με τον Παπαδόπουλο. Στο κάτω κάτω, είχαν το ελαφρυντικό ότι επίστευαν πως δι’ αυτού του τρόπου θα βοηθούσαν στην ομαλοποίηση της καταστάσεως. Τι να πούμε για τους σημερινούς μνημονιακούς πολιτικούς των κομμάτων του λεγόμενου «ευρωπαϊκού τόξου», οι οποίοι όχι απλώς συνομιλούν με τους αισχρούς δικτάτορες των Βρυξελλών, που έχουν ισοπεδώσει την Ελλάδα, αλλά δηλώνουν και υπακοή στα μέτρα για την εξαθλίωση του λαού μας; Ξεπουλούν τη χώρα και η Βουλή κατήντησε να έχει διακοσμητικό ρόλο, αφού άλλοι παίρνουν αποφάσεις για τους πολίτες, εκτός συνόρων. Η Γερμανία δεν θέλει να αντιληφθούν οι Έλληνες τι συμβαίνει. Χρειάζεται, επομένως, και εδώ ένα δημοψήφισμα για «έξοδο». Οι Βρετανοί εργαζόμενοι μας έδειξαν τον δρόμο. Αλλά, για να το πετύχουμε, απαιτείται ενότητα των αντιμνημονιακών δυνάμεων, αριστερών και δεξιών. Να υπάρξει «σχέδιο Β΄», αυτό που φοβήθηκε ο Τσίπρας, και πρόγραμμα για κοπή νέου εθνικού νομίσματος. Ας ξυπνήσουν άπαντες. Διότι εάν φθάσουμε στην «ομοσπονδία», όπως την ονειρεύεται το Δ’ Ράιχ, η Ελλάδα θα παύσει να υφίσταται ως έθνος και ως κράτος…

ΤΟ ΠΑΡΟΝ