ΜΙΑ
ΜΙΚΡΗ ΣΤΑΣΗ
ΑΠΟΤΟΞΙΝΩΣΗ
Γράφει ο Χρίστος Σαββάκης
Σκέφτομαι με
αυτό το σημείωμα να κάνω λίγη αποτοξίνωση από τη
πολιτική επικαιρότητα που μας
βασανίζει καθημερινά, έχοντας μετατρέψει τη χώρα μας σε πραγματικό Σίσυφο.
Ελπίζω να το καταφέρω....
Παίρνω αφορμή
από την περίφημη φράση του Ν. Καζαντζάκη : «Δεν ελπίζω
τίποτα δεν φοβάμαι τίποτα. Είμαι ελεύθερος» που
την δανείστηκε από το
Κύπριο φιλόσοφο Δημώνακτα και την διαβάζουμε στην «Ασκητική» του. Διαβάζοντας
τον κι εγώ από μικρό παιδί, υιοθέτησα αυτή του τη φράση και πολλές άλλες, όπως
κι εκείνη που λέει: «Οδηγοί στη ζωή μου
στάθηκαν τα ονείρατα και τα ταξίδια».
Μόνιμος εραστής της περιπέτειας,
οι μισθοί ήταν καλοί τότε, θέλησα, στον ελεύθερο χρόνο να γνωρίσω τη ζωή, τον
κόσμο ολόκληρο, πολιτισμούς,
νοοτροπίες, ήθη, τρόπο ζωής των λαών κλπ.
Δεν μου τάφαγαν τα
γαρίφαλα και οι πίστες, αλλά τα ξόδευα για να γυρίσω τον κόσμο εφτά φορές. Χάρη
σε έναν από τους καλύτερους φίλους μου, μάλλον τον καλύτερο από όσους απέκτησα,
ο οποίος μάλιστα είχε ακόμα πιο πολλές ταξιδιωτικές ανησυχίες από εμένα, τον Νίκο
τον Κλουβάτο - νάσαι καλά Νίκο- διασχίσαμε τη γη καθέτως και οριζοντίως με
πλοία με τραίνα και αεροπλάνα, από τις χώρες της Δύσης και της Ανατολής μέχρι
το Βόρειο και νότιο πόλο. Αφρική και Αμερική βόρεια και νότια. Γνωρίσαμε όλες
τις φυλές του Ισραήλ. Μεγάλο σχολείο.
Αυτό το οδοιπορικό το
συνέχισα με τον έτερο καπαδόκη το Λεωνίδα
το Δάβαρη, παίρνοντας
μαζί και τις γυναίκες και τα παιδιά μας, εγώ μάλιστα και τη μητέρα μου. Έβλεπα
την ευτυχία να καθρεφτίζεται στο πρόσωπο της και να με γεμίζει ευχές. Μια μάνα
μικροσκοπική με τεράστιο ηθικό ανάστημα και ψυχολογικές γνώσεις απέραντες.
Γνωρίσαμε και
μελετήσαμε - χωρίς υπερβολή - τον άνθρωπο. Πολιτισμούς, νοοτροπίες συνήθειες
αισθήματα και άλλα. Ο μύθος του
φιλόξενου Ελληνικού λαού πήγε περίπατο. Πολλοί από τους λαούς
της ανατολής μας
ξεπερνούν σε απλότητα
και φιλοξενία και πολλοί από τους κατοίκους της Αφρικής και
της Νότιας Αμερικής σε ψυχικό μεγαλείο και πολιτισμό.
Επισκεφτήκαμε πάμπολλα
μουσεία και διαπιστώσαμε πόσους από τους θησαυρούς του πολιτισμού μας
έχουν κατακλέψει. Κύρια οι Ευρωπαίοι φίλοι μας και όχι μόνον εμάς. Την Αίγυπτο
και την Ανατολή τις έχουν λεηλατήσει οι ... πολιτισμένοι!. Διαπιστώναμε χρόνο
με το χρόνο τις προόδους διαφόρων λαών πχ την
ταχύτατη ανάπτυξη αεροδρομίωνκαι οδικών
αρτηριών της Ταϋλάνδης, την εκβιομηχάνιση άλλων χωρών, την
ανέγερση ουρανοξυστών εκεί που άλλοτε υπήρχε θάλασσα (Ντουμπάι, ΗΠΑ κλπ), τη
σύνδεση περιοχών και νησιών με τεράστιες γέφυρες. Το τρύπημα βουνών για
να περνούν αυτοκίνητα
ή σιδηρόδρομοι, υπόγειες
σήραγγες, όπως αυτή που συνδέει κάτω από τη θάλασσα την Γαλλία με την Αγγλία
(Καλαί – Ντόβερ), τον περίφημο υπερσιβηρικό σιδηρόδρομο όπου κάναμε με το
Νίκο ένα συνεχές ταξίδι εφτά ημερονυκτίων από τη Μόσχα ως το Βλαδιβοστόκ (Ειρηνικός
Ωκεανός). Αμέσως μετά, πήγαμε στη Μογγολία για... ξεκούραση εφτά ημερών
(παραλίγο να με παντρέψει εκεί ο Νίκος όπως και στην Αμερική και την Αϊτή), για
να συνεχίσουμε και πάλι με το τραίνο μέχρι την Κίνα.
Γενική διαπίστωση , σε
σαράντα και πλέον χρόνια που
κάναμε αυτόν τον επίπονο και τόσο υπέροχο τουρισμό : όλοι
άλλαζαν χρόνο με το χρόνο, εκτός από τη χώρα μας η οποία όχι μόνο, δεν προόδευε αλλά,
οπισθοδρομούσε. Είχαμε κάποια
βιομηχανία και τη διαλύσαμε. Οι βιομήχανοί μας όμως γίνανε πιο πλούσιοι. Είχαμε κάποια
γεωργία αλλά δεν προοδεύσαμε. Μέχρι λεμόνια κάνουμε εισαγωγή, σκόρδα και
... μανταλάκια!... Κόψαμε και τις ελιές (επειδή μας διέταξαν οι ξένοι) και
πετάμε τα πορτοκάλια στις χωματερές μας. Α! ναι. Εξάγουμε όμως τα μορφωμένα
παιδιά μας σε άλλες χώρες όπου βρίσκουν δουλειές και διαπρέπουν,
δείχνοντας το μυαλό και τις δυνατότητες που έχει αυτή η ράτσα.
Κλείσανε την
Ολυμπιακή τα μεγάλα αστέρια της
πολιτικής σε συνεργασία με κάποια λαμόγια του
συνδικαλισμού μας «για να
φτιάχτουν νοσοκομεία, σχολεία
κλπ» και αντί γι αυτά, φτιάχτηκε η …. Aegean ….
Τι άλλο
κάνουμε; Καταργούμε το αεροδρόμιο του Ελληνικού (έτσι απαίτησαν
οι ξένοι και συμφωνήσαμε κάτι που
αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία (κατάργηση αεροδρομίου
και μάλιστα σε πρωτεύουσα).
Μας υποσχέθηκαν οι πολιτικοί μας
ότι θα το μετατρέψουν στο
μεγαλύτερο πάρκο της
Ευρώπης και φρόντισαν, στη συνέχεια, να to ξεπουλήσουν
όπως και τον ΟΤΕ, τη ΔΕΗ, τα αεροδρόμια
της χώρας, τα
λιμάνια, τις Εθνικές οδούς, τα διόδια τις παραλίες, τα
νησιά και με το καλό, και την Ακρόπολη (τι να κάνουμε ; πάλιωσε !...).
Τι άλλο κάνουμε εισαγωγή;
Τους πολιτικούς μας πολλοί από τους οποίους σπουδάζουν στο
εξωτερικό και μας έρχονται έτοιμοι σύμφωνα με τις προδιαγραφές των «συμμάχων»
μας. Γίνονται υπουργοί, γίνονται πρωθυπουργοί (πολιτικοί του
σωλήνα) και εκτελούν
το έργο για το οποίο εκπαιδεύτηκαν: ποιο; Μα αυτό που γίνεται. Το έργο
του γενικού ξεπουλήματος της πατρίδας μας.
Συμπέρασμα που έβγαλα από
τα πολυετή ταξίδια μου. Όσοι μένουν σε αυτόν
τον τόπο βρίσκονται σε χειρότερη θέση από τους
ιθαγενείς και είναι από πολύ
άτυχοι μέχρι μεγάλα κορόιδα. Φυσικά από
τον κανόνα εξαιρούνται οι πολιτικοί και οι πλούσιοι που αυτό το σύστημα της διαπλοκής
τους ενισχύει.
Προσωπικά έμαθα να
μην δωροδοκούμαι και να μην φοβάμαι άνθρωπο. Θα πεθάνω κορόιδο
και φτωχός, αλλά με τη δύναμη να τους
κοιτάζω όλους στα μάτια. Ερωτευμένος πάντα με τη ζωή και
την αγάπη μου για τους αξιοπρεπείς, τους ασυμβίβαστους και τις πραγματικές
αξίες. Και αυτή την κληρονομία αφήνω και στη κόρη μου. Ο ΑΞΙΟΣ και Ο ΗΘΙΚΟΣ δίνει
τους αγώνες του στη ζωή και στα πεζοδρόμια με μόνη προσδοκία και στόχο το
συλλογικό καλό. Κανένα απολύτως προσωπικό όφελος δεν επιδιώκει ο σωστός
αγωνιστής...
Από άρθρο του κ. Χρήστου
Σαββάκη στο περιοδικό «Tα δικά μας φτερά - τεύχος 166»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου