O τυραννοκτόνος

ΜΝΗΜΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΝΑΜΕ!!!

Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη στιγμή, και εν όψει των καταδικαστικών, για μεγάλο μέρος του Ελληνικού Λαού μέτρων -που πάρθηκαν ερήμην του και πρόκειται να ανακοινωθούν από αυτούς που μας κυβερνούν σύντομα - το μυαλό μας τρέχει στον νεώτερο ήρωα των ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ των ΕΛΛΗΝΩΝ τον ΑΛΕΚΟ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ.

Τον ήρωα μας, τον άνθρωπο και τον πολιτικό που αν ζούσε η μοίρα της Ελλάδας μπορεί να ήταν διαφορετική.

Όμως ο Αλέκος έφυγε νωρίς και γι’ αυτό τον μακαρίζουμε.

Ο Αλέκος Παναγούλης είναι μακάριος γιατί πρόλαβε να δει την πτώση της χούντας αλλά δεν πρόλαβε να δει τα οράματά του για μια Δημοκρατική Ελλάδα να θάβονται.

Ο Αλέκος Παναγούλης είναι μακάριος γιατί πρόλαβε να γευτεί, έστω και για λίγο τη δικαίωση, και την μετά θάνατο αποθέωση και λατρεία του Ελληνικού Λαού για τον οποίο αγωνίστηκε.

Αλλά ο Αλέκος Παναγούλης είναι προ πάντων ιδιαίτερα μακάριος γιατί δεν πρόλαβε να δει τα οράματά του για μια Δημοκρατική Ελλάδα να καταπατώνται και γιατί ακόμα περισσότερο δεν πρόλαβε να δει τον σημερινό διασυρμό, την κατάντια και την υποδούλωση της ΠΑΤΡΙΔΑΣ για την οποία αγωνίστηκε και βασανίστηκε.

Έφυγε από τη ζωή με ένα τραγικά ύποπτο φινάλε την Πρωτομαγιά του 1975 και σύσσωμος ο Ελληνικός Λαός τον έκλαψε.

Το παράδειγμά του, ο λόγος του από τη φυλακή, γραμμένος με το αίμα του, είναι ιδιαίτερα, αυτές τις τραγικές στιγμές της νέας υποδούλωσης της Ελλάδας κάτω από τα δεσμά μιας άλλη μορφής ιδιόρρυθμης «δικτατορίας» - στην οποία μας έσπρωξαν Έλληνες πολιτικοί από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα – μια ιδιαίτερη παρακαταθήκη γεμάτη Ελευθερία και Ελλάδα.

Όμως προ πάντων σήμερα ο λόγος του και οι πράξεις του είναι πολύτιμα μηνύματα, φάροι ελπίδας και έμπνευσης για αγώνα για τις γενιές των Ελλήνων, που αισθάνονται βαθειά μέσα τους την ανάγκη για Ελευθερία, Ισότητα, Δικαιοσύνη, Δημοκρατία, ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ· ανάγκες  που αποτελούν αιώνιες αξίες του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ..

Κων/νος Γραικιώτης

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

O τυραννοκτόνος

O νέος αυτός με το ήρεμο μειδίαμα είναι πια ένα όνομα στην νεώτερη ελληνική ιστορία Κατέκτησε την τιμητική αυτή θέση γιατί εξέφρασε. στην υψηλότερη στάθμη, την αγωνιστική διάθεση των Ελλήνων εναντίον της δικτατορίας, την αποστροφή και την οργή τους.

Υπήρξε ακόμη — έστω κι αν η  ενέργεία του εκείνη αστόχησε — ένα σύμβολο· ο τυραννοκτόνος. Εξετέλεσε την πρώτη από τις κορυφαίες μεγάλες πράξεις της Αντιστάσεως.  Αλλά και δεν σταμάτησε σ’ αυτήν. Ήταν ο ακατάβλητος ήρωας των αποδράσεων, ο άνθρωπος πού δε λύγισε στα βασανιστήρια. αυτός που εναντιώθηκε προσωπικά στους δυνάστες Τα πληγιασμένα και πυορροούντα χέρια του οπό τις χειροπέδες, πού δεν του τις αφαιρούσαν ποτέ, το κακοποιημένο από τα συστηματικά μαρτύρια σώμα του. δεν τον εμπόδισαν να βροντοφωνάζη αδιάκοπα, από τή φυλακή του. στο στρατοδικείο της χούντας, στα άντρα των βασανιστηρίων την επιθυμία και τους πόθους ενός λαού νά ζήση χωρίς τυράννους.

Ό μικρόσωμος αυτός άνδρας —  σχεδόν παιδί τότε — τα άντεξε όλα, μηχανεύτηκε τρόπους απίθανων αποδράσεων, δεν φοβήθηκε την θανατική καταδίκη, μετεβλήθη σε κατήγορο και μαστίγιο για την σκοτεινή συμμορία. Η δύναμη του αποδείχθηκε, αποκλειστικά και μοναδικά ψυχική. Ο λογισμός του δεν σκοτείνιαζε από τις αλλεπάλληλες θύελλες πού ξεσπούοαν απάνω του. η καρδιά του δεν δείλιασε, η αντίσταση του δεν κάμφθηκε. Εξευτέλισε ίνα ολόκληρο καθεστώς βίος, εκμηδένιοε τη λύσσα του, που ήθελε νά τον κάμψη και να τον εξουθένωση. Ανήκε στην κατηγορία των ψυχωμένων που περνούν αλώβητοι μέσα από τη φωτιά με μοναδικό εφόδιο την ψυχική δύναμη που τους χαρίζει η πίστη. Πίστη και ιδανικά γιά τον Αλέξανδρο Πσνογούλη ήταν η ελευθερία. Η ηθική αυτή ορμή καταξιώθηκε με πράξεις, με γεγονότα ζωής και αδιάκοπη δυναμική και ζωική συνέπεια.  Σ’ αυτό συνίσταται και η μεγάλη και ζωντανή αξία του παραδείγματος του. Μορφή και τάσεις ζωής μένουν αδικαίωτες αν δεν καταξιώνονται με την Πράξη και το Πάθος. Φεύγοντας από τη ζωή άφησε έτσι μία ακατάλυτη κληρονομιά.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 4.5.1976

4 ΜΑΙΟΥ 176 - ΤΟ ΒΗΜΑ

'Ένα «δυστύχημα» που πάγωσε την Ελλάδα

Σε ένα εξαιρετικά περίεργο «δυστύχημα» την Πρωτομαγιά χάνει τη ζωή του ο άνθρωπος-θρύλος που είχε αποπειραθεί να σκοτώσει τον δικτάτορα Παπαδόπουλο: ο Αλέκος Παναγούλης. Το γεγονός αφήνει άφωνη την ελληνική κοινωνία, ενώ αμέσως γεννάται το ερώτημα αν επρόκειτο πράγματι περί «δυστυχήματος»· και αν όχι, ποιοι ήταν εκείνοι που είχαν ακόμη τη δύναμη να το προκαλέσουν, ενάμιση χρόνο μετά την πτώση της χούντας. Δεν είναι άλλωστε μυστικό ότι ο κρατικός μηχανισμός δεν έχει απαλλαγεί ακόμη πλήρως από τα διάφορα «σταγονίδια» - όπως αποκαλούνταν οι νοσταλγοί του απριλιανού καθεστώτος που επιθυμούσαν να το επαναφέρουν - ειδικά στα μέσα επίπεδα, κάτι που, έτσι κι αλλιώς, θα ήταν πρακτικά ανέφικτο. Τα ερωτήματα θα πλανώνται για πολύ καιρό στην κοινή γνώμη.

ΑΣΦΑΛΩΣ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Ένα  γεγονός εθνικών διαστάσεων συνταράζει την Κοινή Γνώμη : Κάτω άπό αδιευκρίνιστες ακόμα συνθήκες, ο βουλευτής Αλέκος Παναγούλης φονεύεται ενώ ετοιμάζεται να προβεί σε πολιτικές αποκαλύψεις και ενώ λαμβάνει απειλητικές επιστολές. Το τραγικό αυτό γεγονός συμπίπτει με προσωρινή ανυπαρξία Τύπου, επειδή ισχύει η αργία της Πρωτομαγιάς και εφ’ όσον οι εφημερίδες δεν μπόρεσαν να εκδοθούν ούτε την Κυριακή. Το κοινό μένει, υστέρα από τη σύμπτωση αυτή, χωρίς ενημέρωση, τουλάχιστο από τις αθηναϊκές εφημερίδες, ολόκληρο το Σαββατοκύριακο,

*    *    *

Ό 'Αλέκος Παναγούλης σκοτώθηκε τις πρώτες ώρες του Σαββάτου και η ταυτότητα του γίνηκε αμέσως γνωστή. Όμως, ως το μεσημέρι, τα δελτία ειδήσεων του ραδιοφώνου και της τηλεοράσεως αποσιωπούν την είδηση,

Για πρώτη φορά. στο μεσημεριανό δελτίο (και ενώ μερίδα του λαού της Αθήνας έχει κιόλας πληροφορηθεί το γεγονός) μεταδίδεται από τα «κρατικά» μέσα ενημερώσεως επίσημη ανακοίνωση του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως που βεβαιώνει, πριν αρχίσει καν η ανάκριση: Πρόκειται για κλασικό τροχαίο ατύχημα. Η επίσημη αύτη ανακοίνωση του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως, πού υιοθετεί εκ των προτέρων την εκδοχή του ατυχήματος, δεν είναι και υπόδειξη προς τα όργανα του να την θεωρήσουν ως μόνη πιθανή και να πάψουν τις έρευνες προς άλλη κατεύθυνση;;;;

Από την ωοα αυτή και ύστερα εξακολουθεί μέχρι και τη Δευτέρα το ίδιο τροπάριο περί «τροχαίου ατυχήματος» — κι ας εκφράζουν υπόνοιες γιά δολοφονία οι αρχηγοί της αντιπολιτεύσεως κι ας μην αποκλείει κανένα ενδεχόμενο ο εισαγγελέας κ. Τσεβάς.

Και κάτι ΑΝΗΚΟΥΣΤΟ ; Οι δηλώσεις των αρχηγών της ΕΔΗΚ κ. Γεωργίου Μαύρσυ  και του ΠΑ ΣΟΚ κ. Ανδρέα Παπανδρέου, καθώς κι' οι απόψεις του εισαγγελέα λογοκρίνονται από τους ιθύνοντες των «κρατικών» μέσων ενημερώσεως. Ή, ακριβέστερα, αγνοούνται. Μόνο  μια φράση του κ. Μαύρου κατορθώνει να περάσει από τη λογοκρισία της «κρατικής» ραδιοτηλεοράσεως— και αύτη εντελώς άσχετη προς το ίδιο το γεγονός : Άφορα στις θυσίες της οικογενείας Παναγούλη — και παραλείπεται το σκεπτικό περί «τροχαίου ατυχήματος». Οι επί κεφαλής των «κρατικών» μέσων μαζικής επικοινωνίας γνωρίζουν ωστόσο ότι η αποσπασματική μετάδοση μιας επί μέρους φράσεως από ένα ολόκληρο κείμενο αποτελεί διαστροφή του και παραχάραξη της άλήθειας.

Δικαιολογία τους : Να μην φοβίσουμε το κοινό, να μην ξεσηκωθεί ο κόσμος!!

*    *    *

Ποιος είναι όμως αυτός πού τολμά σέ μια δημοκρατική πολιτεία να κρατά το λαό μακριά από τα γεγονότακαι την πλήρη εικόνα της πραγματικότητας; Αποκρύφθηκε για πολλές ώρες η είδηση. Απαγορεύθηκαν οι δηλώσεις ψηφισμένων αρχηγών της αντιπολιτεύσεως. Απορρίπτονται απόψεις του εισαγγελέα και, πριν ακόμα οι αρμόδιες δικαστικές αρχές διαλευκάνουν το θέμα, τα «κρατικά» μέσα ενημερώσεως σφετερίζονται το έργο τους και μεταβάλλονται σε αυτόκλητους ερμηνευτές των δραματικών γεγονότων.

Μέχρι την ώρα αυτή, το θάνατο του  Αλέκου Παναγούλη περιβάλλουν πολλά ερωτηματικά. «Τίποτα δεν πείθει» ότι πρόκειται για «τυχαίο» γεγονός λέγουν οί Ιταλοί εμπειρογνώμονες. Σε αντίθεση με τα «κρατικά» μέσα ενημερώσεως, ό κ. Γ. Ράλλης ορθότατα ομιλεί στη Βουλή για «τραγικό» —- κι οχι «τυχαίο» — συμβάν πού πρέπει να ερευνηθεί προς κάθε κατεύθυνση.  Ούτε ο κ. Μαύρος ούτε ο εισαγγελείς δεν αποφαίνεται ότι πρόκειται ΑΣΦΑΛΩΣ για δολοφονία, άλλα ότι τα στοιχεία πού έχουν συγκεντρωθεί καθιστούν το θάνατο του Αλέκου Παναγούλη πολύ ύποπτο,

Οπωσδήποτε  όμως, είτε δολοφονήθηκε είτε «ατύχησε» ο Αλέκος Παναγούλης τα ξημερώματα του Σαββάτου, ένα είναι σαφές : ότι το Σαββάτο και την Κυριακή δολοφονήθηκε από το «κρατικό» ραδιόφωνο και την «κρατική» τηλεόραση το συνταγματικό δικαίωμα του λάου να πληροφορείται. Ότι δολοφονήθηκε η ίδια η αλήθεια. Γιατί η αποσιώπηση ή η διαστροφή της αλήθειας ισοδυναμεί με δολοφονία της,                  

Όποιο και αν είναι το συμπέρασμα για το Θάνατο του Αλέκου Παναγούλη, ένα τεράστιο πολιτικό θέμα δημιουργήθηκε και μόνον η έλλειψη πολιτικής και ηθικής ευαισθησίας μπορεί να το συγκαλύψει.

ΤΟ ΒΗΜΑ

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Διαβάστε επίσης ένα πλήρες βιογραφικό του Αλέκου Παναγούλη εδώ:

http://boraeinai.blogspot.gr/2010/05/blog-post.html