Η περιποίηση των δοντιών

Λευκό μάρμαρο

Η περιποίηση των δοντιών πρέπει να θεμελιώνεται στην παιδική ηλικία

Από την Έλενα Κιουρκτσή

Εάν οι μεγάλοι συνηθίζουν να «δείχνουν» τα δόντια τους για διάφορους παράλογους λόγους, τα παιδιά έχουν πολύ πιο όμορφες και ανεπιτήδευτες αφορμές να το κάνουν, αποκλειστικά και μόνο με τα χαμογελά τους. Όμως, συχνά, μικρά και μεγάλα προβλήματα εμφανίζονται τόσο στα δόντια όσο και στις γνάθους, με αποτέλεσμα η παρέμβαση του ειδικού να κρίνεται απαραίτητη.Τα συνηθέστερα οδοντιατρικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά είναι η τερηδόνα, η ουλίτιδα και οι ορθοδοντικές ανωμαλίες.

Η τερηδόνα εμφανίζεται σε οποιαδήποτε ηλικία, ακόμη και στη βρεφονηπιακή - οπότε αφορά τα νεογιλά δόντια-, και συνήθως εκδηλώνεται με πόνο του δοντιού το οποίο έχει προσβληθεί. Η ουλίτιδα συναντάται σε μεγαλύτερα παιδιά με ουλορραγίες και οίδημα των ούλων. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις, κατά κύριο λόγο ενοχοποιούνται η κακή στοματική υγιεινή και η ελλιπής απομάκρυνση των υπολειμμάτων τροφής από τα δόντια και τα ούλα.

Οι γενετικοί παράγοντες στην περίπτωση της ουλίτιδας έχουν τελείως ασήμαντο ρόλο και μόνο σε ειδικές περιπτώσεις, ενώ στην περίπτωση της τερηδόνας ενοχοποιούνται σε μικρό βαθμό και αφορούν τη συγκρότηση της κρυσταλλικής δομής της αδαμαντίνης και την ευκολία ή τη δυσκολία προσβολής της από τα οξέα. Οι συνέπειες της τερηδόνας είναι, σε πρώτη φάση, απασβεστίωση των σκληρών οδοντικών ιστών με μαύρισμα των δοντιών και αισθητικό πρόβλημα -ιδίως στα μπροστινά δόντια-, ενώ, αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, εμφανίζεται πόνος και τελικά νέκρωση και καταστροφή των δοντιών. Στην περίπτωση της ουλίτιδας, πέρα από το οίδημα, την ερυθρότητα και την αιμορραγία των ούλων, εάν δεν αντιμετωπιστεί, εξελίσσεται μακροχρόνια σε περιοδοντίτιδα, που σημαίνει καταστροφή των στηρικτικών ιστών των δοντιών και απόπτωση τους. Ωστόσο, με τη σωστή πρόληψη και την έγκαιρη θεραπεία, δεν υφίστανται ουσιαστικά τερηδόνα και ουλίτιδα.

Από την άλλη, οι ορθοδοντικές ανωμαλίες γίνονται συνήθως αντιληπτές μετά την έναρξη ανατολής των μονίμων δοντιών -δηλαδή μετά την ηλικία των 6 ετών- και σε σημαντικό βαθμό οφείλονται σε γενετικούς παράγοντες (μέγεθος και ανάπτυξη των γνάθων, μέγεθος και σειρά ανατολής των δοντιών). Διότι τα μεγάλα δόντια σε μικρές γνάθους δεν μπορούν να διευθετηθούν ομαλά, οπότε ή δεν ανατέλλουν και μένουν έγκλειστα ή ανατέλλουν και βγαίνουν εκτός οδοντικών τόξων. Δημιουργούν, μάλιστα, σοβαρές λειτουργικές και αισθητικές διαταραχές, όπως συνωστισμό των δοντιών, αδυναμία καλής άρθρωσης, κακή στοματική αναπνοή, επιβάρυνση του στοματογναθικού συστήματος, αδυναμία καλής στοματικής υγιεινής. Όμως, στην εμφάνιση ορθοδοντικών προβλημάτων, σημαντικό ρόλο έχουν και οι επίκτητοι παράγοντες, επισημαίνει ο ειδικός, όπως οι κακές συνήθειες (μάσημα μολυβιών, «πιπίλισμα» δαχτύλων), οι πρόωρες εξαγωγές -κυρίως νεογιλών δοντιών- με συνέπεια τα μόνιμα δόντια που ανατέλλουν πρώτα να καταλαμβάνουν το χώρο των δοντιών που ανατέλλουν μετά. Όλα αυτά αξιολογούνται με τις τακτικές επισκέψεις στον οδοντίατρο, ο οποίος είτε θα παρέμβει ο ίδιος σε τυχόν προβλήματα στα πρώτα στάδια της εμφάνισης τους είτε θα παραπέμψει τον μικρό ασθενή στον ειδικό ορθοδοντικό ή γναθοχειρουργό.

Το παιδικό στόμα χρειάζεται

> Σωστό τρόπο βουρτσίσματος των δοντιών και χρήση οδοντικού νήματος.

> Ισορροπημένη διατροφή.

> Φθορίωση των δοντιών με τοπική εφαρμογή στον οδοντίατρο ή με τη χορήγηση δισκίων φθορίου.

> Τοποθέτηση -όταν απαιτείται- ειδικού επιστρώματος στις μασητικές επιφάνειες (silant), το οποίο προστατεύει τα μόνιμα δόντια.

> Εμφράξεις (σφραγίσματα) και ενδοδοντικές θεραπείες, εάν έχει ήδη εγκατασταθεί τερηδόνα σε κάποιο δόντι.

> Θεραπεία της ουλίτιδας.

> Αντιμετώπιση ορθοδοντικών προβλημάτων από ορθοδοντικούς, για την πλήρη λειτουργική και αισθητική αποκατάσταση των οδοντικών φραγμών.

Από το «Κ» 17.5.08