Γεράσιμος Σκιαδαρέσης : Ζούμε σε μια εποχή χωρίς όραμα

Γεράσιμος Σκιαδαρέσης : Ζούμε σε μια εποχή χωρίς όραμα και με ηγέτες χωρίς τόλμη!

Κάθε μέρα που περνάει, δυσκολεύουν τα πράγματα

Ο λαός μας αν δεν φτάσει να τρώει... καρύδες δεν θα βγει στους δρόμους - Τα έχουμε δεχτεί όλα από φόβο ή αλλοτρίωση

της ΜΑΡΙΑΣ ΑΝΔΡΕΟΥ

Τον Γεράσιμο Σκιαδαρέση τον συναντήσαμε στη Συντερίνα Κερατέας, εκεί που γυρίζεται η δημοφιλής σειρά του Alpha «Αστέρας Ραχούλας», η οποία είναι η μόνη παραγωγή μυθοπλασίας που αντιστέκεται με σθένος απέναντι στον τυφώνα «Survivor».

Ο αξιόλογος ηθοποιός υποδύεται μοναδικά τον δήμαρχο του χωριού και πρόεδρο της ποδοσφαιρικής ομάδας «Αστέρας Ραχούλας», τον τσιγκούνη Μπάμπη Καραγκούνη! Ο ήρωας έχει βάλει ως στόχο να κερδίσει το πρωτάθλημα η ποδοσφαιρική ομάδα της περιοχής ώστε να πάρει από την Ευρώπη ένα γερό «πακέτο» με ευρώ για να φτιάξει ένα γήπεδο προδιαγραφών με σκοπό να «σκάσει» το διπλανό χωριό, το «Παραδείσι».

Ο καλλιτέχνης με το αστείρευτο ταλέντο δηλώνει στο «ΠΑΡΟΝ» ότι νιώθει μεγάλη θλίψη που η ελληνική τηλεόραση γύρισε ξανά πίσω στα ριάλιτι και στην ίντριγκα και ελπίζει ότι αυτή η μόδα θα ξεφουσκώσει, όπως οι τουρκικές σαπουνόπερες. Ωστόσο τονίζει με νόημα ότι η κοινωνία, όχι μόνο η ελληνική αλλά και παγκοσμίως, βρίσκεται σε σύγχυση. Από αυτούς που ψήφισαν τον Ντόναλντ Τραμπ, από αυτούς που έδωσαν υπερεξουσίες στον Ερντογάν, από εκείνους που ψήφισαν τη Λεπέν και από αυτούς που βλέπουν σχεδόν σε όλο τον κόσμο το «Survivor», όπου κυριαρχεί η φράση «ο θάνατός σου η ζωή μου».

***

> Ξεκινάνε την Πρωτομαγιά τα νέα επεισόδια του «Αστέρας Ραχούλας» και θα βρείτε μπροστά σας τα 70άρια του «Survivor». Τι έχει πάθει η ελληνική κοινωνία; Ταυτίζεται με αυτούς που δεν έχουν να φάνε, ψάχνει λαϊκούς ήρωες, θέλει να ζήσει από τον καναπέ το «παραμύθι» του τυχερού για το έπαθλο των 100.000 ευρώ, τρελαίνεται για κουτσομπολιό;

Δεν νομίζω ότι ταυτίζεται με αυτούς που τρώνε καρύδες. Απλά πρόκειται για ένα εύπεπτο προϊόν που δεν χρειάζεται να προσηλωθείς για να το δεις. Έχουμε ζοριστεί τόσο από τα οικονομικά προβλήματα που βλέπουμε τηλεόραση χωρίς ουσιαστικά να παρακολουθούμε.

Πραγματικά πρόκειται για ένα φαινόμενο που μου προκαλεί θλίψη. Είναι δυνατόν παιδιά 14-24 ετών να δίνουν σε αυτό το πρόγραμμα 80%; Πιστεύω ότι υπάρχουν μεγάλα προβλήματα στην παιδεία που προφέρεται από το εκπαιδευτικό μας σύστημα στους νέους αλλά και στον τρόπο που μεγαλώνουν οι γονείς τα παιδιά τους. Τι συμβαίνει με τη νέα γενιά;

Το κακό είναι ότι τα ελληνικά κανάλια με αυτά τα ποσοστά τηλεθέασης θα προτιμήσουν τη νέα σεζόν να προβάλουν ριάλιτι παρά να δημιουργήσουν τηλεοπτικές σειρές, με φοβερές συνέπειες όσον αφορά την ανεργία αλλά και την ουσιαστική διασκέδαση.

> Η χρεοκοπία μας είναι μόνο οικονομική;

Έχει προηγηθεί η κρίση στην παιδεία και στον πολιτισμό και μετέπειτα στην πολιτική. Ζούμε σε μια εποχή χωρίς οράματα, με ηγέτες χωρίς τόλμη και με κοιμισμένη τη δύναμη αντίδρασης του λαού.

Ο λαός μας αν δεν φτάσει στην πραγματικότητα να τρώει... καρύδες δεν βλέπω να βγαίνει στους δρόμους. Θεωρούμε ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει και έχουμε συμβιβαστεί με αυτήν την ιδέα.

Αυτή είναι η μεγαλύτερη νίκη του συστήματος. Αν δεν πεινάσουμε δεν θα επαναστατήσουμε.

> Τι σας κλονίζει ψυχικά;

Έχω τρία παιδιά και ανησυχώ πολύ για το μέλλον της χώρας μου. Στην οικογένειά μου έχουμε περιοριστεί στα βασικά. Τόσο εγώ όσο και η γυναίκα μου, η Μπέσυ Μάλφα, εργαζόμαστε απίστευτες ώρες. Θα ήθελα να τα πω κάποια φορά έξω από τα δόντια αλλά φοβάμαι ότι θα... βρεθώ στα δικαστήρια (γέλια). Κάποιες φορές, βλέποντας πώς δρα ανελέητα το κράτος στους ηλικιωμένους, αν και δεν συμφωνώ ιδεολογικά με τη βία, νιώθω μέσα μου μεγάλο θυμό.

Δεν μπορώ να μην αγανακτώ όταν θέλω να σπουδάσω τα παιδιά μου και βλέπω, ύστερα από σκληρή δουλειά, ότι ζορίζομαι αφόρητα για να το πραγματοποιήσω. Κάνω υπομονή αλλά βλέπω κάθε μέρα τα πράγματα να δυσκολεύουν περισσότερο. Αν και θέλω να είμαι αισιόδοξος και να ελπίζω ότι τα παιδιά μου θα ζήσουν σε έναν καλύτερο κόσμο, μου φαίνεται ουτοπικό.

> Πώς κρίνετε τον κόσμο που ψήφισε τον Ντόναλντ Τραμπ, τη Λεπέν, τον Ερντογάν; Έχει απαξιωθεί η πολιτική;

Ζούμε σε έναν παράξενο κόσμο. Ποιος θα το έλεγε ότι θα φοβόταν ο σημερινός άνθρωπος μήπως ξεσπάσει ένας Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος; Κοιτάμε ποιος απ’ όλους τους ηγέτες θα πατήσει το κουμπί των πυρηνικών. Εκ των πραγμάτων οφείλουμε, περισσότερο από ποτέ, να είμαστε πολιτικά όντα και οφείλουμε να έχουμε λόγο και θέση και άποψη για τα κοινά.

Ο άκρατος καπιταλισμός τρώει τις σάρκες του. Διαλύει χώρες. Τι μετάλλαξη έχουν πάθει οι άνθρωποι; Παίρνει το χρηματοπιστωτικό σύστημα αποφάσεις που τις πληρώνουν ολόκληροι λαοί με πείνα ή με πόλεμο και δεν κουνιέται φύλο. Τι να κάνουν μετά οι ποιητές και οι φιλόσοφοι; Τα έχουμε δεχτεί όλα με μια παθητικότητα, προφανώς από φόβο ή από μεγάλη αλλοτρίωση. Ξέρετε, η υπερκατανάλωση των τελευταίων ετών, οι μεγάλες ευκολίες χαλάρωσαν τη συνείδηση και τη σκέψη. Όλοι έχουμε την ευθύνη μας, γιατί εμείς ψηφίσαμε, όσους ψηφίσαμε.

> Θα τα καταφέρουμε;

Έχουμε μεγάλη ιστορία, αλλά δεν φτάνει που είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων. Χρειάζεται να δουλέψουμε πολύ για να κρατήσουμε την Ελλάδα μας όρθια και στα δικά μας χέρια.

Μια πανέμορφη χώρα, με υπέροχη θάλασσα και ένα εξαίσιο φως. Εδώ και καιρό με έχει κουράσει η μαγκιά, η αγένεια που κυρίως βασιλεύει στη χώρα μας. Η τέχνη όμως πάντα βοηθά τον λαό. Σε κάνει να σκεφτείς καλύτερα, σε κάνει να ανησυχήσεις λιγάκι στο κάθισμά σου, να ξεβολευτείς, σε οδηγεί στην αγάπη προς τον άνθρωπο και τον συνάνθρωπο, σου ταπεινώνει την υπεροψία.

> Τι πρέπει να κάνουν οι πολιτικοί σήμερα;

Να παραδεχτούν επιτέλους το πώς έφτασαν να επιλέξουν να βρεθούν στα γρανάζια της εξουσίας και της διαφθοράς. Να παραδεχτούν τα λάθη τους, προσωπικά και συνολικά. Είναι κάτι σουρεαλιστικό; Πόσο δύσκολη είναι, άραγε, μια ειλικρινής συγγνώμη στον εξαπατημένο λαό;

> Έχετε δικό σας χωριό, όπως ο ήρωάς σας;

Η γενέθλια πόλη μου είναι η Πάτρα. Είναι το DNA μου. Είναι η πόλη που με γέννησε και νομίζω ότι διεκδικώ ένα κομμάτι της. Όταν μιλάω σε παρέες μου για την Πάτρα, αισθάνομαι ότι μου ανήκει. Έχω συγγενείς εκεί. Παλιά, θυμάμαι, οι γονείς μου προγραμμάτιζαν κάθε εβδομάδα επίσκεψη σε συγγενικά πρόσωπα.

Ήταν μέσα στην κουλτούρα μας. Το θεωρούσαμε πολύ φυσιολογικό, αναγκαίο θα έλεγα. Σήμερα, πια, αυτό μπορεί να φαντάζει από τρελό έως γελοίο...

Παλιά οι επισκέψεις σε γιορτές ήταν έθιμο που τηρούσαμε πιστά. Τώρα μάλλον θεωρείται γραφικό! Και όμως η οικογένεια έχει σώσει τη χώρα μας από μια κοινωνική έκρηξη. Από μικρός ήθελα να κάνω μια δεμένη οικογένεια και αγωνίστηκα γι’ αυτό.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ