ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ : Όπως τότε...

ΜΕ ΤΟΝ ΦΑΚΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Όπως τότε...

Γράφει ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ

Η επέτειος της Εθνικής Παλιγγενεσίας στρέφει την προσοχή μας και σε έναν άλλο τομέα της εποχής εκείνης, που παρουσιάζει πολλές ομοιότητες με όσα υφιστάμεθα σήμερα από τους τοκογλύφους των Βρυξελλών. Είναι απίστευτες οι ομοιότητες, π.χ., που παρουσιάζουν οι φορολογίες που επέβαλλαν οι δυνάστες του οθωμανικού ζυγού με τις σημερινές «μεταρρυθμίσεις».

Δάνεια είχαμε από τους πρώτους μήνες της Επαναστάσεως, όπως και την καταπιεστική και ανθελληνική Ιερά Συμμαχία, την «Ευρωπαϊκή Ένωση» της περιόδου εκείνης. Ο ιστορικός της Τουρκικής Διοίκησης, ο Χάμερ, έγραφε ότι κατά τη «μουσουλμανική θεοκρατική αντίληψη» οι κατακτηθείσες γαίες «ανήκαν στον Θεό και στον επί της Γης αντιπρόσωπόν του, τον Σουλτάνο»! Τώρα, αντί για «θεοκρατική αντίληψη» έχουμε την «ευρωπαϊκή». Και, σύμφωνα με αυτήν, έχουμε παραδώσει τα εδάφη μας, τις περιουσίες και τις κατοικίες μας στη δικαιοδοσία των Βρυξελλών και των εκπροσώπων της του ΔΝΤ και της «τρόικας».

Όπως καταγράφει ο Χάμερ, οι Τούρκοι επέβαλλαν στους ιδιοκτήτες Έλληνες να πληρώνουν για τις γαίες που τους άρπαξαν τη «δεκάτη», δηλαδή το 10% των ακαθαρίστων προσόδων. Στις γαίες που άφησαν σε μη μουσουλμάνους έβαλαν διπλό φόρο. Κάτι, δηλαδή, σαν τον… ΕΝΦΙΑ! Και στις δημόσιες γαίες, που τις διαχειρίζονταν αξιωματούχοι –οι «σπαχήδες»–, αξίωναν να πληρώνουν όχι μόνο πολλαπλούς φόρους αλλά και αυθαίρετους, που ονομάζονταν «τεκαλίφι ουρφουγέ». Από αυθαίρετους φόρους στις μέρες μας, άλλο τίποτα!

Στις 23 Νοεμβρίου του 1821 διά ψηφίσματος ο Άρειος Πάγος της Ανατολικής Χέρσου Ελλάδος εξουσιοδότησε τους Θ. Κεφαλά και Χ. Δροσινό να συνάψουν δάνειο 150.000 φιορινίων, το οποίο σπαταλήθηκε για προσωπικές σκοπιμότητες, σε βάρος των αγωνιζομένων Ελλήνων. Δεύτερο δάνειο υπογράψαμε τον Φεβρουάριο του 1825 στο Λονδίνο, με τον τραπεζικό οίκο των αδελφών Ρικάρδο, ύψους 2 εκατομμυρίων λιρών. Οι άγγλοι τραπεζίτες εκμεταλλεύτηκαν και κορόιδεψαν τους μη γνωρίζοντες οικονομική πολιτική Έλληνες και διέθεσαν αυτοί τα ποσά όπως ήθελαν, χωρίς να ρωτήσουν για τίποτα τους συμπατριώτες μας, ώστε να βρεθούμε δέσμιοι. Φρόντισαν, μάλιστα, οι ξένοι «ιστορικοί» να καλλιεργήσουν στην κοινή γνώμη την πεποίθηση ότι δήθεν τα ψιχία από τα δάνεια που έφθασαν στα χέρια μας κατασπαταλήθηκαν από τις Προσωρινές Διοικήσεις για τη χρηματοδότηση του εμφυλίου σπαραγμού, ενώ στην πραγματικότητα οι βρετανοί τραπεζίτες οργίασαν σε βάρος μας άγρια.

Όσο για την Ιερά Συμμαχία –την Ευρωπαϊκή Ένωση της εποχής–, είχε απροκάλυπτο μίσος κατά των Ελλήνων επειδή τόλμησαν να ζητήσουν την ελευθερία και την εθνική τους ανεξαρτησία. Έκανε τα πάντα για να καταπνίξει τους «ανυπότακτους Γραικούς». Ο Μέτερνιχ (ο… Σόιμπλε του 1821) όταν εξερράγη η Ελληνική Επανάσταση διετύπωσε τη θεωρία ότι αυτή ήταν ένας αναμμένος δαυλός που ρίχθηκε ανάμεσα στη Ρωσία και στην Αυστρία για να σπείρει ζιζάνια. Και άρχισε τότε εκστρατεία των γερμανικών δυνάμεων κατά του φιλελληνισμού. Η ίδια εκστρατεία, από τις ίδιες δυνάμεις, συνεχίζεται στις μέρες μας. Όλα αυτά τα επί Τουρκοκρατίας θα χρειάζονταν τόμους για να εξιστορηθούν. Μια ελαχίστη υπόμνηση κάναμε λόγω της επετείου, για να τονίσουμε ότι ο Ελληνισμός σχεδόν ποτέ δεν ησύχασε από εκμεταλλευτές και δυνάστες. Αντί όμως να προοδεύσουμε, το ρολόι της Ιστορίας γύρισε προς τα πίσω και βιώνουμε σήμερα εργασιακό Μεσαίωνα, καταλήστευση από τους ξένους, καινούργια «Ιερά Συμμαχία» (ευρωπαϊκή), σύγχρονους Νενέκους και εκ νέου απώλεια της εθνικής μας ανεξαρτησίας.

Τα παλιά εκείνα ηρωικά χρόνια, ζητήσαμε ενίσχυση από την τσαρική Ρωσία. Οι σημερινοί «πολιτικοί,» προσκυνημένοι, μένουν κολλημένοι στους δυνάστες της καινούργιας «Ιεράς Συμμαχίας» των Βρυξελλών και του Βερολίνου. Ένας ξένος ιστορικός έλεγε ότι τα ιστορικά παραδείγματα αποτελούν το καλύτερο κριτήριο για την άσκηση της πολιτικής. Το «πολιτικό τσίρκο» που τώρα διαχειρίζεται τις τύχες μας είναι ανίδεο από Ιστορία. Διαφορετικά, εδώ και χρόνια θα είχαμε στραφεί προς τη Ρωσία αντί να περιμένουμε την κατανόηση και την ελεημοσύνη των ευρωπαίων Μετερνίχων. Και δεν είναι μόνο αυτό. Τα μνημονιακά κόμματα κυβερνήσεως και αντιπολιτεύσεως καθημερινά αποδεικνύουν με τις πράξεις τους ότι δεν πολιτεύονται με βάση το εθνικό συμφέρον, αλλά με κριτήριο να έχουν την εύνοια των Βρυξελλών, προκειμένου να διατηρούν ή να προσδοκούν την εξουσία. Οι πολιτικοί μας κατήντησαν αχθοφόροι του επαγγέλματός τους και παραμέρισαν τον εμπνέοντα ρομαντισμό των οραματιστών. Εάν διέθεταν διπλωματική σκέψη, θα έπρεπε να συνταχθούν με τις δυνάμεις εκείνες που έχουν τη δύναμη να κλονίσουν και να διαλύσουν το τερατούργημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, τον Τραμπ, με τη Ρωσία, με τη Μαρίν Λεπέν της Γαλλίας. Διότι η πρόεδρος του γαλλικού Εθνικού Μετώπου είπε αυτό που δεν τόλμησε να διακηρύξει η υποτιθέμενη «επαναστατική» Αριστερά: «Ο λαός πρέπει να έχει την ευκαιρία να ψηφίσει για την απελευθέρωσή του από τη δουλεία και τον εκβιασμό που του επιβάλλουν οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών και να επιστρέψει η εθνική κυριαρχία στη χώρα του. Το κατάλαβαν αυτό οι Βρετανοί και ψήφισαν την έξοδό τους από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και, φυσικά, δεν είχαν ποτέ αντικαταστήσει τη λίρα τους με το ευρώ…».

Η σημερινή, λοιπόν, Ελληνική Επανάσταση θα πρέπει να είναι αυτή που θα σπάσει τα δεσμά της ευρωπαϊκής δουλείας των τεχνοκρατών. Πολλοί είναι εκείνοι που, παραπλανημένοι από την ευρωπαϊκή προπαγάνδα, φοβούνται την επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα και θεωρούν «παράτολμη» μια τέτοια κίνηση. Την απάντηση μας δίνει ο ειδήμων της πολεμικής τέχνης, ο Κλαούζεβιτς: «Υπάρχουν περιπτώσεις κατά τας οποίας η μάλλον παράτολμος απόφασις είναι συγχρόνως και η μάλλον συνετή…». Εμείς, όμως, δεν διαθέτουμε ούτε «παράτολμους» ούτε «συνετούς» ούτε αληθινούς πολιτικούς. Έχουμε μόνο υπηρέτες των Βρυξελλών.

Την εποχή της ελληνικής εξέγερσης πολλά ήσαν τα κράτη που αδυνατούσαν να πληρώσουν τα χρέη τους και επηρέασαν περιφερειακές χώρες. Η πρώτη φάση εξελίχθηκε από τα τέλη της δεκαετίας του 1820 έως τις αρχές του 1840. Τότε, 15 χώρες περιήλθαν σε πιστωτική κρίση και ανέστειλαν την πληρωμή των υποχρεώσεών τους. Μία από αυτές τις χώρες ήταν και η Ελλάδα. Η δεύτερη φάση τοποθετείται στην περίοδο 1876 – 1885, οπότε σημειώθηκε διεθνής ύφεση και 17 χώρες ανέστειλαν την πληρωμή των χρεών τους (η Ελλάδα δεν περιλαμβανόταν σε αυτές). Μεγάλη συχνότητα ασυνέπειας στην εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους σημειώθηκε σε αμφότερες τις περιόδους σε όλες τις περιφερειακές χώρες: Βολιβία, Περού, Ουρουγουάη, Παραγουάη, Κεντρική Αμερική αλλά και Αίγυπτος και Τουρκία. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, μόνο στη δεκαετία του 1880 επιτεύχθηκε διευθέτηση των διαφορών με τους δανειστές και κατόπιν ακολούθησε νέο κύμα δανεισμού.

Οι Ευρωπαίοι, που στραγγαλίζουν τώρα την Ελλάδα και μόλις σήμερα διαπιστώνουν τι θα πει Τουρκία, έχουν ασθενή ιστορική μνήμη. Διαφορετικά, θα όφειλαν να εκτιμήσουν το γεγονός ότι η ανεξαρτησία της Ελλάδος τα μεγάλα εκείνα χρόνια όχι μόνο οδήγησε σε ανατροπή του στάτους κβο στα Βαλκάνια, αλλά εσήμανε και τον θρίαμβο της αρχής των εθνοτήτων. Διότι νέα κράτη ιδρύθηκαν σύντομα με τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στέλνοντας οριστικά έξω από τη Γηραιά Ήπειρο τις ορδές των Τούρκων, που την είχαν απειλήσει με κατάληψη, φθάνοντας ως την καρδιά της, τη Βιέννη, δύο φορές. Εκείνη, λοιπόν, η προσφορά της Ελλάδας στην Ευρώπη όχι μόνο έχει λησμονηθεί, αλλά τώρα η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει να μας αφανίσει ως ανεξάρτητο κράτος. Να φύγουμε από την ένωση αυτή των τοκογλύφων τραπεζιτών, να επιστρέψουμε στο εθνικό μας νόμισμα και να τους πούμε: Δεν σας πληρώνουμε τίποτα, διότι «δυστυχώς επτωχεύσαμεν».

Αξίζει να επισημάνουμε μια ιστορική λεπτομέρεια για αυτή την περίφημη φράση του Χαριλάου Τρικούπη, που είναι άγνωστη: Η ιστορική φράση του Τρικούπη στη Βουλή του 1893 δεν υπάρχει καταγεγραμμένη στα πρακτικά της Βουλής και φαίνεται ότι δεν την είπε ο τότε πρωθυπουργός από το βήμα του Κοινοβουλίου. Σύμφωνα όμως με τον Αν. Συγγρό, ο οποίος εκείνο το έτος ήταν βουλευτής, η φράση αυτή ειπώθηκε μέσα στη Βουλή και στα απομνημονεύματά του ο Συγγρός αναφέρει ότι την άκουσε ο ίδιος. Ο ιστορικός Καρολίδης, πάντως, γράφει ότι ο Τρικούπης είπε αυτήν τη φράση απευθυνόμενος στους δανειστές, εκτός Βουλής, σε συζήτηση που είχε με δημοσιογράφους: «Τι θέλετε να είπωμεν εις τους δανειστάς; Δυστυχώς επτωχεύσαμεν;». Ε, λοιπόν, εμείς αυτό θέλουμε τώρα να τους πούμε, έξω από τα δόντια, και να αποχωρήσουμε από το ευρωπαϊκό γκέτο… Κι ακόμη να θυμίσουμε στους ξένους άρπαγες, που κατάσχουν τις περιουσίες μας, και στα ντόπια εκτελεστικά τους όργανα αυτό που διεκήρυσσε στα «Δίκαια του Ανθρώπου» ο Ρήγας Βελεστινλής: «Τα κτήματα οπού έχομεν, κανένας να μην ημπορεί να μας εγγίζει, αλλ’ είναι ιδικά μας και των κληρονόμων μας…».

ΤΟ ΠΑΡΟΝ