Στη μνήμη της Πηνελόπης Δέλτα

Στη μνήμη της Πηνελόπης Δέλτα

Στις 27 Απριλίου 1941 τα γερμανικά στρατεύματα εισέρχονται στην Αθήνα και αρχίζει η αιματοβαμμένη περίοδος της Γερμανικής Κατοχής.

Μέσα στα σπίτια, πίσω από τα ερμητικά κλεισμένα παραθυρόφυλλα και μέσα στον φόβο της επόμενης μέρας, ακούγεται η φωνή  του εκφωνητή του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας που ανακοίνωνε στους Έλληνες το τέλος της ελευθερίας τους και το ξημέρωμα των ζοφερών ημερών της ναζιστικής κατοχής.

«Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών ύστερα από λίγο δεν θα είναι ελληνικός. Θα είναι γερμανικός και θα μεταδίδει ψέματα. Έλληνες, μη τον ακούτε. Ο πόλεμος συνεχίζεται και θα συνεχισθεί μέχρι της τελικής μας νίκης. Ζήτω το Έθνος των Ελλήνων».

Εκείνες τις ώρες της 27ης Απριλίου του 1941 , σαν σήμερα, η μεγάλη ελληνίδα Πηνελόπη Δέλτα έσπασε ψυχικά. Δεν άντεξε την κατάληψη της Ελλάδος από τους ναζιστές γερμανούς και αυτοκτόνησε.

Για τους περισσότερους, η Πηνελόπη Δέλτα είναι ένα μυθικό πρόσωπο, μια μάγισσα που μέσα απ’ τα βιβλία της, ζωντανεύουν οι μύθοι, οι θρύλοι κι η ιστορία της Ελλάδας.

Σκιαγραφεί τον Έλληνα, στην ιστορική του πορεία, με τον μοναδικό δικό της τρόπο. Η γλώσσα της απλή, σαν της μάνας που μιλάει στα παιδιά της, στάζει Ελλάδα στις ψυχές όσων την διαβάσουν. Αυτή η αγάπη της για την πατρίδα έμελλε να αποβεί μοιραία για την ίδια, στην μετέπειτα πορεία της.

 H Πηνελόπη Δέλτα με τις κόρες της Σοφία, Βιργινία και Αλεξάνδρα

Η Πηνελόπη Δέλτα ήταν κόρη του μεγαλοαστού Εμμανουήλ Μπενάκη – πρώτου Δημάρχου Αθηναίων – και της Βιργινίας Χωρέμη. Το 1882 είχε παντρευτεί τον πλούσιο Φαναριώτη έμπορο Στέφανο Δέλτα – ιδρυτή του Κολεγίου Αθηνών – και απέκτησε μαζί του τρείς κόρες, τις Σοφία, Αλεξάνδρα και Βιργινία. Συνδέθηκε με έναν φλογερό έρωτα με τον ευγενή διανοούμενο και ευπατρίδη Ίωνα Δραγούμη, τότε υποπρόξενο της Ελλάδος στην Αλεξάνδρεια, αλλά δεν μπόρεσε ποτέ να αντιταχθεί στις κοινωνικές συμβάσεις της εποχής και στην αφοσίωση προς τον σύζυγό και τα παιδιά της. Τέλος την συνέδεε μεγάλη και ανιδιοτελής φιλία με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, του οποίου υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής.

Η Πηνελόπη Δέλτα, όπως με ηθική έξαρση βίωσε το μεγαλείο του ελληνισμού, έτσι έφυγε και από την ζωή, μη μπορώντας να συμβιβαστεί με την ιδέα της υποδούλωσης του λαού μας. Όταν η γερμανική σκλαβιά σκέπασε τον υπέροχο αττικό ουρανό, η Πηνελόπη Δέλτα ήταν πια 66 χρονών και σχεδόν παράλυτη. Αδύναμη να βοηθήσει, στην υπόθεση της αντίστασης, όπως με τόση ζωτικότητα είχε κάνει άλλοτε, στη Μικρασιατική καταστροφή. Αποφάσισε τότε να φύγει από την ζωή καθώς όλος αυτός ο κόσμος στον οποίο είχε πιστέψει, η φιλελεύθερη αστική Ελλάδα και ο ευρωπαϊκός ουμανισμός, έδειχναν να σβήνουν από τον ιστορικό ορίζοντα.

Στις 27 Απριλίου 1941, ενώ τα Γερμανικά στρατεύματα μπαίνουν στην Αθήνα, η Πηνελόπη Δέλτα πίνει το δηλητήριο που κουβαλούσε πάντα μαζί της και ξεψυχάει πέντε μέρες αργότερα, λέγοντας στα παιδιά της : “Παιδιά μου, ούτε παπά, ούτε κηδεία. Παραχώστε με σε μια γωνιά του κήπου, αλλά μόνο αφού βεβαιωθείτε ότι δεν ζω πια. Φροντίστε τον πατέρα σας. Τον φιλώ σφιχτά. Π.Σ. Δέλτα».

Στην ταφή της, στον κήπο της Κηφισιάς, ιερουργεί μόνος ο παλιός φίλος Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος. Είχε κλείσει πλέον ο κύκλος της πολυδιάστατης πνευματικής παρουσίας της σπουδαίας αυτής ελληνίδας. Στο απέριττο τάφο της, στον κήπο του σπιτιού της στην Κηφισιά, χαράχτηκε μια μονάχα λέξη, «Σιωπή».

Ο τάφος της Π. Δέλτα στον κήπο της στην Κηφισιά τον Μάιο του '44, με χαραγμένη στην ταφόπετρα τη λέξη ΣΙΩΠΗ. Διακρίνονται οι κόρες της και ο Στέφανος Δέλτα. Μετά τον πόλεμο τα οστά της μεταφέρθηκαν πλάι σε ένα εκκλησάκι σε άλλο μέρος του κήπου .