«Αν το ζητήσετε, μπορούμε» (να τυπώσουμε νόμισμα) - Ελλάδα, Ρωσία και ΗΠΑ

«Αν το ζητήσετε, μπορούμε» (να τυπώσουμε νόμισμα) - Ελλάδα, Ρωσία και ΗΠΑ

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Υψηλά ιστάμενες και πολύ αξιόπιστες πηγές στη Μόσχα, που επιθυμούν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους, επιβεβαίωσαν προς τον γράφοντα ότι ο Αλέξης Τσίπρας ρώτησε τον Πρόεδρο Πούτιν αν η χώρα του μπορεί να εκτυπώσει χαρτονομίσματα. «Αν το ζητήσετε, μπορούμε», ήταν η απάντηση του ρώσου Προέδρου, συνέχισαν οι πηγές μας, προσθέτοντας ότι «η ελληνική κυβέρνηση δεν το ζήτησε ποτέ».

Όντως επίσης βολιδοσκοπήθηκε η Μόσχα κάποια στιγμή να παράξει οικονομική στήριξη, ποτέ όμως στα πλαίσια ενός κάποιου ολοκληρωμένου στρατηγικού σχεδίου. Οι σχέσεις άλλωστε του ΣΥΡΙΖΑ με τη Ρωσία δεν πήραν ποτέ σοβαρή και συγκροτημένη μορφή.

Αρκετά πριν από τον αναφερόμενο διάλογο, στην αρχή της διαπραγμάτευσης, ο γράφων είχε την ευκαιρία να μιλήσει με ανώτερο ρώσο αξιωματούχο, από τους καθ’ ύλην αρμόδιους. Ήταν κάπως έκπληκτος με τη στάση της Αθήνας, που δεν ήθελε ούτε καν να κάνει ένα παιχνίδι για να τρομάξει κάπως τους Δυτικούς και να τους αποσπάσει κάτι στη διαπραγμάτευση.

Αργότερα την άνοιξη, ο σύμβουλος του Προέδρου Πούτιν και αρχιτέκτων της Ευρασιατικής Ένωσης, ο οικονομολόγος Σεργκέι Γκλάζιεφ, υποστήριξε, ούτε λίγο ούτε πολύ, σε συνέντευξή του που δημοσιεύτηκε στο «ΠΑΡΟΝ» ότι η ελληνική οικονομία θα ’ταν πολύ πιο ανταγωνιστική στο περιβάλλον της Ευρασιατικής Ένωσης απ’ ότι στην ΕΕ.

«Μια μικρή χώρα πρέπει να είναι απρόβλεπτη», είχε πει ο Ανδρέας Παπανδρέου σε μια ιστορική συνέντευξη που έδωσε στο αμερικανικό «Time» λίγο μετά την εκλογή του το 1981. Δείτε πόσο επιδέξια παίζει τώρα τα χαρτιά του δίπλα μας ο Ερντογάν και με τους Αμερικανούς και με τους Ρώσους. Συγκρίνετε την πολιτική του με την επιδεικτική όσο και απόλυτη προβλεψιμότητα και υποταγή των ελληνικών πολιτικών ηγεσιών, περιλαμβανομένης της σημερινής κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης. Μάλιστα, για να τη δικαιολογήσουν, επιδίδονται στο σπορ της συστηματικής κατατρομοκράτησης του ελληνικού λαού και υιοθετούν μόνιμα τη θέση της Θάτσερ: «Δεν υπάρχει εναλλακτική». Οι άνθρωποι θα ζούσαν ακόμα στα σπήλαια υιοθετώντας μια τέτοια άποψη και δεν θα είχαμε ασφαλώς ως εθνική εορτή την επέτειο του ξεσηκωμού του 1821 ή του «ΟΧΙ». Δηλαδή ήταν καλός ο συσχετισμός δυνάμεων τότε και είναι κακός τώρα;

Ακόμα άλλωστε κι αν έτσι ήταν, που δεν ήταν, τι, άραγε, πρέπει να κάνει ένας ηγέτης της Αριστεράς, να αναλάβει ο ίδιος τη συνέχιση της καταστροφής της πατρίδας του (και της παράταξής του);

Πού ήταν στραμμένες όλες οι προσδοκίες και ελπίδες της ελληνικής κυβέρνησης κατέδειξε πέραν αμφιβολίας η δήλωση του κ. Δραγασάκη την επομένη της συνθηκολόγησης, όταν ευχαρίστησε την κυβέρνηση των ΗΠΑ για το αποτέλεσμα (όπως και ο Κώστας Σημίτης μετά τα Ίμια)! Από το 2012 ήδη, ο κ. Τσίπρας αποφάσισε να βάλει περίπου όλα τα «αβγά» του στο «καλάθι» του «άξονα των ναυτικών δυνάμεων» (ΗΠΑ - Βρετανία - Ισραήλ) για να εισπράξει στο τέλος αυτό που εισέπραξε. Ο κ. Βαρουφάκης, ως υπουργός και κύριος διαπραγματευτής, τόνισε ότι η Ελλάδα δεν θα ζητήσει ποτέ δάνειο από τη Ρωσία. Όποιος έχει αμφιβολίες περί αυτών, ας διαβάσει το συγκλονιστικό ρεπορτάζ της «Καθημερινής» την Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2015.

Μόνη της η Αθήνα, και προκαταβολικά, έκαιγε ένα ένα τα χαρτιά της, ελπίζοντας, με ανατολίτικο και διόλου ευρωπαϊκό τρόπο, στα ψίχουλα που θα της πέταγαν. Στο τέλος ούτε καν αυτά δεν πήρε. Τώρα, ο ελληνικός λαός βλέπει τη χώρα του να λεηλατείται και να καταστρέφεται με ακόμα μεγαλύτερη ταχύτητα, τους συνταξιούχους να αποδημούν με επιταχυνόμενους ρυθμούς, τους νέους να φεύγουν και την κυβέρνηση να ξεφουρνίζει ιδιοτελείς ανοησίες για δήθεν αυτόματη ανάπτυξη, όπως έκανε ο κ. Τσίπρας στη ΔΕΘ (ή τις εξωφρενικές προβλέψεις Σταθάκη για την ανάπτυξη που έρχεται!). Έναν χρόνο μετά την υποταγή συνεχίζουμε ακάθεκτοι στον δρόμο προς την καταστροφή - και δεν τον βλέπουν μόνο όσοι έχουν συμφέρον να μην τον δουν. Καταστρέφουν τους Έλληνες, γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος να μας πάρουν τη χώρα. Ο στόχος που βάλανε είναι να ’χουν ολοκληρώσει την καταστροφή το 2021. Κι επειδή αρέσκονται πολύ στα σύμβολα, ίσως είναι αυτοί πάλι που κατάφεραν να βάλουν, διά των λογογράφων, τους Σαμαρά και Τσίπρα να τον εκφέρουν αντεστραμμένο, κάνοντας λόγο για εθνική αναγέννηση στα 200 χρόνια της Επανάστασης!

Να το ξεκαθαρίσουμε στο σημείο αυτό. Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι κάποιος Άγιος Βασίλης περίμενε ή περιμένει την Ελλάδα στη Μόσχα ή ότι αυτά είναι εύκολα και ανώδυνα πράγματα. Δεν υπάρχουν από μηχανής Θεοί, ούτε σωτήρες. Ούτε η Ελλάδα χρειάζεται νέο ρωσικό κόμμα, αντίπαλο του αμερικανικού, ιδίως, και του γερμανικού, που κυριαρχούν. Ελληνικό χρειάζεται. Είναι όμως εγκληματικό για έναν λαό και μια χώρα, που απειλούνται με εξαφάνιση, να μην αντιμετωπίζουν όλα ανεξαιρέτως τα ενδεχόμενα, να μη στρέφονται προς όλες τις κατευθύνσεις και να μην εκμεταλλεύονται σε βάθος όλες τις διεθνείς αντιθέσεις. Αν δεν το κάνουν δεν είναι γιατί έχουν άλλη άποψη, αλλά γιατί δεν είναι προς το προσωπικό συμφέρον των πολιτικών να το κάνουν.

Όταν αναλαμβάνεις, εξάλλου, τις τύχες μιας χώρας σε στιγμή που κινδυνεύει η ύπαρξή της, πρέπει να είσαι θανάσιμα σοβαρός, όχι η προετοιμασία σου να είναι ανύπαρκτη και αστεία. Η σημερινή κυβέρνηση, δυστυχώς, απεδείχθη «παιδική χαρά» στην καλύτερη περίπτωση, ποτέ δεν ετοίμασε τη χώρα και δεν ετοιμάστηκε για αυτό που όφειλε να κάνει, παρά τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις που δέχτηκε κι απ’ έξω και μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ. «Μη μου τους κύκλους τάραττε», ήταν η στάση του σημερινού πρωθυπουργού σε όσους τον προειδοποιούσαν με όλους τους δυνατούς τρόπους, από το 2012 ακόμα, για την ανάγκη συγκροτημένης στρατηγικής και ύπαρξης εναλλακτικού πλάνου.

Όποιος δεν έχει εναλλακτικό πλάνο σε μια διαπραγμάτευση, καταλήγει αναπόφευκτα σε συνθηκολόγηση και υποταγή.

Η Ιστορία φάνηκε πολύ γενναιόδωρη στον κ. Τσίπρα και στην Ελλάδα. Τού ‘δωσε δυόμισι χρόνια να ετοιμαστεί. Μόνο αυτό δεν έκανε. Τα εναπομείναντα περιθώρια για να σωθεί η χώρα και ο ελληνικός λαός από το προγραμματισμένο τέλος τους δεν είναι πλέον πολλά.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ