ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ : Αμηχανία

Αμηχανία

Του ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ πρώην βουλευτή, πρ. ευρωβουλευτή και πρ. αντιπροέδρου της Ευρωβουλής

Αμηχανία, δισταγμός, απορία. Μας πνίγει το εξακολουθητικά ανέφικτο. Μας περιτριγυρίζουν άστοχες σκέψεις, αλλοιωμένα αισθήματα και απρόσιτες προσδοκίες. Οι απέναντι σαδομαζοχιστές, αλλοτινοί μαθητές και θαυμαστές της χώρας μας –αρχαίας και νέας– βρίσκονται στο απυρόβλητο και μας εμπαίζουν επιπλέον. Θα το πω και διαφορετικά μ’ έναν ψαλμό που μου ’ρθε αιφνίδια στο νου: «Διεμερίσαντο τα ιμάτιά τους εαυτοίς και επί τον ιματισμόν τους έβαλον κλήρον». (Αντικαθιστώ την κτητική αντωνυμία «τους» με την επίσης κτητική αντωνυμία «μας» και τα ’χουμε όλα, ασχέτως αν τα συμφραζόμενα του ψαλμού είναι άλλης φύσεως υπόθεση.)

Δεν φταίνε οι αντιγραφείς και παραχαράκτες της Ιστορίας μας. Ακόμα και η λέξη «Ευρώπη» ανήκει στην ελληνική μυθολογία. Αυτό δεν τους εμπόδισε να την αρπάξουν –περί απαγωγής πρόκειται– και να… βγάλουν από το καπέλο του ταχυδακτυλουργού την καταραμένη, όπως αποδείχθηκε, Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν φταίνε, επαναλαμβάνω, οι αντιγραφείς και παραχαράκτες της Ιστορίας μας. Εμείς φταίμε που τους πιστέψαμε και τους ακολουθούμε τυφλά.

Κανένας δεν ρώτησε τον περιβόητο και άκρως συμπλεγματικό Σόιμπλε από πού βαστάει η σκούφια του. Κανένας δεν τόλμησε να αμφισβητήσει τους άφθονους ομοίους του. Και κανένας από τους περιβόητους πολιτικούς ηγέτες και ηγετίσκους μας δεν διανοήθηκε καν να τους απειλήσει. Ναι, να τους απειλήσει. Υπήρξαν ανάλογες συγκυρίες, τις οποίες έκαναν γαργάρα με την ουρά υπό τα σκέλη. Παραπέμπω στα περί δημοψηφίσματος στις Κάννες, με πρωτοβουλία του Γιωργάκη, που τους κατατρομοκράτησε –τους κόπηκε κυριολεκτικά το αίμα– και τη θρασύδειλη μεταστροφή στην αεροπορική πτήση της επιστροφής του μονίμως μεταβάλλοντος θέσεις Βενιζέλου. Αυτό είναι το δόγμα της… φιλοσοφίας του: Προσωπικός ωφελιμισμός στο τετράγωνο, στον κύβο μάλιστα ενίοτε! Ωφελιμισμό, τον οποίο ματαίως προσπαθεί να συγκαλύπτει με το μπλα μπλα της ακαταλαβίστικης ρητορείας του…

Κάποιοι αφελείς ή πουλημένοι δημοσιογράφοι, ομού με το ευρωλάγνο ακροατήριό τους, ανακουφίστηκαν σφόδρα ακούγοντας τις δηλώσεις αμφοτέρων, μόλις πάτησαν το πόδι τους στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» της Αθήνας. Αργότερα, επί πρωθυπουργίας Τσίπρα, το 62% του τότε «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού στο εν Ελλάδι δημοψήφισμα μετενσαρκώθηκε με τις γνωστές απειλές πρώην «εταίρων» και «συμμάχων» σε… «ναι»! Με εύλογο αποτέλεσμα τη διάσπαση της Αριστεράς και το τρίτο κατακέφαλο Μνημόνιο που υπέστη η πατρίδα μας. Η ευθύνη του Τσίπρα είναι ολοφάνερη. Όμως, θα είχαμε ξεμπερδέψει μια και καλή, εάν ο Γιωργάκης είχε επιμείνει στις Κάννες.

Αμηχανία, δισταγμός, απορία και στα εσωτερικά μας ζητήματα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μαζί με την πολιτική του φάρα, παραμένει ίδιος και αναλλοίωτος. Κρώζει, απαιτεί και συκοφαντεί. Πιστεύει αφελώς στο ακαταδίωκτο. Οι Έλληνες τον έχουν ήδη γραδάρει και αύριο, αν παραμείνει στην αρχηγία της ΝΔ, θα τον περιποιηθούν καταλλήλως στις κάλπες.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, Ιερώνυμος, οργιάζει. Ομιλεί και ενεργεί υπό τη σκέπη όλων των αντιδραστικών δυνάμεων της χώρας. Η παρούσα κυβέρνηση δεν έχει ζητήσει επίσημα τον χωρισμό κράτους και Εκκλησίας. Λησμονεί ο Ιερώνυμος ότι τα όργανα του κράτους εκλέγονται, πράγμα που δεν συμβαίνει με τα όργανα της Εκκλησίας. Λησμονεί επίσης το «αγαπάτε αλλήλους» του Ιησού. Επιπλέον υβρίζει, μιμούμενος τον… ποιμένα (!) Αμβρόσιο. Ο οποίος εκσφενδονίζει κατάρες! «Να του κοπεί το χέρι», είπε για κάθε έναν που θεωρεί εχθρό! Στόχος του είναι προφανώς να ΦΑΝΑΤΙΖΕΙ τους πιστούς.

Δεν συμφωνώ με όσους φρονούν ότι ο Ιερώνυμος είναι συνεχιστής του Χριστόδουλου. Ο Χριστόδουλος είχε άλλη ποιότητα σκέψης και διαφορετικό τρόπο του εκφράζεσθαι. Υπήρξε, άλλωστε, χαρισματικός. Εάν υφίστατο στην εποχή του υπουργός ανάλογος με τον Φίλη, δεν θα έλεγε ποτέ όσα εκστόμισε ο σημερινός του διάδοχος από τον εκκλησιαστικό του θρόνο. Τα παραθέτω κατά λέξη: «Να σπεύσει να εξομολογηθεί, αν είναι πιστός, ή να ζητήσει βοήθεια από ψυχαναλυτή, αν είναι άθεος, αγνωστικιστής ή άθρησκος»!

Θυμίζω ότι, όταν είχε τεθεί το ζήτημα της εγγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες των διαβιούντων στην Ελλάδα, είχα γράψει σε αυτήν τη στήλη τα ακόλουθα: «Απαιτώ να περιέχει το δελτίο της ταυτότητάς μου πως είμαι χριστιανός ορθόδοξος, παρά το γεγονός ότι διακατέχομαι από αγνωστικισμό». Σήμερα θα πρόσθετα: Θεωρώ απροσμέτρητη ηλιθιότητα ότι τα οστά τα γεγυμνωμένα θα ενωθούν με τις σάρκες τους για να εμφανιστούν στον Θεό κατά τη Δευτέρα Παρουσία. Αυτός είναι προδήλως ο λόγος που στην Ελλάδα δεν καίγονται οι νεκροί.

Οι Έλληνες, ανεξάρτητα από τα προαναφερθέντα, τηρούν τις θρησκευτικές εορτές, όπως τηρούν τα ήθη και τα έθιμά τους. Οι περισσότεροι πηγαίνουν στην εκκλησία της γειτονιάς τους ή του χωριού τους. Και δεν εννοώ μόνο βαφτίσια, γάμους και νεκρώσιμες ακολουθίες. Ταυτόχρονα ασκούν κριτική σε παπάδες και δεσποτάδες, παρά το γεγονός ότι θεωρούν ορθή τη ρήση: «Ουδείς αναμάρτητος».

Αμηχανία, δισταγμός, απορία και για τους δικαστές μας, εν κατακλείδι. Την τυφλή, υποτίθεται, Δικαιοσύνη. Η οποία, τελικά, διακονεί την αδικία στο έπακρο.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ