Ελένη Κοκκίδου : Πρέπει οι νέοι μας να επαναστατήσουν

Η Ελένη Κοκκίδου, η Βουλίτσα της δημοφιλούς σειράς «Μην αρχίζεις την μουρμούρα»... μουρμουρίζει για την απολιτίκ στάση τους

Πρέπει οι νέοι μας να επαναστατήσουν

Από την οικονομική ασφυξία θα μας έβγαζε μόνο μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας

Το Φόδελε Ηρακλείου, το χωριό όπου γεννήθηκε ο ζωγράφος Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, δεσμεύεται ότι θα επισκεφθεί η Ελένη Κοκκίδου. Μπορεί ως Βουλίτσα της δημοφιλούς σειράς του Alpha «Μην αρχίζεις τη μουρμούρα» να έχει μετακομίσει μαζί με τον σύζυγό της Μηνά (Αντώνης Αντωνίου) -σεναριακά τουλάχιστον- στον τόπο καταγωγής της, στην Κρήτη, και συγκεκριμένα στο Φόδελε, αλλά για λόγους προσωπικής αναψυχής, θέλει να συναντήσει και στην πραγματικότητά τους... «συγχωριανούς» της.

Η Ελένη Κοκκίδου διανύει την πιο δημιουργική της περίοδο, τόσο στην τηλεόραση, μέσα από τη δημοφιλή σειρά, όσο και στο Θέατρο «Προσκήνιο», όπου πρωταγωνιστεί στη «Φαύστα» του Μποστ, σε σκηνοθεσία Μάρθας Φριτζήλα, και προτείνει στους θεατές να γίνουν πλούσιοι για έναν λόγο: «Για να μην πληρώνουν φόρους». Η ταλαντούχα καλλιτέχνης μιλά στο «ΠAΡΟΝ» με πάθος για όσα συμβαίνουν στη χώρα μας: «Θεωρώ ότι από όλη αυτήν την οικονομική ασφυξία θα μας έβγαζε μόνο μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, η οποία θα πήγαινε με άλλη πυγμή στην Ευρώπη και θα ζητούσε να σταματήσει ο στραγγαλισμός της Ελλάδας. Για να αλλάξει το σύστημα πρέπει να επαναστατήσουν πρώτα από όλα οι νέοι μας συλλογικά. Δεν ξέρω όμως αν τα παιδιά του Facebook και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης δρουν συλλογικά ή μαζικά...», καταλήγει με νόημα.

// Τι σημαίνει ο τόπος καταγωγής για εσάς;

Ο τόπος καταγωγής θα έλεγα ότι είναι τα «ιερά χώματα» του καθενός μας. Για εμένα ακόμη και οι νέοι άνθρωποι πρέπει να επισκέπτονται τις ρίζες τους και να ξεφεύγουν από τους ρυθμούς της πόλης. Εγώ όποτε κατεβαίνω στο πατρικό της γιαγιάς μου στην Τρίπολη, και συγκεκριμένα στο χωριό Αραχαμίτες, από το οποίο κατάγομαι, αντλώ τεράστια δύναμη. Γεμίζω τις μπαταρίες μου, ησυχάζω. Έτσι, ενθουσιάστηκα που το ζευγάρι της «Μουρμούρας» με το που πήρε τη σύνταξή του έφυγε από την Αθήνα και πήγε στην Κρήτη.

// Περνάτε μέσα από τη σειρά ένα μήνυμα αποκέντρωσης;

Θα έλεγα πως ναι. Χαίρομαι που οι σεναριογράφοι της «Μουρμούρας» βάλανε τη Βουλίτσα και τον Μηνά, ανθρώπους που έχουν βγει στη σύνταξη, να φεύγουν από την πρωτεύουσα για την επαρχία και να συναντούν φίλους. Να γεμίζουν ποιοτικά στη φύση την καθημερινότητά τους. Ξέρετε πόσο σημαντικό είναι να περπατάς σε ένα χωριό και να σου λένε πενήντα άνθρωποι «καλημέρα» με το όνομά σου; Στην Αθήνα πεθαίνεις και δεν το παίρνει είδηση ούτε η γειτονιά.

Καλά έκαναν οι σεναριογράφοι και πήγαν τη Βουλίτσα στην Κρήτη, στον τόπο της. Η φυλή των Κρητικών είναι ιδιαίτερη. Έχει λεβεντιά, τρέλα. Το νησί το έχω επισκεφτεί πολλές φορές και το λατρεύω.. Έχουν τις μαντινάδες, τους χορούς, τα γλέντια με τις λύρες, τις ρακές και τα μοναδικά προϊόντα τους με την απίστευτη γεύση. Από το μέλι μέχρι τα τυριά και τα κρέατά τους. Αλλά δεν ήξερα το Φόδελε. Δεσμεύομαι μέσα από την εφημερίδα σας ότι με την πρώτη ευκαιρία θα το επισκεφτώ (γέλια).

// Για την νέα γενιά

Μια γενιά η οποία δεν ξέρει τι θέλει να σπουδάσει, γιατί απλώς δεν υπάρχει σχολικός επαγγελματικός προσανατολισμός. Τα παιδιά μας περνούν σε σχολές που δεν τους ενδιαφέρουν καν για να γίνουν άνεργοι με πτυχίο. Προσωπικά, θεωρώ πιο σωστό το αμερικανικό σύστημα εκπαίδευσης, όπου όλοι οι φοιτητές σπουδάζουν ανθρωπιστικές σπουδές και τον τρίτο χρόνο επιλέγουν τον κλάδο επιστήμης που θέλουν. Τα δικά μας παιδιά είναι καταδικασμένα σε δουλειές που δεν θέλησαν ποτέ με ελάχιστα χρήματα.

// Για τον έρωτα

Ο έρωτας είναι ένωση, είναι και πάλη. Ο έρωτας θέλει κόπο. Αγώνα με τον εαυτό μας, πρώτα από όλα. Υπομονή, ταπείνωση, μόνιμη διεκδίκηση της αγαπημένης και του αγαπημένου σου.

Οι άνθρωποι αλλάζουν. Πρέπει να θυμόμαστε ότι οι άνθρωποι μαλακώνουν. Λειαίνονται τα μειονεκτήματά τους με τον χρόνο. Γι’ αυτό δεν βλάπτει λίγη κατανόηση όταν υπάρχει αγάπη. Ειδικά με τους άνδρες, που είναι αιώνιοι έφηβοι.

// Στην παράσταση «Φαύστα» δίνετε τα ρέστα σας. Το κοινό γελάει με την καρδιά του. Και γελάει και με τα χάλια μας. Πώς το καταφέρατε αυτό;

Δυστυχώς τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Και όπως φαίνεται καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να τα βάλει με την πολιτική της λιτότητας της ΕΕ. Τα οικονομικά είναι πολύ πιεσμένα. Οι άνθρωποι που έρχονται στο θέατρο αρχικά είναι μαγκωμένοι, μουδιασμένοι. Περισσότερο δε αυτοί που τους έκοψαν τις επικουρικές συντάξεις. Αλλά με το που ανοίγει η αυλαία -και αυτό είναι το ευχάριστο για εμάς, όπως προσέξατε και εσείς- γελούν ακατάπαυστα με την καρδιά τους.

Ο Μποστ έγραψε αυτήν την κωμωδία για την Ελλάδα του 1962, η οποία αντικατοπτρίζει όμως και την Ελλάδα του σήμερα. Σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα. Δεν είναι μοναδικό;

Ο Μποστ πρότεινε τότε στους Έλληνες να γίνουν όλοι πλούσιοι για να μην έχουν... φόρους. «Είναι ένα δέλεαρ», τους έλεγε, «για να γίνεις πλούσιος, δεν θα σε πιάνει η εφορία».

Ποιος να το πίστευε ότι το 2016 ισχύει το ίδιο δέλεαρ; Ότι πληρώνουν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι τα Μνημόνια και οι πλούσιοι έχουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό.

// Οι παλιότερες γενιές Ελλήνων αναρωτιούνται γιατί οι νέοι και οι νέες μας δεν αντιδρούν σε όσα συμβαίνουν στη χώρα και δεν επαναστατούν. Έχετε βγάλει κάποιο συμπέρασμα;

Για εμένα αυτή η γενιά δεν αντιδρά γιατί την έχουμε παρατήσει ως γονείς και εκπαιδευτικοί στο έλεός της. Για να αλλάξει το σύστημα πρέπει να επαναστατήσουν οι νέοι συλλογικά.

Δεν ξέρω αν τα παιδιά του Facebook και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης δρουν συλλογικά ή μαζικά.

Ευθυνόμαστε πάρα πολύ όλοι μας για τις αξίες που έχουν, για την ποίηση που δεν διαβάζουν, για την πολιτική τους ιδεολογία ή την απολιτίκ στάση τους.

Μεγάλη όμως είναι και η ευθύνη της Πολιτείας για το αν θα χάσει αυτή η γενιά την ταυτότητά της. Είναι στο δικό μας χέρι να δημιουργήσουμε Ελληνόπουλα που να αγαπάνε τη χώρα τους, τις ομορφιές της, την ιστορία της. Ο Ελληνισμός είναι ιδέα.

Δεν ξέρω γιατί τα παιδιά μας θα πρέπει να αποκοπούν από τις ρίζες τους. Για μένα ό,τι είναι τοπικό είναι και οικουμενικό. Όλα τα πειράματα που γίνονται στην παιδεία, στα βιβλία, δεν ξέρω αν ωφελούν κάπου. Αν οι μαθητές δεν διδαχθούν από τη σοφία του παρελθόντος δεν θα έχουν γερές βάσεις.

// Πολλά παιδιά προτιμούν να φύγουν για το εξωτερικό από το να μείνουν εδώ και να αγωνιστούν...

Ναι, ζούμε ένα νέο κύμα μετανάστευσης. Και ιδίως από παιδιά που έχουν κάνει καλές σπουδές στα ελληνικά πανεπιστήμια.

Με τι όνειρα όμως θα κάνουν οικογένεια, όταν ο μισθός τους εδώ θα είναι 500 ευρώ; Θεωρώ ότι από όλη αυτήν την οικονομική ασφυξία θα μας έβγαζε μόνο μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, η οποία θα πήγαινε με άλλη πυγμή στην Ευρώπη και θα ζητούσε να σταματήσει ο στραγγαλισμός της Ελλάδας.

// Θα αλλάξουν τα πράγματα;

Πιστεύω στη χώρα μου, στους αγώνες των Ελλήνων, στην ιστορία μας, στη δύναμή μας και θεωρώ ότι θα αντιδράσουμε και πάλι. Δεν γίνεται να βλέπουμε μεγάλες εταιρείες να φεύγουν από την Ελλάδα, να κλείνουν εργοστάσια και να μένουμε με σταυρωμένα χέρια.

Έχουμε 2.000.000 άνεργους. Πόσους ακόμα; Για κάθε έλληνα συνταξιούχο πρέπει να εργάζονται τέσσερις νέοι άνθρωποι. Πώς θα έχει τη σύνταξή του ο ηλικιωμένος όταν δεν εργάζονται οι νέοι για να του προσφέρουν την ασφάλεια που οφείλει να έχει;

// Τουλάχιστον -στο παρά πέντε κυριολεκτικά- δεν θα έχουμε και άλλους 3.000 άνεργους από τα τηλεοπτικά κανάλια...

Είναι σοκαριστικό. Με ποια λογική να υπάρχουν μόνο τέσσερα κανάλια; Τότε να υπάρχουν και μόνο δύο σούπερ μάρκετ. Δεν είμαστε σε μια ελεύθερη αγορά, δεν έχουμε δημοκρατία; Ναι, συμφωνώ απόλυτα να πληρώνουν οι καναλάρχες ένα συγκεκριμένο τίμημα για την άδεια που τους παρέχει το κράτος.

Από εκεί και πέρα, αν δεν επιβιώνουν σωστά και υγιώς ως επιχειρήσεις, δεν είναι εντάξει με την εφορία, θα κλείσουν από μόνα τους, αλλά όχι από την έρευνα του τάδε καθηγητή από το εξωτερικό, που λέει ότι μόνο τέσσερα κανάλια σηκώνει η χώρα. Αυτό θα το δείξει η αγορά.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ