Καινούργιος
παίκτης μπαίνει στη «σκακιέρα»
Όταν
ο Ιερώνυμος αρχίζει (δέκα χρόνια μετά) να βαδίζει στα χνάρια του Χριστόδουλου
Η λέξη «παράδοση» έλκει
την καταγωγή της από το ρήμα «παραδίδω», το οποίο στη γλώσσα μας έχει και την
έννοια του «διαφυλάσσω», «προστατεύω». Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας έχει τάξει τον
εαυτό της σε αυτόν τον «συντηρητικό» ρόλο στις δεκαετίες. Να προστατεύει τη
συνέχεια του Έθνους. Να απορρίπτει κάθε αλλαγή που δικαιώνεται ίσως στη στιγμή
αλλά επιφέρει δραματικές συνέπειες σε βάθος ιστορικού χρόνου. Τούτων δοθέντων,
με εξέπληξε θετικά η στροφή του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου στην τελευταία του
συνέντευξη. Ως μεταρρυθμιστής πλασάρονταν ο Ιερώνυμος στις αρχές του 2008, όταν
διαδέχθηκε στο αξίωμα τον μακαριστό Χριστόδουλο. Ως ανεκτικός. Αρνείτο να μπει
στα παπούτσια του προκατόχου του μην τυχόν κατηγορηθεί ότι πολιτεύεται.
Μετείχε σε υπουργικό
συμβούλιο της κυβέρνησης Παπανδρέου το 2010. Ανέπτυξε γρήγορα πολύ καλές
σχέσεις με τον Αλέξη Τσίπρα από τον καιρό που ήταν ηγέτης του 4%. Υπήρξε ήπιος
στις αντιδράσεις του σε μια σειρά θέματα, ακόμη και επικριτικός σε μια εγκύκλιο
που πρότεινε την αποδοκιμασία του Μνημονίου. Αλλά η Εκκλησία είναι θεσμός συντηρητικός,
ταγμένη να υπηρετεί τον Θεό, την Ορθοδοξία, στη δε πατρίδα μας και το Έθνος.
Σχεδόν μετά μια δεκαετία στο αξίωμα, λοιπόν, ο Ιερώνυμος ανακαλύπτει ότι ο
Χριστόδουλος δεν είχε άδικο. Και επιλέγει σήμερα να ακολουθήσει την πολιτική
του σε όλα τα θέματα που ως μητροπολίτης Θηβών τον αντιπολιτευόταν. Η Εκκλησία
από δεδομένη άρχισε να ενοχλεί. Και μεγαλύτερη απόδειξη από τα πρωτοσέλιδα δύο
αριστερών εφημερίδων που έβαλαν στο στόχαστρό τους τον Ιερώνυμο, αποδίδοντάς
του κήρυγμα μισαλλοδοξίας, δεν υπάρχει.
Η διαφορά του
Αρχιεπισκόπου σε σύγκριση με παλαιότερες εμφανίσεις του ήταν ότι εμφανίστηκε
απελευθερωμένος, με αυτοπεποίθηση, χωρίς διάθεση να στρογγυλεύει τα λόγια του,
με λεξιλόγιο λαϊκό και χωρίς τάση να κολακεύει. Αν παρατήρησα, σωστά, δεν
πρέπει να ανέφερε ούτε μία φορά το όνομα του πρωθυπουργού, αν και ο Τσίπρας
αποδεδειγμένα πάντοτε παρεμβαίνει κατευναστικά στις κόντρες του με το υπ.
Παιδείας. Ο Ιερώνυμος αναδεικνύεται εκ των πραγμάτων -και όχι επειδή το
επιδίωξε- σε νέο παράγοντα της ευρύτερης σκακιέρας.
Οι καιροί το θέλουν. Από
εκεί που με το ζόρι μιλούσε, τώρα δεν σταματά να ορίζει την Εκκλησία. Ας μη
φανταστεί κανείς βεβαίως ότι η δράση του λειτουργεί εναντίον ενός κόμματος και
λειτουργεί υπέρ άλλου, το γράφω γιατί είναι θέμα χρόνου να διαβάσουμε αριστερά
τσιτάτα του τύπου «η Δεξιά του κυρίου». Με τις θέσεις του για το Ισλάμ, τους
πρόσφυγες, την εκκλησιαστική περιουσία (σε κτήματα της Εκκλησίας χτίστηκαν η
αμερικανική πρεσβεία επί της Βασιλίσσης Σοφίας και το Δημόσιας Τάξης στην
Κατεχάκη), τον διαχωρισμό Κράτους - Εκκλησίας θέτει προ των ευθυνών του για όσα
έρχονται το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Όσοι τον χτυπούν προώρως ας το
πάρουν απόφαση: Ο λόγος του θα επιδρά εφεξής. Και στις θέσεις των κομμάτων και
στην κοινωνία.
Μανώλης Κοττάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου