ΓΕΝΕΘΛΙΟΝ
Ποτέ
δεν μας αγάπησε η ηλικία μας και οι γιορτές μας
μία
μικρή συνάντηση για συμφιλίωση ήταν μόνο.
Μέρες
αναβοσβήναν σαν τα φωτάκια του ασανσέρ
που
ενώ νομίζεις ότι σε ανεβάζει, αυτό κατέρχεται
σε
αντίστροφη πορεία καταδυτική
στων
χρόνων την ομίχλη.
Και
ξεχειλίζει γύρω το τοπίο πρόσωπα που χάνουν
σιγά-σιγά
τα χαρακτηριστικά τους
σαν
να παραφρονήσαν οι γραμμές
από
το χέρι του ζωγράφου.
Και
άλλα εύπλαστα καλειδοσκοπικά
που
μία κίνηση αρκεί για να τα αναδιατάξει.
Ακούς
νεράκι γάργαρο πηγής τα παιδικά τα χρόνια
τότε
που έσμιγες τα χέρια για να πιεις, και αυτό
σε
καταρράχτη μεταμορφωνόταν ξαφνικά
χρόνων
της νιότης με παράφρονα
αισθήματα
και ιδέες. Απλωνόταν παντού
και
επέστρεφε βροχή, θυμήσου κάποτε,
πώς
προχωρούσαμε μαζί και μοιραζόμαστε
τη
χάρη της απόλαυσης κάτω απ' την ίδια ομπρέλα.
Όσα
δεν έζησες αναζητάς, μαύρο νερό
νερό
καθρέφτης καθώς σκύψαμε να ξεδιψάσουμε
μέχρι
να κλείσει η βρύση και να γίνουν
δάκρυα
οι σταγόνες.
Πρόσωπα
που θα χαθούν ξανά, μαζί τους
και
οι λεπτομέρειες αυτές οι μικροδιαφορές
που
βάζεις για σημάδι.
Την
κλίμακα κατεβαίνουμε προς το απύθμενο
ακούγοντας
χάλκινο του νερού από τη σάλπιγγα
της
ηλικίας μας τον ήχο.
Με
ένα βλέμμα αγκαλιάζουμε τον κόσμο
οδοιπόροι
ξανά και γίνεται η διαδρομή λαβύρινθος
του
εαυτού μας το περίβλημα.
(Γιώργος
Γώτης, "Στοιχειώδη σωμάτια" από τις εκδόσεις "στιγμή" του
Αιμίλιου Καλιακάτσου. Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 2015, στα χέρια μου το πήρα την
άνοιξη του 2016 και από τότε δεν έχει απομακρυνθεί από το κομοδίνο μου. Τα
ποιήματα δεν σου παραδίδονται με τη μία, σε αφήνουν να τα ξεκλειδώσεις
σιγά-σιγά, αλλά κάθε φορά που το κλειδί γυρίζει, η πνευματική συγκίνηση είναι
μεγάλη. Ποιητική συλλογή πολλών και πολλαπλών αναγνώσεων τα "Στοιχειώδη
σωμάτια", αντικατοπτρίζουν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο την πολλαπλών
αναγνώσεων πολυσχιδή προσωπικότητα του αγαπημένου ποιητή Γιώργου Γώτη. Συμπέρασμα:
άμα ξέρεις τις αλήθειες μέσα σου, μπορείς και τις καταθέτεις )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου