Αφιερωμένο στην αυριανή μέρα του Διεθνούς Μαραθωνίου στη μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη
Ο
ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ
Στον κάμπο του Μαραθώνα
έγινε μια φορά μεγάλη μάχη. Τούρκοι πολλοί με άρματα πολλά ήρθαν να σκλαβώσουν
τη χώρα και απ’ εκεί να περάσουν στην Αθήνα. Δεν επήγαν γραμμή στην Αθήνα,
γιατί ο! Έλληνες φύλαγαν με πολλά πλεούμενα και τρικάταρτα τον Πειραιά. Οι
Έλληνες ήσαν λίγοι εμπρός στην αμέτρητη δύναμη του εχτρού. Συνάχτηκαν απ' όλα τα
περίγυρα χωριά και από την Αθήνα κι έπιασαν πόλεμο φριχτό. Αν τους νικήσουμε,
σου λέγει, εδώ, πάει, τους σπάσαμε· δε θα ιδούν τη στράτα να φύγουν.
Πολέμησαν από την αυγή έως
το βράδυ. Απελπισμένα πολέμησαν οι εχτροί, αλλά πλέον απελπισμένα πολέμησαν οι Έλληνες.
Το αίμα επήγε ποτάμι, έφτασε έως τα ριζά του Βρανού και έως το Μαραθώνα
αντίκρυ. Έσυρε ως τη θάλασσα κι έβαψε κατακόκκινα τα κύματα. Θρήνος και κακό
έγινε. Τέλος νίκησαν οι Έλληνες. Οι Τούρκοι έτρεξαν να γλυτώσουν στα καράβια.
Οι Έλληνες τους κυνήγησαν, κι εκεί τους κατάσφαξαν, κάνεις από τους εχτρούς δεν
γύρισε πίσω.
Έτρεξαν τότε δύο να φέρουν
την είδηση στην Αθήνα. Ο ένας έτρεξε καβαλάρης, ο άλλος πεζός κι αρματωμένος.. Ο
καβαλάρης επήγε από το Χαλάνδρι και ο πεζοδρόμος φτεροπόδαρος ανέβηκε τον Αφορεσμό
και κατέβηκε στο χωριό.
Καθώς τον είδαν οι
γυναίκες έτρεξαν κοντά του.
«Σταμάτα», του φώναζαν,
«σταμάτα !»
Ήθελαν να τον ρωτήσουν τι
απόγινε η μάχη. Στάθηκε μια στιγμή να πάρει φύσημα, κι έπειτα πάλι δρόμο. Τέλος
φτάνει στο Ψυχικό· εκεί
πήγε να ξεψυχήσει, πιάστηκε η αναπνοή του, τα πόδια του έτρεμαν· τώρα έλεγε να πέσει.
Αντρειεύεται τότε και παίρνει βαθιό ανασασμό, και μια και δυο έφτασε στο τέλος
στην Αθήνα.
« Ενικήσαμεν ! » είπε, κι
έπεσε αυτός κι ξεψύχησε. Ο καβαλάρης ταχυδρόμος ακόμα δεν φάνηκε!
Εκεί πού σταμάτησε ο
πεζοδρόμος κι εκεί πού πήρε ανάσα άφησε τ’ όνομα του καμώματος του.
Το πρώτο χωριό τα’ ονόμασαν
Σταμάτα, το δεύτερο Ψυχικό.
Ν. Πολίτης «Παραδόσεις»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου